با تشکر ویژه از آنتوان که روح والتر ازش خرید و سلامت جسمش رو بهش برگردوند خود والتر هم با تبریک هایی که میگفت با ما هم عقیده بود که والتر روح فروخته ولی سرحال خیلی جذاب تر از والتر مریض احواله :)
اسماعیل گرجی از بازی در خانواده مساوات تا حالا با هر نقش جدیدی که بازی میکنه پتانسیل های بیشتری از قدرت بازیگریش نمایش میده و البته که انتخاب های درستش در این موفقیت بی تاثیر نیست ولی برای من هنوز سیزیف جنون آمیزترینه . خیلی امیدوارم به زودی تو سینما هم جای خودشو تثبیت کنه و بدرخشه به شرط اینکه مثل "دینو زمام حدده " تئاتر و طرفداراشو فراموش نکنه
در مورد خانم زارعی یچیزی می خواستم بنویسم که چون شک داشتم از اساس نظرم در چه دسته بندی قرار میگیره از خیرش گذشتم :)
اون لباس عروسکی دوباره منو برد به اجرای "بیرون پشت در" چه خوب که هنوز نگهش داشتند و خوشحالم که ایمان اسکندری عزیز با انتخاب های خوب دوباره با قدرت به تئاتر برگشته.



پ.ن. شبی که ما اجرا دیدیم یه تماشاگر نمای نامحترم هم کنارمون بود که هر چند دقیقه ساعتو با گوشیش چک کرد، شانس خودش در دزدکی عکس و فیلم ... دیدن ادامه ›› گرفتن امتحان کرد، چند دقیقه ای تو گوشیش چرخید و به عنوان تیر آخر در حرکتی که تا قبل از این برای هم نوعان خودش هم قفل بود پاشو از کفشش درآورد و با اعتماد به نفس کامل روی پای دیگش گذاشت و نوازش کرد ... با اون فیگور هر لحظه منتظر بودم یکی درو باز کنه یه قلیونم بده دستش ! واقعا کاری به جز تاسف خوردن براش نمیشد کرد.

دنبال مقصر و مسئول هرج و مرج دیشب گشتن که کار عبثیه و طبق معمول اصولا نباید انتظاری از هیچ شخص و گروه و مسئولی داشت فقط محض اطلاع خواستم بدونم گروه محترم آلنده نازنین واکنش خاصی نسبت به اشخاصی که همه سعی که میشد تا به اجرا برسند انجام دادند ولی متاسفانه زورشون به این حجم عوامل بازدارنده نرسید دارند یا چون کارشون سولداوت میشه احتیاجی به این کار نمی بینند.
البته چون دیدم بعضی از گروه هایی اجرایی لطف داشتند و خودشون داخل کامنت ها و نه بصورت رسمی در اطلاع رسانی های سایت عنوان کردند که تماشاگرانی که موفق نشدند به اجرا برسند این امکان دارند که روز دیگری مراجعه کنند، جسارت کردم این پرسش مطرح کردم وگرنه که میدونم اصولا بعد از پرداخت پول بلیط هیچ بنی بشری در قبال هیچ اتفاقی مسئولیتی نداره ...

پ.ن. اینکه نه پاسخگویی آنلاین داشته باشی نه شماره تماس و فقط به درج یک ایمیل برای پشتیبانی بسنده کنی فارغ از هر میزان نقشی که در ایجاد یک آشفته بازار دارید، بیشتر از قبل این مفهوم منتقل می کنه که ما همه تلاشمون می کنیم تا در قسمت شارژ کیف پول مشکلی پیش نیاد، باقیش به خودتون مربوطه ... همیشه بازار انقدر انحصاری نمیمونه که رضایت مخاطب اهمیتی نداشته باشه فکر اون روزها هم باشید اینو کسی داره مینویسه که هشت سال هرروز این سایت چک میکنه و از رشدش کیف کرده ...

نمایشنامه ملاقات بانوی سالخورده می خوندم گفتم قسمتی از نطق بی نظیر معلم اینجا بنویسم بلکه در این روزها با گولنی های عزیز تجدید خاطره کنیم ..

معلم – مردم گولن! اینه اون عمل تاثر انگیزی که ما انجام دادیم: ما بی عدالتی رو ندیده گرفتیم ! بنده به امکانات مالی و مادی که یک میلیارد پول برای ما فراهم میکنه واقفم. من بدبختی ها و دردهایی رو که از فقر سرچشمه می گیرند ندیده نمی گیرم. ولی با وجود این برای ما صحبت پول مطرح نیست. (ابراز احساسات شدید) زندگی مرفه و آسوده مطرح نیست. بلکه این مطرح است که آیا ما می خواهیم به عدالت یک شکل و مفهوم واقعی بدیم؟ و از این گذشته آیا می خواهیم ایده آل هایی رو که ارزش تمدن غربی ما به اونها بستگی داره واقعا بصورت عمل در بیاوریم ؟ (ابراز احساسات شدید) این آزادی است که به خطر افتاده اگر حس همنوع دوستی جریحه دار بشه، اگه به قانون حمایت از ضعفا بی اعتنایی بشه، به اصول ازدواج اهانت بشه، به دادگاه دروغ گفته بشه، و یک مادر جوان به ورطه ی بدبختی افکنده بشه ! (فریادهای نفرت و انزجار) ما باید به خداوند توکل کنیم و در انجام ایده آل های خودمون به جدیت تمام کوشش کنیم. یک کوشش خونین ! (ابراز احساسات شدید) غنی بودن فقط وقتی معنا و مفهومی داره که انسان از عفو و بخشایش هم غنی بشه. و عفو و بخشایش تنها شامل کسی میشه که گرسنه ی عفو و بخشایش باشه. ای مردم گولن . آیا شما واقعا این گرسنگی را در خودتون حس می کنید؟ منظورم گرسنگی روحانی است نه این گرسنگی حقیر و بی اهمیت جسمانی! این سوالی است که بنام مدیر دبیرستان گولن با صدای بلند از همگی شما دارم. اگر می بینید که دیگر ممکن نیست بتوانید بدی و خباثت را تحمل کنید، اگر می بینید که از همین لحظه به بعد دیگه به هیچ وجه من الوجوه ممکن نیست بتونید در دنیایی از بی عدالتی و حق کشی زندگی کنید، اونوقت می تونید یک میلیارد مرحمتی خانم زاخاناسیان رو قبول کنید و به دنبال اون، شرطی رو انجام بدید که با این مرحمتی ارتباط مستقیم داره ! این بود نکته ای که، گولنی های عزیز، خواستم توجه شما رو به اون جلب کرده باشم. (غریو رعدآسای کف و ابراز احساسات)

در روزهایی که شاهد فتح قله های رفیع خودستایی توسط بعضی از هنرمندان این عرصه هستیم که احتمالا نشسته در جمع دوستان این فرضیه را مطرح می کنند که آیا صرف اعلام نام خود به تنهایی می توان بلیط های نمایش را پیش فروش نمود یا خیر و مجددا احتمالا با گرفتن جواب چرا که نه، فرضیه خود را با حضور حداکثری ما شیفتگان تئاتر با یک تیر و دو نشان - فروش و تبلیغ هم زمان با به راه افتادن بحث های متمادی در تایید یا نکوهش این حرکت مثلا آوانگارد - به اثبات می رسانند.
اما در این هیاهو و فارغ از هر نوع نگاه یا طرز فکری، حمایت نکردن شایسته از هنرمندانی مانند کوروش سلیمانی را اگر ظلم به تئاتر ننامیم، حداقل کم لطفی بزرگی است .. کارگردانی محترم که با همراهی گروه کاربلد و انتخاب متن مناسب، همیشه سعی و تلاشش بر این بوده که نمایشی را به صحنه بیاورد که با مخاطب خود حرف داشته باشد و نمایانگر مسئله های انسانی و اجتماعی باشد که انسان امروزی با انها دست به گریبان است.
پ.ن. کسانی که حتی یک نمایش از کوروش سلیمانی را به تماشا نشسته اند به طور حتم با من هم نظرند که احترام به مخاطب بارز ترین وجه در نمایش هایش است .. از کامل بودن اطلاعات برگه نمایش و ارائه تخفیف روی بلیط گرفته تا احترام و ارزشی که با حضور خود در هنگام ورود و خروج تماشاگر به سالن و جواب دادن به نظرات به مخاطب می گذارد .. به طور خاص در روزهایی که به خاطر قطعی اینترنت امکان تبلیغ در شبکه های مجازی وجود نداشت شاهد این بودیم که متواضعانه از هیچ تلاشی برای دعوت به تماشای تئاتر دریغ نکرد، دیشب در پایان نمایش خستگی به وضوح از صدایش مشخص بود و صحبت خودش را با دعوت به نوشتن و معرفی این نمایش با بغض تمام کرد .. ما به عنوان مخاطبین تئاتر اگر از این گله مندیم که بی فرهنگی در تئاتر ما در حال رواج است و با ورود سلبریتی ها به این وادی شاهد گرانی روزافزون بلیط و تبدیل شدن این هنر به صنعت و تجارت هستیم .. اگر باهم یک نظریم که با ادامه این روند به زودی مخاطبان واقعی تئاتر از این هنر محروم خواهند شد این رو بدونیم که ما چه دوست داشته باشیم چه نه تئاتر تجاری مسیر خودش رو ادامه میده همچنان که اسپیناس پالاس ها به سولد اوت شدن ادامه خواهند داد ولی فقط با حمایت هرچه بیشتر ما از هنرمندانی از این دست که شعله کم جان بدنه این تئاتر روشن باقی خواهد ماند.

"ما پیام آور حقیقتی بودیم، که توی دهانمان به دروغ تبدیل شد. برای شما آزادی آوردیم ولی در دستان ما به تازیانه تبدیل شد. ما حیات و زندگی آوردیم ولی صدای ما به هر کجا رسید گیاهان لرزیدند و صدای خش خش برگ ها بلند شد" از کتاب ظلمت در نیمروز آرتور کوستلر (که خود پیش از شروع جنگ جهانی دوم مدتی در اردوگاه کار اجباری پیرنه زندانی شد و در کتاب وازدگان خاک از مصائب آن دوران برای ما نوشت)
.
با بغض در دل و اشک در چشم .. ما هم سعی می کنیم بخندیم .. زنده باد تئاتر ..