نمایش «کلفت ها»

به نظرم سرنوشت کلفت ها و نمایش به هیچ ختم میشه ! یا به عبارتی به شکست ....
متن خیلی قوی تر از اجراست و خرده خلاقیت های کارگردانی هم در ارائه ی یک نمایش تاثیر گذار بی تاثیر بوده ...

به هر حال شکست در مسیر پیروزی قرار داره ، امیدوارم که تلاشتون به نتایج بهتری ختم بشه .

نمایش «گاوزن»

بازی نادر فلاح که حرف نداشت ولی متن ضعیف بود . به طور کلی در صحنه های قهوه خانه اجرا یه سر و گردن بالاتر بود از صحنه سالن نمایش ...
بازیگری ها هم غیر از نادر فلاح که عالی بود ، نوچه ها ی گاو زن هم خوب بودن مابقی با ارفاق ده از بیست ...
کارگردانی ضعیف ، متن ضعیف ، دکور و صحنه و لباس متوسط رو بالا ،
و باز هم متن ضعیف ....

نمایش «مبارک و خاتون پرده نشین»

متاسفانه متن خیلی ضعیف و سخیف هست ، اوایل کار باز تا قدری خوبه و قابل تحمل ، اما از یه جایی بعد نمایش افت شدیدی داره . بازی ها نسبتا خوب هست نه که ایده آل باشه ولی حداقل مصنوعی نیست . از بین تماشاچی‌ها صدای بوقلمون هم میومد ، من ندیدم کسی با خودش بوقلمون آورده باشه ولی صداش میومد ....
شاید تست الکل هم لازم باشه قبل از ورود تماشاگران
به هر صورت درو تخته با هم جور بودن و شاید من اشتباه کردم که در اون زمان در اون مکان بودم .

موفق باشید ؟ نباشید ؟ هستید ؟
تا موفقیت چی باشه ....

نمایش «توو»

خب بالاخره در سال ۱۴۰۳ یه نمایش قابل قبول دیدم
این کار از متن خوبی بهره می‌بره و با اینکه نویسنده و کارگردان یه نفر هستند ، متن دچار زیاده گویی و تکرار نیست.
کارگردانی رو دوست داشتم فضای ایجاد شده در طول نمایش با بازیگری خوب بازیگران باعث شده بود اصطلاحا کار در بیاد .


«یه مساله اینکه من به شخصه میهمانان زیادی رو دیدم که چون صرفا میهمان عوامل هستند و شاید با فضای تماشای تئاتر آشنا نیستند برای دیگر تماشاگران ... دیدن ادامه ›› مزاحمت هایی ایجاد میکنند (خوردن و صحبت کردن و موبایل و این چیزا ) ولی حداقل از کسانی که خودشون از مجموعه کارکنان تئاتر شهر هستند یا میهمانانی که کاملا تئاتر رو می شناسند انتظار دیگری داشتم که البته بیهوده بود .... »
با آرزوی موفقیت و تماشای کارهای بعدی جناب اوجانی
پاینده باشید ۱

نمایش «کمدی الهی»
اجرای متوسطی بود ، شروع کار خیلی ضعیف بود چه از نظر متن چه از نظر فرم
به طور کلی فقط قسمت‌های خاصی از فرم رو دوست داشتم ولی از نظر متن واقعا پرداخت خوبی نشده بود .
موفق باشید

امشب چهارشنبه ، ۲۲ فروردین ۱۴۰۳
خانم که ردیف چهار نشسته بودید لباس آبی پوشیده بودین و‌همراهتون یه آقای قد بلند که مشکی پوشیده بودن ، چقدر چقدر چقدر حرف زدین ....
چیزی هم می‌خوردین نوش جونتون ولی سرم رفت اینقدر پشت گوش من حرف زدین . خدا نگذره ازتون

نمایش«سیاه خال»
متن نمایش به قدری ضعیف هست که به جرئت میتونم بگم از بدترین متن نمایشهایی ست که تا به حال دیدم .
کارگردانی فقط در ایده ی حرکت رباتیک تونسته بود خودی نشون بده و در تمام آیتمهای کارگردانی اصلا خوب نبود. میزانسنهای شلوغ و مشوش بدون جذابیت بصری .
در بخش بازیگری ، اول از همه انتخاب بازیگر نقش اول زن ، مناسب نبود مخصوصا از لحاظ شرایط سنی و هم چنین از نظر قدرت بازیگری در مقابل بازیگر روبرو (آقای عاشق) . خب بازی خانم باقری و آقای شرفی بد نیست ولی بازیگران دیگر خیلی خیلی آماتور بودند ، سردرگم ، بیان ضعیف ، بدون حس و باورپذیری و ....

لازمه یادآوری کنم که این نمایش در سالن اصلی تئاتر شهر اجرا میشه ؟؟؟
اصلا پیشنهاد نمی کنم و به نظرم حمایت از چنین نمایشهایی با این سطح ، خیانت به هنر نمایش و هنرمندان واقعی ست .
یا حق

نمایش «فین جین»

نمایش پرانرژی و خوش ریتمی هست ، اما به عقیده ی من بازیگری از متن جلوتره ! دلیل ادعام اینه که وقتی متن میخواد بخندونه داره زور میزنه و‌ به شوخیهای جنسی تن میده ، اما بازیگر فقط با بازی بدنی در نقش پیرمرد ، تماشاگر رو تا مرزِ خفگیِ ناشی از خنده می‌بره ....
کارگردانی خوبه ، موسیقی خوبه ولی واسه این تایم نمایش کاش ترانه های متنوع تری به گوشمون می خورد و تکرار نمی شد اگرچه صدا و ساز گوش نواز و لذت بخش بودند ....
لباس و گریم و دکور و ... هم حال و هوای خوبی به نمایش داده بود و جالب بود .

موفق باشید .‌یا حق

نمایش «مثلث»
نمایشی با خلاقیت بالا و ماندگاری کم

صدا پیشگی عالی و حتی فراتر از نمایش
از یه جایی به بعد ، به دلیل اینکه عروسکها ساده بودند و مکاشفه کافی توسط مخاطب (بخونید من) صورت می گیره ، صحنه جذابیتش رو از دست می ده و فقط دیالوگها و صدای خوب صداپیشگان هست که نمایش رو نگه می داره و البته در بخش یکی مونده به آخر تاحدی کسل کننده هم میشه .

نمایش بسیار خلاقانه هست و جای تقدیر داره و پیشنهاد می کنم حتما ... دیدن ادامه ›› ببینید اما ؛
کاش هر کس به اندازه بلیت خودش به تماشای نمایش بشینه !
احساساتش ، هیجانش ، تلفنش ، صداش ، دست زدنش و حتی خندیدنش در محدوده ی صندلی خودش باشه .
نمیدونم چی بگم ، نمایشی رو دیدم که خوب بود اما امان از دستهای بیقرار که با هر حرکتی و هیجانی به‌ هم می خوردند و صدای دست زدن میومد ، امان از قهقه های بیجا که بعد از نفس کشیدن بازیگر هم فضای سالن رو پر می‌کرد و تمرکز رو‌ از تماشاچی می گرفت ...

پاینده باشید ، یا حق