"تاری"، نمایشیست از هر جهت تار!.

آیا میشود برهمنی بزرگ نمایشی ضعیف بسازد!؟
یا مشکل از درک و چشم های ماست..!؛
یا میشود امباپه ی ابَر فوتبالیست در یورو ضعیف عمل کند!.

انگار تیکه هایی خوب از چند نمایش رو دیده باشیم(صحنه، فرم بازی، لباس و ..) و ب روش کلاژ اونهارو کنار هم بچسبونیم و در آخر براش متن بنویسیم!.

طراحی ... دیدن ادامه ›› صحنه داینامیک و فوق العااااده همراه با دقت بسیار در جزئیات..؛ از جانمایی بطری و گوشت قرمز! درون پروفیل تا.. .
طراحی لباس باهوش و همسو با نمایش.
نور خلاق اما متوسط در رنگ های مورد استفاده و شعاع های نوری ایجاد شده در صحنه؛ مثلن دوست داشتم از مغز آسمان آبشار خون میبارید بر میان صحنه!.
بازی ها روان و خیلی خوب.
متن ب شدت گنگ..، گیج..، با سرنخ هایی ک بجای حل شدن توسط مخاطب، ذهن رو آزار میدن.
و فاجعه ی مانیفست کارگردان در انتهای نمایش، با لباسی شبیه دیوید کاپرفیلد!.
"تاری" کلاژ درجه یک هاییست ک با هم جفت نمیشن.

"آیا میشود برهمنی بزرگ نمایشی ضعیف بسازد!؟"
حاشا و کلا!؛ پس خط و ربطی خلق میکنم برای این کلاژ گنگ و نارس!.

" الان ما تووییم یا بیرون! "

-ابزورد، گروتسک، کمدی سیاه-
دیالوگ هایی گاهن پینگ پونگی، فلسفی..احمقانه!..ساده لوحانه!!..دوستداشتنی
بازی ها خیلی خوب و یکدست؛ البته بازی آقای اوجانی جا برای بهتر شدن داره.
موسیقی خوب، گریم قواره ی کار، طراحی صحنه معمولی و لباس ضغیف. نمایش نامه میتونست با خلق موقعیتی گرم، المان حماقت رو در انتخاب لباس هم نشون بده اما اشاره ایی نمیکنه و این انتخاب عمدی لباس هدر میره.
متن ب شرایط امروز ما بسیار نزدیک هست پس دوست داشتم اسامی ... دیدن ادامه ›› ایرانی بود.
نمایشنامه خوب هست، پرداخت خوبی صورت گرفته، زمان نمایش اندازه س و ریتم ب مرور بهتر میشه.

" ارزش رفتن توو داره "
امتیاز اثر 6.5 از 10
با آرزوی تماشای دوباره اهالی توو بر صحنه.. 🍀

" خلاقیت استقاده از حداقل ها "

از بیرون پنجره شبیه هیئت منصفه ب تماشای خاطرات مدرسه مینشینیم..
طراحی صحنه، بینظیییییر.. "خلاقیت در استفاده از حداقل ها.." .
دوست داشتم گاهی بازیگر ب سمت پنجره ی تماشاچی میومد، از لای پرده ب حیات چشم ها زُل میزد و برمیگشت.
طراحی لباس_گریم قواره ی اثر.
اما نور..، حیف از نور..، میتونست جُور کمبودهارو بکشه و با کمترین امکانات تاثیری عمیق بر ذهن مخاطب بُگذاره؛
مثل استفاده از پرژکتورهای رو ی زمین جهت ایجاد سایه های بزرگ و کوچک، مثل استفاده از لوستری شبیه اتاق بازجویی و حرکت دادن اون، مثل فضایی ... دیدن ادامه ›› تاریک و چراغ مطالعه یا راهرویی نورانی جهت قدم زدن.
طراحی صدا و انتخاب موسیقی متوسط هست.
باز های خوب..، کیفیت بازی هر دو متناسب اما بازی بدن و طراحی حرکت متوسط هست.
و اما متن؛ ایده عالی، شروع عالی، اما در ادامه قلم در سطح قدم میزنه و عمیق نمیشه؛ میتونست با ایجاد حس تعلیق، دو قطبی زیبایی در ذهن مخاطب ایجاد کنه اما.. .

امتیاز نمایش 6 از 10
ب آرزوی دیدار مجدد اهالی مدرسه بر صحنه ی تماشا.. 🍀

" هیچ وقت پای یه کِیس سپید اینقدر پول نداده بودم! "

نمایشی در سبک "توافق نامه" اما در متن بهتر از اون. ریتم درست.. زمان اجرا اندازه..شروع و پایان میزون..شخصیت پردازی..طراحی حرکت و بازی و.. هم خوب.
در طراحی صحنه با بی سلیقگی مواجهیم؛ اجزای دکور با هم همخانی ندارن.
طراحی لباس خوب هست، موسیقی خیلی خوب، گریم خاصی نیاز نیست و نور خیلی خیلی معمولی.
نقطه ی عطف "آرت" یک دست بودن تمام بازی هاست. همگی در یک سطح، خیلی خوب..

امتیاز نمایش 6.5 از 10
🍀

" زنبوری ک نیش نداشت! "

مهترین اصل در تئاتر مونولوگ "متن" هست و بعد بازی؛ و زنبور در نمایشنامه لنگ میزنه..
داستانی ک برای عصر امروز غریب هست؛ اغراق در خلق داستان.. فضایی ک بین رئال و سورئال در رفت و آمدِ..
طراحی صحنه نداریم..طراحی لباس اندازه.. طراحی حرکت متوسط، موسیقی ضعیف، گریم خاصی نیاز نیست و پس قابل قبول.
و طراحی نور ک میتونست جور کم و کاستی های صحنه رو بکشه، بی حس و حال اجرا میشه.
بازی خوب..، محمد مطهری پور عالی نیست، اما رضایت نسبی رو از تماشاچی میگیره.

در مجموع از تماشای زنبور پشیمون نیستم اما با ندیدنش هم چیزی از دست نمیدید.
امتیاز نمایش 3.5 از 10

با آرزوی تماشای آثاری بهتر از دست اندرکاران این اثر.. 🍀

" پناهنده ایی هزار چهره "

یک شخصیت و اتفاق ناچیز از تاریخ رو برداشتن، خوب پروروندن شبیه گِلی بر تخت کوزه گری.
بزازی ک از همه ی زوایا خوب هست و در تقلید و بزازی بهتر!.
طراحی صحنه معقول( فقط صحافی کتاب مولیر جدید بود و ب دوران ناصری نمیخورد).
طراحی و اجرای نور رو دوست داشتم. طراحی لباس و گریم اندازه.
موسیقی متوسط؛ میشد انتخاب های خیلی بهتری داشت و ب ریتم و اجرا و همراهی مخاطب کمک بهتری کرد.
متن در مجموع ریتم مناسبی داره اما در شروع نمایش مخاطب رو ب خوبی همراه نمیکنه؛ میتونست مفاهیم عمیق تری رو بیان کنه اما بیشتر در سطح و شرح ... دیدن ادامه ›› وقایع میگذره. میتونه کتاه تر بشه.
انگار نوشته شده تا قدرت بازیگری و نقش پذیری بازیگر رو نشون بده.
و اما اجرای مرد هزار چهره!؛ اجرا برای من 7.5 از 10 بود. بسیار خوب، تمرین شده و نقطه ی اوج اثر. بازی دست ها ب هنگام ترس و استیصال متوسط بود و متن اگر درخشان تر میشد، قطعن بازی هم میتونست گیراتر باشه.

تماشای تقلید اسمعیل لذت بخشه و ارزشمند..
با آرزوی موفقیت روز افزون همراهان اسمعیل.. 🍀
امتیاز من 6.5 از 10

"یک شب ب صرف ابر و فاطمه و رقصیدن روی چهارمین دیوار.. "

ابتدا بروشور بورش!، زیبا، تلخ!، تاثیر گذار و پر از احترام ب مخاطب..
طراحی و اجرای نور عاااالی،
طراحی صحنه 9 از 10، شیر سینک مدرن هست و دوست داشتم میخک ها سرخ بودن.
طراحی لباس نقص داشت؛ لباس هاوایی ابر با کمربند براق، بیشتر شبیه لباس رقص سامبا بود و نیز بوت طرح پوتین خانوم نقوی.
گریم هم بی ایراد نیست؛ مدل مو و سیبیل صابر و البت دوست داشتم رنگ موهاش روشن میبود و اون حجم از موی زیر بغل صابر با شخصیت داستان متضاد مینمود.
بازی صابر ابر بی نظییییر..، تسلط فوق العااااده، ارتباط با تماشاچی عالی، دقیقن یک کلاس درس کامل. خانم نقوی از طراحی شخصیت تا اجرای نقش ... دیدن ادامه ›› دقیقن اندازه و لذت بخش و حال خوب کن.
آهنگ هایی ک انتخاب شده بودن رو نپسندیدم؛ برای متنی روسی، اجرایی روسی و فرهنگ و موسیقی غنی شوروی، ترانه های انگلیسی چرا!!؟
اما متن..بسیار گیج و ناپخته هست؛ در واقع از داستانی پخته چون بورش، چنین ناپُختگیی درآوردن خیلی سخته!؛ نمایشنامه میتونست برش کوتاه تری از رمان باشه با روی جزئیات فوکوس بیشتری ب خرج بده و درک مخاطب رو از نحوه ی شکل گیری اتفاقات بالاتر ببره.
بعضی کارای نویسنده توو ذوق میزنه؛ از اسم ایرانی گذاشتن روی رقیب عشقی، تا گنگ بودن تاریخ رخ دادن اتفاقات و .. .
و شاه کار نمایش، پایان بندی اثر هست ک متن اقتباسی رو بالا میکشه.

قطعن بورش صابر ارزش چشیدن داره؛
امتیاز من 7 از 10
با آرزوی تماشای دوباره ی رقصیدن ابر بر صحنه ی اجرا.. 🍀

"پس از" پدر..، "پس از" تنهایی..، "پس از" مدرسه..، "پس از" عاشقی، "پس از" نواختن..، "پس از" تماشای آئینه! و "پس از.."

نمایشی پر از حرف، ایده، نماد و .. ک از انباشت تمام اینها رنج میبره و گاهی لال میشه!.

طراحی صحنه خییییلی خوب..، استفاده ی درست و کامل از تمام المان های ایجاد شده روی سن.
با توجه ب خط مرزی بودنِ درب، میتونست رنگ بهتری براش انتخاب بشه؛ پشت یک رنگ، داخل رنگی دیگر.
پالت ها میتونستن شبیه کلیدهای پیانو رنگ بشن و هنگام نواختن پیانو، مرز خیال و واقعیتی ک با حصار پالت ها ایجاد شده ... دیدن ادامه ›› بود، بشکنه!.
طراحی نور متوسط؛ با توجه ب خلاق بودن اثر، دوست داشتم پشت درب شعاع نوری واضحی تعبیه میشد و همچنین زیر پالت ها.
طراحی حرکت و فرم خوب، اما جای بهتر شدن داره.
موسیقی فوق العاده عالی، در خدمت اثر.
بازی جناب محسنی و مرادی درجه یک و خانوم پهلوان متوسط و ب کیفیت تاثیرگذاری نمایش ضربه میزنه.
گریم اندازه، طراحی لباس و نماد گرایی با رنگ رو دوست داشتم.
بروشور میتونه ریزه کاری های بیشتری داشته باشه؛ از حفره ی قرمز میان ساز تا یک یا دو نقطه ی قرمز در نام " پس از". شکل دست ها در پوستر هم میتونست جهت همخانی با بازی بدن آقای مرادی، متفاوت از هم باشه.
مهمترین مشکل من با 'پس از' نمایشنامه ی اون هست؛ روایت غیرخطی، از آخر ب اول. حجم اتفاقات رخ داده بسیار زیاد هست؛ با حذف بعضی از اونها خللی در نمایش ایجاد نمیشه!؛ ژنتیک بهمراه یک یا دو اتفاق برای چنین بیماریی کفایته!. میشد با کم کردن شاخ و برگ، خط داستانی منسجم تری ایجاد کرد و تمرکز بیشتری روی تشریح مسائل گذاشت.

'پس از' ارزش تماشا داره.
امتیاز اثر ۵.۵ از ۱۰
با آرزوی تماشای دوباره ی عزیزان.. 🍀

دنباله ایی استاندارد برای نمایش جوجه تیغی.

متن شبیه فیلم نامه های بفروش این روزهای سینما. جزو محاسن نمایشنامه این هست ک بدون تماشای جوجه تیغی هم میشد براحتی با نمایش ارتباط گرفت.
طراحی لباس اندازه، طراحی حرکت متوسط،
بازی ها خیلی خوب.
میزانسن و طراحی صحنه ایراد داشت؛ من ردیف دو وسط نِشسته و مدام مجبور بودم برای تماشای بازیگرها سرم رو ب اطراف بچرخونم.
طول میز میتونست کوتاه تر و یا محل قرار گیری اون عقب تر باشه.
دوست داشتن خلاقیت بیشتری در انتخاب نام زونکن ها میدیدم و میز شیب دار طراحی میشد!.
طراحی نور معمولی وگریم اندازه بود؛ ایده ی پرژکتور رو ... دیدن ادامه ›› دوست داشتم.
فروش خارج از ظرفیت و تاخیر در شروع نمایش آزار دهنده هست.
اگر بخام یک دلیل برای توصیه ب تماشای نمایش بیارم، بازی درجه یک تینو صالحی هست.
امتیاز نمایش 4.5 از 10

با آرزوی موفقیت روز افزون برای جوجه تیغی ها.. 🍀

"شروع شاهکار یک ویرانی!"

ابتدای نمایش از متن، طراحی صحنه و بازی، عالی شروع شد و گویای مواجهه ی مخاطب با نمایشی درجه یک رو داشت؛
اما بجای رقصیدن تا انتها روی قله ی ساخته شده در ذهن مخاطب، با سقوط های مکرر روبرو هستیم!.

طراحی صحنه داینامیک و درخور توجه؛ جز بی سلیقگی در چیدن اشیای مورد نیاز نیمه ی دوم نمایش در گوشه های سن.
طراحی لباس متناقض و ضعیف؛ لباس دختر نمایش، تغییر لباس عبد در طول سالیان و عدم استفاده از رنگ ها بعنوان نماد.
گریم قواره ی کار
نور و موسیقی اندازه اما میتونستن خیلی بهتر باشن.
اختلاف در سطح بازی ها ب چشم میخورد؛ تعدادی خیلی خوب و برخی ضعیف.
استفاده ... دیدن ادامه ›› از بازیگران سایه بعنوان نماد جز در دادگاه، سایر جاها خوب نَشسته و از کار بیرون میزد.
مهم ترین ضعف اثر متن اون هست؛ چند پاره و کلی گو ک در زمانی کوتاه ب خیلی از مشکلات اجتماعی نیشی میزنه و گذر میکنه.
نمره ی نمایش 4 از 10
از تماشای نمایش پشیمون نیستم اما با ندیدنش هم چیزی از دست نمیدادم.
با آرزوی پیشرفت و موفقیت روزافزون دست اندرکاران عزیز عبد.. 🍀

رفقاااااا!!
کار بعدی این کله کوچیکا! لو رفت..!؛
بعد مثلِث میرسیم ب اُملِت!
با بازی چند تخم مرغ آبپز و نپخته! و کیست ک از داخل تخم ها خبر داشته باشد!؛ کدام پخته است و کدام ادای پخته بودن در میاورد!!. آخرش هم یکی رو صحنه اُملت میشه!.
خلاصه ک
' اول مرغ بود یا تخم مرغ!، مسئله اینست..' :))

من علی خوشرو نیستم!'

کمتر از دو سال پیش بود، یه دوست سابق جهت تولد منو ب تئاتر مهمون کرد؛ با دیدن صحنه و نمایش انگار دو واحد حال خوب در رگ هام تزریق شد. از اون شب شدم معتاد این حال خوب.. .
'من نیلوفر ثانی، امیر مسعود فدایی و خیلی از دوستان تیوالی دیگه نیستم!'؛
و چقدر بهشون حسودیم میشه.. ب اینهمه تئاتری ک دیدن، ب کسایی ک روی صحنه دیدن و من حسرت دیدنشونو دارم!؛ سال پیش ماهی یکی دو تئاتر میدیدمو فکر میکردم چقدر نمایش میبینم!، آخر سال ۱۵ نمایش دیده بودمو دوستانی رو دیدم ک ۱۰۰ تئاتر تماشا کردن!.
حس میکنم دیر رسیدم!؛ مساوات کیه!؟، آتیلا پسیانی چ کرده!؟، برهمنی چی میگه!، اصن دیوار چهارمو میزانسن و.. چییَن!.
'من خیلی از دوستان تیوالی نیستم!'
خلاصه ک دیر رسیدم، اما خوشحالم ک رسیدم!؛ کلی دوستانی مجازی خوب اینجا دارم؛ کلی چیز ازشون یاد میگیرم، با یه چراغ قوه روو ب جلو..!.
و چقدر خوشحالم ک اینجا بین شما هستم و نفس میکشم..
ب امید دیدار دوباره تک تکتون.. 🍀💗

'من علی خوشرو نیستم!'.

تئاتر مونولوگ و محیطی جزو علاقه مندهای منه؛
نیازی ب طراحی لباس و صحنه نبود؛ البته میشد از وسایل کافه استفاده ی بهتری گرفت(مثلن حین اجرا یه قهوه سفارش داد یا از یه چارپایه روبروی تماشاچی استفاده کرد یا جابجایی صندلیی ک خود علی ازش استفاده میکرد).
دوست داشتم گاهی دیوار چهارم بهتر شکسته میشد، مثل گرفتن فندک از تماشاچی یا ارتباط کلامی مستقیم و.. .
مهم ترین عامل در چنین نمایش هایی متن و بازی هست.
بازی خوب بود، عالی نه اما بالای ... دیدن ادامه ›› استاندارد.
متن خوب شروع اما ب مرور دچار افت میشه. در واقع خوب پردازش نشده و از یجا ب بعد دچار تکرار میشه و درجا میزنه. ریتمی یکنواخت داره و آخر کار خوب هول هولی جمع میشه و تغییر نگاه علی خوب در نمیاد.
از تماشای علی پشیمون نیستم، اما با ندیدنش هم چیز خاصی از دست نمیدادم.
نمره ی من ۴ از ۱۰ هست
قطعن روزهای درخشانی پیش روی علی خوشرو هست و ب امید دوباره دیدنش بر صحنه ی تئاتر.. 🍀