تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه هنر دیوار
بلک باکس ایران مال
مجموعه تئاتر لبخندS3 > com/org | (HTTPS) 78.157.41.91 : 13:12:23
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
::::::: خوب شد دردم دوا شد؛ خوب شد ::::::::
خیلی خوشحالم که مشکل بلیت‌فروشی کنسرت شجریان حل شد و به همه‌مون بلیت در جایگاه مورد نظرمون رسید.
از فواید وضو برای نماز صبح اول وقت همینه که آدم صدای در رو بشنوه، ذکرگویان بره باز کنه، ببینه [نــاغــافـــل] محمد و همایون ترک موتور ... دیدن ادامه ›› -پلان سالن به‌دست- سر دل‌جویی رو با لبخندشون باز کرده‌ن.
از جماعت سه‌نفره که فارغ شدیم، سجاده رو برچیدیم و پلان همکف سالن رو گستردیم. [مهرها در گوشه‌های پلان، مبادا نسیم سحری کلش رو لوله کنه] با همون انگشت‌هایی که تسبیحات گفته بودم گذاشتم روی صندلی‌های باکس B، در پلک‌زدنی قـــرمـــز و سبــز شدند.
محمد خواست چیزی بگه، گفتم: بی‌خیال، پیش می‌آد بعضا. تو قصدت خــیـــر بود، تقصیر ما بود شاید.
[همایون چیزی نگفت. هنوز گرم تسبیحات بود گمونم.]
سپهر (sepehr_r)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۱۲ مهر ۱۳۹۳
♥️
۲۴ خرداد ۱۴۰۱
دوست‌دارم
( ۲ )
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
:::::::: ::::::::
اول چاه رو بکن بعد عنر عنر برو منار رو بدزد!
اول چاه رو بکن بعد عنر عنر برو منار رو بدزد!
درود.
برام جالبه که نظرات جدید روی برگه همایون شجریان نمایش داده نمیشن.
هر کسی فقط نظر خودشو میبینه.
خودشون میدونن با چه هجمه ای از اعتراضات قرار مواجه بشن
برام جالبه که نظرات جدید روی برگه همایون شجریان نمایش داده نمیشن.
هر کسی فقط نظر خودشو میبینه.
خودشون میدونن با چه هجمه ای از اعتراضات قرار مواجه بشن
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
:::::::: حجم استوانه: شعاع در ارتفاع :::::::::
اواخر اسفند دنبال سطل زباله مناسب می‌گشتم برای خونه. آخرین جایی که رفتم همون اولین مغازه بود. پلاستیک‌فروش سر کوچه گفت: "نگران سایزش نباش، من این موها رو تو آسیاب سفید نکرده‌م؛ یه روز حتما به دردت می‌خوره. فقط دم دستت باشه"
بصیرتی داشت پیرمرد! راست می‌گفت این مملکت، مملکت بیانیه و نامه سرگشاده و طومار هست.
با هر اسم یک‌بار دیگه پدال، دهن استوانه بزرگ رو باز و بسته کرد.
اواخر اسفند دنبال سطل زباله مناسب می‌گشتم برای خونه. آخرین جایی که رفتم همون اولین مغازه بود. پلاستیک‌فروش سر کوچه گفت: "نگران سایزش نباش، من این موها رو تو آسیاب سفید نکرده‌م؛ یه روز حتما به دردت می‌خوره. فقط دم دستت باشه"
بصیرتی داشت پیرمرد! راست می‌گفت این مملکت، مملکت بیانیه و نامه سرگشاده و طومار هست.
با هر اسم یک‌بار دیگه پدال، دهن استوانه بزرگ رو باز و بسته کرد.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
اگه مجازی نبود دیگه این‌قدر مونده به اجرا وقت سلام و احوالپرسی و بوس و بغل بود..
پویا فلاح و امیر مسعود این را
خواندند
بهار گراوندی، مرتضی سوری، سپهر، سحر لیلی ئیون، صبا صالحیان و محمد لهاک (آقای سوبژه) این را دوست دارند
بهار گراوندی، مرتضی سوری، سپهر، سحر لیلی ئیون، صبا صالحیان و محمد لهاک (آقای سوبژه) این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
لباس نو مبارک.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
::::::: در جستجوی زمان از دست‌رفته :::::::
چقدر معلم و مدیر و مشاور انتخاب رشته و نرم‌افزار سازمان سنجش و... گفتن رضا! "ژنـتـیک" بزن... چقدر بابا قرآن باز کرد و هربار خوب اومد؛ برای ژنتیک. جوری که شیرازه عثمان‌طه دررفت. طفلی مامان سفره نموند که وانکرد برای رفتنم به ژنتیک. همه شاطرهای سنگک شاکی شده بودن؛ ائمه و اولیا که جای خود داشتن. سخته باور کنید، حتی چند شب پشت سر هم خواب دیدم یه آقای نورانی که سراپا جین پوشیده بود با اسکچرز اومد و گفت: "رضا! الان برهه مهمی از تاریخه، از خر شیطون بیا پایین و برو ژنتیک بخون." یادمه شب آخر تو گان و شیلد با ماسک و عینک خلبانی و کاور سر (البته ماسک رو مطمئن نیستم) اومد و گفت: "یه کلام، ختم کلام! ژنتیک بخون و VHSهای خردادیان رو دور ننداز."
خدا از آقای ر. دبیر زیست‌شناسی دوم دبیرستان‌مون نگذره. ایشون با خطای -امیدوارم سهوی- تو تصحیح برگه امتحانی به جواب سوال "نقش گلبول‌های ... دیدن ادامه ›› سفید در ایمنی بدن چیست" که مفصل در چهار مرحله پاسخ داده بودم صــــفـــر داده و نوشته بود: بولو هزاربار گفتم همونی که تو کتاب نوشته رو بنویس.
آیا حالا ایشون پاسخی به تاریخ دارند؟
می‌دونم الان بگم متاسفم که اون‌موقع بین دو گوشم اتوبان هشت‌بانده زدم، دردی از بشریت دوا نمی‌کنه که هیچ؛ شاید داغ دل داغدارشون رو دوچندان کنه. "زمــان" هم بگی‌نگی گویا فقط می‌تونه -خونه پُرش- از اردیبهشت ۹۹ به اسفند ۹٨ برگرده و عرضه برگشت به شهریور ۷۹ رو نداره.
متاسفانه پرواز مستقیم تهران-کمبریج به دلیل رعایت مسائل بهداشتی تا اطلاع ثانوی انجام نمی‌شه. ناچارم برم ترمینال غرب سوار اتوبوس‌های بوستون بشم. البته می‌دونین که تا بخواد ۲۴ مسافر دیگه هم بزنه طول می‌کشه. اون‌ور هم بخوام تا کمبریج اوبر بگیرم برسم، باز زمان می‌بره. هاروارد هم که زیر پنج-شش سال به کسی مدرک ژنتیک نمی‌ده.
بگردم ببینم اون "۵۰۴ واژه ضروری" رو کجا گذاشتم... تا هفته هفتمش خونده بودم اون وقت‌ها. زبان هم که فرّار.
روم سیاه واقعا، بی‌زحمت کل این مدت رو هم اضافه کنید رو خونه‌نشینی اجباری‌تون تا کوزهٔ روغنم لابراتوارِ بایو ساینس بشه. قول می‌دم تا اون‌موقع که کمبوزه با خیار میکس خواهیم کرد، هر شب براتون کتاب و فیلم و نت‌فلیکس‌سری و آدیوبوک و پادکست و فول‌آلبوم و سینگل‌ترَک و رسپی کوکی و ترافل معرفی کنم.
بازوفیل‌ها، نوتروفیل‌ها، ائوزینوفیل‌ها، لنفوسیت‌ها! دارم مــــــی‌آم.
۲۲ اسفند ۹٨
پ.ن:
به دلیل اهتمام هرچه بیشتر در درس و مشقم تا اون روز قادر به پاسخگویی به کامنت‌های احتمالی نخواهم بود.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
::::: پیدا کنید پرتقال‌فروش را :::::::
یکی از کاراکترها داره یه جوک برای بقیه تعریف میکنه:
- برادرزنم یه پسرعمو داشت که ... دیدن ادامه ›› داییش یه پدرزن داشت که پدربزرگِ پدریش دفعه دوم ازدواجش با یه دختر بومی ازدواج کرده بود که برادرش توی یکی از سفرهاش با یه دختری آشنا شده بود و عاشقش شده بود و از اون پسری به دنیا آورد که با یه زن داروخونه‌چیِ بی‌باک ازدواج کرد، که کی بود؟ خواهرزادهٔ سَرناویِ گمنامِ نیروی دریایی بریتانیا که پدرخونده‌ش یه عمه داشت که اسپانیایی رو روون حرف می‌زد و احتمالا از نوه‌های یه مهندس بود که جوون‌مرگ شده بود و خودش نوه یه مالک تاکستان بود که شراب خیلی بدی می‌داد اما یه نوه‌عمو داشت که استوار دوم ارتش بود و خونه‌نشین بود و پسرش با یه زن مطلقهٔ خیلی جوون ازدواج کرده بود که شوهر اولش یه میهن‌پرست صادق بود که تونسته بود یکی از دخترهاشو طوری تربیت کنه که اهل پول‌وپَله به‌هم‌زدن باشه و دختره موفق شد با یه شکارچی ازدواج کنه که "راتچـــیلد" رو می‌شناخت و.... که...
= عموش؟
- نه! نه،نه!
+ عمو نداشت!
- نه...
× خوشگله؟
- نه، نه خانوم
:: "چ" داشت؛ کلمه آخر، چ داشت
- نه، نه آقا
+ نه عزیزم، پول‌وپَله داشت... که می‌گفت...
:: راتچـیلد
+ دقیقا راتچیلد
- عرض می‌کردم: راتچیلد... که برادرش بعد از چند بار تغییر شغل دادن ازدواج کرد و صاحب دختری شد که پدرجدِ پیرِ نزارش عینکی می‌زد که یکی از پسرعموهاش بهش داده بود که برادرزن یه پرتغالی بود که شهردار یه شهر جوون بود که پسر نامشروع یه آسیابون بود که چندان فقیر نبود و برادرشیری‌ش دختر یه دکتر سابق دِه رو به زنی گرفته بود که خود دکتره برادرشیریِ پسر یه شیرفروش بود که خودِ شیرفروشه پسر دانشجوی یه دکترِ یه دهِ دیگه بود که سه بار پشت سر هم ازدواج کرده بود و این زنِ سومش...
:: عذر می‌خوام، من یه چیزی رو عرض کنم؛ چون من این زن سومشو می‌شناسم...
+ عه؟
:: بله! باهاش یه سر و سِرّی داشتم آخه [رو به همسرش] عزیزم گذران سگی‌ای بود و زندگی شاهانه‌ای...
- عرض می‌کردم: زن سومش دختر بهترین قابله منطقه بود و چون خیلی زود بیوه شده بود...
+ مثل زن من
- عرض می‌کردم: دوباره با یه شیشه‌فروش زبر و زرنگ ازدواج کرده بود که دختر رییس راه‌آهن رو بچه‌دار کرده بود و بچه‌هه تونسته بود خودش "راه"ش رو تو زندگی پیدا کنه
× عذر می‌خوام... "راه‌پله"شو!
+ مثل بازی مار و پله
- عرض می‌کردم: اون با یه فروشنده دوره‌گرد چهارفصل ازدواج کرده بود که پدرش یه برادر داشت که شهردار یه شهر کوچیک بود و یه "معلم موبور" رو به زنی گرفته بود که پسرعموش البته با قلاب ماهی می‌گرفت...
:: با قلاب قلابی؟
- عرض می‌کردم: یه معلم موبور دیگه که اسم اون هم ماری بود به زنی گرفته بود و برادرش هم با یه ماری دیگه که اون هم معلمه‌ای موطلایی بود عروسی کرده بود...
+ اصولا اگه ماری موبور نباشه ماری نیست!
:: قطعا
× درسته
- عرض می‌کردم: پدرش زیردست یه پیرزنه توی کانادا بزرگ شده بود که خواهرزادهٔ یه اسقفه بود که مادربزرگش بعضی وقتا زمستونا مثل هــمــه مــردم ســــــرمــــــا مــی‌خــورد!!!
×چه لطیفه عجیبی!
+باورنکردنیه
.
.
.
::::::::::::::::::::::::::::
اسم جوکی که تعریف می‌شه سرماخوردگیه!
امیرمسعود فدائی، celine، امیر مسعود، Ali، رضا یزدانی پدرام، پویا فلاح و مریم امامی این را
خواندند
۱۷ نفر این را دوست دارند
۱۷ نفر این را دوست دارند
::::: رضا گودمن ::::
در تعجبم که همه تماشاگران فقط ایزابل و جاناتان و مایکل و یوتا رو تو هال خونواده گودمن دیده‌‌اند... از خدا که پنهون نیست از شما چه پنهون، من هم کشیده‌شدم داخل نمایش. مدام سعی می‌کردم جایی بشینم یا بایستم که میزانسن کار رو به هم نزنم.
نکنه شما هم توی نمایش بودین و من متوجه‌تون نشدم؟
مینا سروش، حمیدرضا مرادی، Samira، امیرمسعود فدائی، محمدجواد کرمی، سپهر، نیلوفر ثانی و میثم هنزکی این را
خواندند
۱۴ نفر این را دوست دارند
۱۴ نفر این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
::::: زندگی منشوری‌ست در حرکت دوار ::::::
یه زمانی زنده‌یاد بهرام شفیع می‌گفت: "گل نکردن این توپ از گل کردنش خیلی سخت‌تر بود"...
حالا، سخت بشه از داستان زندگی <<یه پدربزرگ، دو پدر، دو پسر و یه نوه>> لذت نبرد.
پ.ن:
اگه اسمش بدبیاری نیست، پس چیه؟ از هر اجرایی خوشم می‌آد یا شب آخرشه یا فرداش شنبه‌ست یا برای شب بعد جایی کار دارم یا بلیت دیگه‌ای دستمه یا روز قمر در عقربه یا تظاهرات خودی‌هاست یا ...
امیرمسعود فدائی، Ali، لیلا مظاهری، پیمان لسان، امیر مسعود، celine، فصیح و نورا احمدی این را
خواندند
۱۴ نفر این را دوست دارند
۱۴ نفر این را دوست دارند
یا بلیت میخرم میبینم حال ندارم از خونه بیرون برم :)))
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
رضا بولو (booloo)
درباره نمایش
سرگذشت باور نکردنی دن کیشوت، ملانصرالدین، هد هد و دیگران در سرزمین عجایب i
[کمی تا قسمتی موقت]
:::::: بدو رضا بدو ::::::
وقتی رسیدم دقایقی بود که اجرا شروع شده بود... به همین سادگی.
باید کمی زودتر حرکت می‌کردم... به همین روشنی.
با متصدی گیشه و مسئول سالن لبخندی مبادله کردیم از اون لبخندها که یه "پیش می‌آد دیگه" ... دیدن ادامه ›› ازش آویزونه.
نه آسمون به زمین اومد نه - تا جایی که خبر دارم - زمین به آسمون رفت.
با آقای کارگردان خوش و بش کردیم و قرار شد یه شب دیگه برم سروقت اجراشون. ناخودآگاه از اون لبخندها که یه "اجرای موفقی داشته باشید" بهش سنجا‌ق‌شده، دوید رو لب‌هام.
همسر و فرزند کوچولوی کارگردان تو لابی منتظر بودند تا اجرا تموم بشه. نباید یه لبخند پت و پهن از اینا که یه "بابا دم‌تون گرم" گنده بغل‌شون دارن تحویل‌شون می‌دادم؟؟؟ کم ندیدیم شبهای افتتاحیه [و غیر افتتاحیه] نمایشها که جولانگاه نوباوگان عوامل اجرایی شده.
امیدوارم امشب تماشاگرها با لبخندهایی که دونه دونه "چه تئاتر خوبی" ازشون شکوفه زده از سالن بیان بیرون.
:::::: بدو رضا بدو ::::::
وقتی رسیدم دقایقی بود که اجرا شروع شده بود... به همین سادگی.
باید کمی زودتر حرکت می‌کردم... به همین روشنی.
با متصدی گیشه و مسئول سالن لبخندی مبادله کردیم از اون لبخندها که یه "پیش می‌آد دیگه" ... دیدن ادامه ›› ازش آویزونه.
نه آسمون به زمین اومد نه - تا جایی که خبر دارم - زمین به آسمون رفت.
با آقای کارگردان خوش و بش کردیم و قرار شد یه شب دیگه برم سروقت اجراشون. ناخودآگاه از اون لبخندها که یه "اجرای موفقی داشته باشید" بهش سنجا‌ق‌شده، دوید رو لب‌هام.
همسر و فرزند کوچولوی کارگردان تو لابی منتظر بودند تا اجرا تموم بشه. نباید یه لبخند پت و پهن از اینا که یه "بابا دم‌تون گرم" گنده بغل‌شون دارن تحویل‌شون می‌دادم؟؟؟ کم ندیدیم شبهای افتتاحیه [و غیر افتتاحیه] نمایشها که جولانگاه نوباوگان عوامل اجرایی شده.
امیدوارم امشب تماشاگرها با لبخندهایی که دونه دونه "چه تئاتر خوبی" ازشون شکوفه زده از سالن بیان بیرون.
آقا رضا انقدری این برد استثنایی و شگفت انگیزه که همین الان دستکش ، استوک ، دو بنده یا هر چیز دیگه ای که دم دستته و قابلیتشو داره رو میتونی آویزون کنی و با افتخار در اوج خداحافظی کنی !
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
::::: توفان شابک‌ها ::::::
به نظرم تئاتر مالی نبود با این همه بهتر بود به قول لاکان که از ارسطو نقل میکنه، بیشتر مایه می‌ذاشتن؛ چون به گفته نوام چامسکی که هم‌نظر میشل فوکوست: بی‌مایه ... دیدن ادامه ›› فطیره.
ΩΩΩΩ منابع و مواخذ ΩΩΩΩ
====================================
∇ مرکل، آنگلا/ بوطیقای ارسطو و پرستو/ ترجمه محمد پنجعلی و صادق ورمزیار/ تهران: نشر ژرف‌پژوهان به‌اندیش، ۱۳۷۲
∇ حنایی، سعید/ بازنمایی قتل‌های زنجیره‌ای در برادوی/ مشهد: انتشارات تطهیر، ۱۳٨۰
∇ Bloomsburry pub./How to deal with new Theatre? /Theron ،Charlize/
1999، Newyork
∇ پورسرخ، پوریا/ تئاتر و فیهاخالدون آن/ شابدوالعظیم: انتشارات آستان مقدس حضرت عبدالعظیم‌الحسنی، ۱۳۹۸
∇ بیضایی، بهرام _ امیری، نوشابه/ جدال با جهل/ تهران: نشر گاج، ۱۳٨٨
∇ کولینا، پی‌یر لوییجی/ آفساید در تئاتر/ ترجمه حمید معصومی‌نژاد/ تهران: نشر بوکسوات‌هنر ۱۳۹۲
∇ بولو، رضا/ بازشناسی آرای رولان بارت در مکتوبات ژاک دریدا از منظر لاکانی با تکیه بر هرمنوتیک ماکیاولیسمی/ جلد دوم: خوانش‌های پساساختارگرایانه/ تهران: نشر هوپا، چاپ هفتادودوم، آذر ۱۳۹۸
∇ زارعی، ملیکا/ تئاتر برای بچه‌های ریش‌دار/ تهران: نشر کفشدوزک، ۱۳۹۱
∇ زمانی، مصطفی/ جوانان چرا؟!/ قم: انتشارات برگ طوبی، چاپ هفتصدم، ۱۳٨۳
∇ دولت‌آبادی، غلامحسین _ بارسقیان، آراز/ پس از کشف ردپای پلنگ صورتی/ تهران: نشر یکشنبه، ۱۳۹۶
∇ آیسخولوس/ دایهٔ مهربان‌تر از مادر برای تئاتر/ ترجمه پری صابری، داود رشیدی، حمید سمندریان، شاهرخ مسکوب، سعید حمیدیان و کامران فانی/ تهران: انتشارات پیام، ۲۵۳۰ شاهنشاهی
∇ پناهی، حسین _ و دیگران/ صد و ده دیالوگ ماندگار برای تئاتر/ تهران: نشر گل‌واژه، ۱۳۶٨
∇ خاتمی، سیدمحمد/ چرا و چگونه عضو کتابخانه ملی شویم؟/ انتشارات سازمان اسناد و کتابخانه ملی، ۱۳۷۳
∇میلوشویچ، اسلوبودان/ سانسور رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم/ ترجمه رحمت امینی/انتشارات آگه، ۱۳۹۲
∇ جی. رایلی، ایگنیشس/ گرم و نرم: تاثیر تشکچه راحتی سم سپارد بر آثار او/ ترجمه اشکان خطیبی/ نشر نیلا، ۱۳۹۰
∇ طباطبایی، سیدمحمدحسین/ تفسیر المیزان/ ترجمه سیدمحمدباقر موسوی همدانی/ قم: مؤسسهٔ دارالعلم، ۱۳۸۰
∇ نیچه، فریدریش/ چنین گفت زرتشت/ ترجمه قلی خیاط/ تهران: نشر نگاه، ۱۳۹۲
∇ اسپنسر، پاولا/ ۹ ماه انتظار زیبا/ ترجمه منصوره فضیلتی/ تهران: نشر معیار اندیشه، ۱۳۹٨
∇ بانی، بهنام/ اسرار فال قهوه/ تهران: انتشارات خاک صحنه، ۱۳۹۳
∇ معمولی، نقی/ تاریخ تئاتر علی‌آباد کتول از پارینه‌سنگی تا دوران معاصر/ گرگان: انتشارات گلستان ادب و هنر، ۱۳۹٨
∇ نامه‌های مارتین مک‌دونا به مهدی کوشکی/ گردآوری و تنظیم: علی رفیعی/ تهران: نشر نو، ۱۳۹۷
∇ نامه‌های مهدی کوشکی به مارتین مک‌دونا/ تصحیح و توضیح: مصطفی کوشکی/ تهران: نشر نیماژ، ۱۳۹٨
∇ گفتگوی رومئو کاستولوچی با نادر برهانی‌مرند همراه مقدمه‌ای از فرانسیس فوکویاما/ترجمه رضا قیصریه/ زیر چاپ
∇ رمزگشایی خفن از تئاترهای خفن/Theatre for Dummies/ در دست ترجمه
و...
رضا جان طنزت رو دوست دارم، قبول هم دارم ولی اینی که تو این پست و پست قبلی نوشتی برام انقدر مسألهٔ بزرگ و دیده شده‌ای نیست!!
اگر تونستی چند تا نمونه از این نظرات این مدلی رو برام تو سایر شبکه‌های اجتماعی بفرست، ممنون.
اگر تونستی چند تا نمونه از این نظرات این مدلی رو برام تو سایر شبکه‌های اجتماعی بفرست، ممنون.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
:::::::: بخشش، لازم نیست اعدامش کنید. ::::::::
خیر سرم می‌خوام فکر کنم پیشنهادی که اینجا می‌ذاریم ممکنه به درد کارگردان ... دیدن ادامه ›› و گروهش بخوره. به‌ویژه که ما کار رو از بیرون می‌بینیم و پامون تو باتلاق ماجرا نیست.
ولادیمیر ناباکف یه چیزی می‌دونسته که نمایشنامه اختراع والس رو تو "سه پرده" نوشته. یعنی هدفی داشته که دو وقفه بین روایت داستانش گذاشته؛ هرچند وقفه‌ای به اندازه ویرگول و نقطه‌ویرگول باشه نه در حد نقطه.
وقتی نمایش رو یه سره اجرا می‌کنید نبود اون دو مکث حیاتی، کلیت کار رو کمی دچار لکنت و معنای نمایش رو برای عده قابل توجهی از تماشاگران با اخلال و اختلال همراه میکنه.
بهتره به ولادیمیر و مهارتش در شیوه روایت و فنون داستان‌گویی اعتماد کنید و محض آزمایش، یکی دو شب اجرا رو سه‌پرده‌ای کنید، از نتیجه کار جا خواهید خورد.
بذارید بقیه هم دست‌کم اندازه ما لذت ببرند.
به همین دلیل هم هست که در پایان بندی نمایش به قدری نمود بیرونی شخصیت پر رنگ شده که رسیدن به درونیات والس با پرش همراه هست. انگار شخصیت دچار شوک الکتریکی شده ...
بیشتر توضیح بدید، من دیدم ، بگید کجاش باید چجوری میبود؟
خانم کیان عزیز، بایدی در کار نیست. احساس کردم اگه اون دو وقفه موجود در نمایشنامه اصلی، در اجرا هم لحاظ می‌شد هم شخصیت والس شکل‌یافته‌تر می‌شد هم جهان پر از توهم و تخیل و مالیخولیای او بیشتر نمود پیدا می‌کرد. اصلا فلسفه اعمال و کردار او آشکارتر می‌شد. از قِبَل اینها، فلسفه وجودی برخی کاراکترهای دیگه هم معنای روشن‌تری می‌یافت مثل نقش خلسه/فرشادجو یا دارودسته لامپ و بامپ و مامپ و استامپ و ...
پیشنهاد میکنم حالا که شما هم از نمایش خوش‌تون اومده نمایشنامه ناباکف رو بخونید.
پیشنهاد میکنم حالا که شما هم از نمایش خوش‌تون اومده نمایشنامه ناباکف رو بخونید.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
:::: شمعدونیا دق می‌کنن؟ ::::
رفقای گرامی، هم تیوالی‌های ارجمند، تئاتردوستان نازنین
لطفا چشم‌تون به تیوال خشک نشه، هی صفحه رو ... دیدن ادامه ›› رفرش نکنید، من قصد ندارم مطلبی در رد یا تایید شیوه بلیت‌فروشی این نمایش منتشر کنم. این‌قدر به تیوال زنگ نزنید که پس چی شد نظر بولو؟ هی پیامک نفرستید برام که الان تو این برزخ پرالتهاب چه کنیم؟ مدام ازم نخواهید که اطلاعیه رسمی بدم.
از خدا که پنهون نیست؛ از شما چه پنهون، گذاشتمش دم کوزه و به‌زودی آبش رو خواهم خورد... بله، "نظر"م رو می‌گم... باشه، باشه... اولش بسم‌الله می‌گم.... چشم، آروم می‌خورم یه وقت خفه نشم... اونم قبول، به گل گلدون هم یه مقدار می‌دم ازش... نه، شمعدونی نیس... نه، نه، طفلک آزالیا که به خاطر آب اون‌یکی کوزه خشک شد...
بین خودمون می‌مونه؟ خرزهره‌س...
ψψ از پاسخ دادن به کامنت‌های احتمالی معذورم. ψψ
امیر مسعود، امیرمسعود فدائی، میترا، celine، سپهر، پیمان علیزاده، Negin Fooladi و میشا آشتیانی این را
خواندند
۱۸ نفر این را دوست دارند
۱۸ نفر این را دوست دارند
از تیوال تا مستقل پرانتز :)))))))))))))))))))))
وای دایه جان
تو دیگه چرا؟!
تو که با رضا دوست شده بودی ...
تو دیگه چرا؟!
تو که با رضا دوست شده بودی ...
مریم جانم،اینها ظواهر قضیه ست
به قول فرزاد جان باید به بواطن توجه کرد!!!!
به قول فرزاد جان باید به بواطن توجه کرد!!!!
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
::::: خلیفة الله ::::::
آدم تخته کم‌می‌آره برای زدن، برای بلاگردونی ازشون. تمجید و تحسین باید نثار دقت، هوش، حواس، تمرکز، تشخیص، حضور ذهن، شناخت، سواد و حوصله این عزیزان کرد.
می‌پرسید ... دیدن ادامه ›› کی‌ها؟
این دوستان بزرگواری که با یه‌بار دیدن یه اثر نمایشی (اون هم تو این سالن‌های جانکاه با اون آرگونومی صندلی‌ها و با اون تهویه مطبوع‌های مثال‌زدنی در طول سال) مثل تراکتور کل اجرا رو شخم می‌زنن و مثل کمباین بسته‌بسته تحلیل فرآوری‌شده تحویل می‌دن:
∇متنش که مالی نبود البته اصلش هم که از اون‌جا برداشته بوده‌ن؛ هیچ تحفه‌ای نبود واسه خودش.
∇مترجم هم گویا تازه رفته سر کار ترجمه. ای‌کاش اسنپ باهاش راه می‌اومد.
∇کارگردانیش هم در کل عالی بود به جز اون‌جاش و اون یکی جاش و همه فصل دومش که داغون بودن.
∇نورش که خیلی خوب بود. هرچند می‌تونست بهتر بشه.
∇صداش افتضاح بود در کل... ولی من زیاد دوستش داشتم.
∇موسیقی که می‌تونم بگم بی‌نظیر بود؛ اما مفت نمی‌ارزید... ولی خیلی باحال بود.
∇بازی‌ها هم طیف گسترده‌ای داشت از بد مطلق تا خوب مطلق... بازیگر نقش الف و ب و جیم بدک نبودن... همه بازیگرهای مرد اپیزود دوم به جز نقش دال درخشان بودن... هر ده بازیگر زن اپیزودهای فرد، متوسطِ رو به عالی بودن البته اون خانومه مشکل شدید فن بیان داشت... بازیگر کودکیِ قهرمانِ داستان بسیار ضعیف‌تر از بازیگر میانسالیش عمل کرد که بیست درصد تقصیر خودشه و هشتاد درصد تقصیر کارگردان ناتوان نمایش.
∇دکور که اصولا حرف زیادی نداشت.حیف وقت و پول.
∇طراحی صحنه که احتمال می‌دم باید چیزی سوای دکور باشه درخشان بود؛ پول بلیت حلال‌تون.
∇طراح لباس که هیچ جای دفاع برای خودش و کل صنفش نذاشته بود.
∇فیلمبردار [قسمت ویدیوی روی دیوارش] که جنونی گرم به کار تزریق کرده بود و من خیلی حال کردم.
∇طراح پوستر هم به نظرم اصلا تو باغ نبوده. کاش پوستر رو هم می‌دادن به طراح گرافیک کار که باز سری تو سرها داره... هرچند گمونم تو این اجرا مجالی برای شکوفاییش نبوده باشه.
∇دم سرمایه‌گذار کار هم گرم. بهتره پول‌هاشو تو همین تئاتر بشوره تا ببره تو سینما.
∇تهیه‌کننده کار هم یه ایول اساسی داره چون با وجود اینکه تو سینمای شونه تخم‌مرغی سرشناسه هنوز دلش پر می‌کشه یه بار دیگه اسم و سایه‌ش رو بچه‌های تئاتر باشه.
قدرت خوانش‌تون برقرار، ژرفای ادراک‌تون مزید، تنوع استنباط و استنتاج‌‌تون گسترده‌تر و ظرافت استدلال‌‌تون هوش‌رباتر ای جامع‌الاطراف‌های زمانه ما.
:)))
آخ خداروشکر فقط من مشکل ندارم بااین نظراتِ متبحرانه :)))
آخ خداروشکر فقط من مشکل ندارم بااین نظراتِ متبحرانه :)))
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
:::::: کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد؟ ::::::
منبر اول:
از سال‌ها پیش آرزو می‌کردم کاش سالن تئاتر شهر امکان "صحنه ... دیدن ادامه ›› گردان" و "غیب بازیگر" داشته باشه. بالاخره خداوند باریتعالی در سلسله اجابت‌های فله‌ایش از آرزوهای من، دو تا تیک سبز کنارشون گذاشت.
شب اول این اجرا رو فقط به این خاطر رفتم که ببینم بعد از سال‌ها صبر و پس از ماه‌ها بازسازی، سالن خاطره‌انگیزمون چه دلبری‌های جدیدی آموخته. بله...، صحنه چرخید، خوب هم چرخید... زمین هم دهن باز کرد و بازیگر رفت تو دلش و از مقابل دیده‌ها ناپدید شد اما فقط محض به‌رخ کشیدن این قابلیت‌ها نه اجرای یک الزام داستانی.
فعلا با اینا زمستونو سر میکنم.
منبر دوم:
خودم رو می‌ذارم جای ایمان افشاریان. آخرِ شبِ اولِ اجراش بیاد اینجا و ببینه یکی نوشته "تباه به معنای کامل کلمه." چه حالی به آدم دست می‌ده؟ کلی زحمت بکشی و خون دل بخوری و حرص و جوش بزنی و .. یه دفعه بذارن تو کاسه‌‌ات. بی‌انصافی نیست؟
احتمالش ناچیزه ولی خدا رو چه دیدین؟ شاید ایمان افشاریان هم خودش رو بذاره جای ما و سعی کنه بفهمه تماشاگری که شب اول اجرا اون تجربه رو از سر گذرونده چقدر امیدِ برگشت به زندگیِ عادی براش باقی می‌مونه؟
منبر سوم:
خدا کنه اگه آقای کارگردان یا آقای بازیگر بخوان خودشونو جای تماشاگر بذارن اون لحظه جان دادن ویکتور/پژمان جمشیدی رو جای خودشون باشن. چون هیچ بعید نیست که اون تیکه رو به سلامت رد نکنن. ما تماشاگرها تحمل‌هایی داریم که به راحتی تو قوطی هر عطاری پیدا نمی‌شه.
منبر چهارم:
ای دوستانی که از این اجرا خوش‌تون اومده! ای تماشاگرانی که حتی اندازه یه نعلبکی از این اجرا لذت بردین! گوارای وجود نازنین‌تون.
ما هم خدایی داریم و هیچ بعید نیست در اجرای بعدیِ همین سالن یا دیرتر، بزنه و شاه‌عباس نعلبکی‌‌مون رو زیر یه لایه لذت ببینیم و سبیلش رو به شما عزیزان نشون بدیم و با ذوق بگیم: "دیدین بالاخره جنبید؟"
همین رضایت ما را بس.
منبر پنجم:
نتیجه زحمت گروه هنری لزوما رابطه مستقیمی با رضایت [یا حتی رضایت نسبی] مخاطب نداره هرچند رابطه‌شون کم الکی نیست و خالی از حساب و کتاب هم نباید باشه. امیدوارم در پروسه تمرین و اجرا خود دوستان هنرمند تشت‌ها و لگن‌ها و سطل‌های لذت رو مدام پر کرده و سر کشیده باشن.
همین هم برامون مایه التیامه.
منبر ششم:
ممکنه یکی اون وسط‌ها یه لحظه تشت یا نعلبکی‌شو زمین بذاره و بگه "حاجی حالا که رفتی بالای منبر و پایین هم نمی‌آیی بگو ببینیم مشکل یا مشکلات اجرا چی بوده آخه؟ تو یکی نمی‌خواد نگران روحیه لطیف کارگردان و عوامل باشی اونا اگه پوست کرگدن نداشتن وارد این گود نمی‌شدن."
نکته مغفول اینه که این وسط تیوال هم یه دبّه‌ای داره که هی پرش میکنه و می‌زنه به بدن. اگه بخوام از سایر داشته‌های تیوال برای اون عزیزان نام ببرم می‌تونم به قیچی، درفش، سیخ، سیخونک، بیز، کاتر، اسید نیتریک و دامستوس اشاره کنم.
منبر هفتم:
منبر هفتم مال شما دوست عزیزه... مختص خودتونه... بله، شما.... دقیقا شما... بله، بله...
لطفا اون جمله معروفت رو که بارها گفتی، بگو تا منم جواب از قبل آماده‌ام رو که بارها گفته‌ام بگم... بله، همون جمله رو...
نیلوفر ثانی، سپهر، محمد شمالی، Samira، فهیمه، Asma Pirayesh و حسین مجتهدی این را
خواندند
۲۳ نفر این را دوست دارند
۲۳ نفر این را دوست دارند
ممنون از صلوات‌تون. این نمایش رو با بلیت ۶۳ تومنی دیدم.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
:::::: حالا حکایت ماست ::::::
نویسنده فقیدی تو مرور خاطراتش* از دوران کودکی می‌گفت:
"روزگاری پیش اومد که آذوقه‌مون تو خونه ته‌کشید... چای‌ای رو که قبلا دم‌کرده‌بودیم جلو آفتاب پهن می‌کردیم تا خشک بشه بعد همون چای رو دوباره، اما با مقدار بسیار بیشتر دم‌می‌کردیم و می‌گذاشتیم جلوی مهمون... مادرم توش دو پر گل‌محمدی از باغچه یا -اگه داشتیم- نوک ناخن چوب دارچین می‌نداخت ولی اون چای دیگه چای نمی‌شد... صورت مهمون‌ها موقع نوشیدن هیچ‌وقت از یادم نمی‌ره."
* نقل به مضمون، از شبهای کافه شوکا
Ali، آریو راقب کیانی، فهیمه تردست، امیرمسعود فدائی و مهرنوش م این را
خواندند
۲۴ نفر این را دوست دارند
۲۴ نفر این را دوست دارند
شبهای کافه شوکا نخوندم
ولی متن خیلی برام آشناست.. انگار دیالوگ ی فیلم یا نمایشی باشه ک دیدم...
ولی متن خیلی برام آشناست.. انگار دیالوگ ی فیلم یا نمایشی باشه ک دیدم...
@وحید جان، شبهای کافه شوکا عنوان برنامه و دورهمی‌ای بود که آقای پورمقدم اوایل دهه هشتاد تو کافه‌ش برگزار می‌کرد. بعد از چند جلسه به دلایلی که مختص این مملکت فلک‌زده‌ست برنامه برچیده شد.
این عبارات رو تو یکی از جلسات از اون عزیز سفر کرده شنیدیم.
@نرگس جان امیدوارم خداوند متعال خودش یه فکری برای شعاع اون روزنه امیدمون بکنه. به نانومتر هم راضی هستیم چه رسد به ... دیدن ادامه ›› میلی‌متر.
@بامداد جان من این چایی دوستان رو خارج از مدیای تئاتر سر نکشیده‌ام. ایشالا قسمت بشه اون دیشلمه[های] سینماییش رو هم تا آخر بتونم بنوشم.
این عبارات رو تو یکی از جلسات از اون عزیز سفر کرده شنیدیم.
@نرگس جان امیدوارم خداوند متعال خودش یه فکری برای شعاع اون روزنه امیدمون بکنه. به نانومتر هم راضی هستیم چه رسد به ... دیدن ادامه ›› میلی‌متر.
@بامداد جان من این چایی دوستان رو خارج از مدیای تئاتر سر نکشیده‌ام. ایشالا قسمت بشه اون دیشلمه[های] سینماییش رو هم تا آخر بتونم بنوشم.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
::::::::: اماره .vs لوامه ::::::::::
خواستم این‌جوری شروع کنم که "شب لذت‌بخشی بود برام، نمایش دلنشینی بود برام و..." ... دیدن ادامه ›› بعد فکر کردم بهتره این مسیر رو نرم.
بذارید این یکی رو آزمایش کنم:
"مفتش و راهبه" رو چند سال پیش خونده بودم. تا جایی که یادمه اطناب ملال‌انگیزی داشت و کالین گرامی تا جای ممکن آب بسته بود بهش البته تصفیه‌شده و بادقت.
از چند شاخه اصلی کتاب اتفاقا فرازهایی برای اجرا انتخاب‌شده که همراهی‌برانگیزتر و جذاب‌تره: کشیش جوان و دختر در روایت کوروش‌نیا بولد شده.
روایت بدون لکنت اجرا رو پیش برد. در طول مسیر همراه کار بودم. بازی‌ها """برای من""" دلچسب بود هرچند باوجود توضیحات گروه، این لجاجت پلید باهام هست که اگه سن مفتش/میثاق زارع با ترفندهایی بالاتر گرفته می‌شد؛ کنتراست دنیای او با دنیای کشیش جوان و دختر نمود بهتری داشت.
بـازی دو غنچه نشکفته داستان و به‌طبع اون شیمی بین‌شون ""برای من"" بسیار گیرا بود. فضای پر از مهر و تمنا بین‌شون خوب ساخته شد. تشکیک‌مندی! کشیش جوان هم قشنگ ملموس بود.
اگه لباسها هم باب‌دلم بودند و دکور هم ساخت باحوصله‌تر و دیتیل‌مند‌تر و اصولا بلندپروازانه‌تری داشت بعید نبود به داخل دنیای نمایش بلعیده بشم.
محدودیت‌های زمانی و سالنی گروه رو درک کردم ولی خب هوس بلعیده شدن داخل نمایش به این سادگی‌ها دست از سر آدم برنمی‌داره.
قسمت عمده‌ای از لذت "تـماشـا" بستگی به تعداد نفوس حاضر در سالن داره. سالن نیمه‌خالی انرژی ارسالی و دریافتی رو کاهش می‌ده.
امیدوارم بار دوم که برای تماشای کار می‌رم دی‌اکسیدکربن سالن، آخرسر بر اکسیژنش بچربه.
نفس اماره عنودم هم از خدا میخواد اون روز لباس مری ساعاتی قبل از اجرا زیر صاعقه‌ای پودر بشه و خاکسترش رو توی لباس کشیش جوان بپیچن و رد کنن بره.
به هر تماشاگری که خبر بیاره لباسها عوض شده، بلیت رایگان کل نمایش‌های سالن ناظرزاده تا پایان قرن شمسی فعلی اهدا می‌شه. [با یک همراه حتی]
بعد از شونصد بار فشردن دکمه نگارش، بالاخره نگارید.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
:::::: نجات سرباز رایان :::::::
تشکر میکنم از سه عکاس عزیزی که اجرای شب پیش رو برامون خاطره انگیزتر کردند. ممنونم ازشون که هیچ اعتقادی به "سایلنت شاتر" نداشتند؛ ممنونم‌ترم از اساتید احتمالی‌شون که گویا این دو کلمه ناقابل رو به گوش این سه نازنین نرسونده بودند... امتنان بیشتر نصیب اساتیدِ اساتید این سه تفنگدار می‌شه که چنین آموزگاران عکاسی‌ای رو از خط تولید گذرونده و به بازار گسیل کرده‌اند.
خیلی خوشحال شدم که حین اجرا دوست عکاس‌ِ گروه مدام مانیتور دوربین رو چک می‌کردند، انبوه عکس‌های فله‌ای گرفته شده رو محک می‌زدند مبادا بعد از اجرا لَختی مجال مناسب گیرشون نیاد تا همین کار رو بیرون سالن بکنند. آخه می‌دونید به قول دکتر ارنست [یا شاید داداش کایی‌کو. مطمئن نیستم] تئاتر هنر ... دیدن ادامه ›› لحظه‌هاست.
در پوست خودم نگنجیدم وقتی دیدم نور مانتیور رو روی بیشینه ممکن تنظیم کرده‌اند تا ما تماشاگران طفلکی هیچ کم‌وکاستی نداشته باشیم. از مهارت مثال‌زدنی‌شون در بالاوپایین‌کردن منوهای متنوع و پیچیده دوربین نگم براتون؛ انگار هودینی برگشته و میخواد کل سالن رو ذوق‌مرگ کنه.
به خودم بالیدم در اجرایی حضور داشتم که رگبار شاترها از کل شلیک‌های نبرد نرماندی بیشتر نباشه کمتر هم نبود... البته اینو هم مطمئن نیستم!
از تولیدکنندگان حافظه‌های ذخیره دوربین سپاس مقتضی رو به‌جا نیارم بی‌انصافی بزرگیه. خدا عزت‌تون بده؛ رم‌هایی ساختید که اگه تا قیام قیامت هم دست‌شون رو از رو دکمه برنمی‌داشتند همچنان جا بود برای ذخیره.
کسبه نازنین و فرهیخته خیابان جمهوری رو هم کم تو ذهنم نبوسیده‌ام. ما خیلی مدیون شما و سرکرده‌های وارد‌کننده تجهیزات عکاسی هستیم. ممنون که هر عزیزی رو که تو خونه میونه‌اش با والده‌شون شکرآب شده با آغوش باز می‌پذیرید و با تخفیفات مَشت، به احیای نرماندی کمک می‌کنید.
اما تشکرهای عمیق، سپاس‌های راستین و امتنان‌های حقیقی نثار گروه اجرایی که نخواسته بودند قبل از اجرا با توضیح واضحات و دعوت به رعایت ابتدایی‌ترین و پیش‌پاافتاده‌ترین اصول عکاسی تئاتر، خاطر عاطر سه عزیز نازنین‌مون رو مکدر کنند.
من به پنج-شش نفری که بعد از اجرا معتقد بودند اصلا خود گروه اجرایی این نکات رو نمی‌دونند یا براشون محلی از اعراب نداره یا تره هم براش خرد نمی‌کنند؛ اخم‌هام رو نشون دادم، کمی هم لبم رو گزیدم و گفتم: "نگید این حرفا رو... اصلنم اینجورکی نبود. اگه دین ندارید لااقل آزاده باشید..." و با بغض ادامه دادم: "حتما میدونن و محل داره و خرد می‌کنن. یقین بدونین گفته‌ان و مصر هم بوده‌ان روش. اصلا حرفه‌ای‌گری چنین ایجاب میکنه." گمونم دوستان هم گفتند ایشالا گربه‌س. [اینو هم مطمئن نیستم.]
پ.ن:
از یکی از سه تفنگدار پرسیدم: "بار اول‌تون هست عکاسی تئاتر می‌کنید؟"... تا الان به خودم می‌گم آخه این چه سوالیه پرسیدی رایان؟
خیلی خوشحالم که با این قلم طنز و زیباتون باز هم برامون مینویسید و ما میخوونیم و لذت میبریم :))
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
:::: سیمای مردی در دوردست :::::
آروند دشت‌آرای [پی.وی تلگرام] : رضاجون حتما بیایی‌ها... دلگیر می‌شم نیایی.
ستاره پسیانی [با پیامک] : بولو می‌آی دیگه؟ هان؟؟
کاظی جون [دیدار تصادفی در چلوکبابی طرقی/اشرفی‌اصفهانی] : رضا سنگ رو یخ‌مون نکنیا. ... دیدن ادامه ›› حتما بیا... قول؟؟
مارین ون‌هولک [تماس با تلفن منزل]: نیای آروند دپرس‌تر می‌شه... حالا چی می‌شه این‌بارم بیای؟
علی شادمان [جی میل] : آقا رضا با احمد قزوینی سر روز اومدنت شرط بستم‌ها... بمونی برا شب دوم، ده چوق باخته‌‌م...
آروند دشت‌آرای [یاهو میل] : چرا سین نکردی؟؟ بابا پیش گروه و سالن و تماشاگرا سنگ رو یخم نکن... بیا
فاطمه نقوی [تماس با تلفن محل کار] : ستاره گفت بهت بگم ... (ببینم کسی دور و برت که نیس؟) گفت بگم بهت اگه نیای اجرامون رو ببینی دیگه اسمت رو نمی‌آرم... می‌شناسیش که؟
الهام کردا [واتس‌آپ] : منت‌کشی نمی‌کنما... اختلافات قبلی‌مون سر جاش ولی مرامی پاشو این بداهه رو بیا... فک و فامیلم نیاوردی خودت حتما بیا.
رضا کیانیان [پیغام‌گیر تلفن منزل] : پس کی می‌رسی خونه؟ باهات کار ضروری دارم. باید حضوری ببینمت. ساعت کوک کردی واسه شروع بلیت‌فروشی؟
آروند دشت‌آرای [نامه/پست پیشتاز] : رضای عزیز گفتم شاید دوست داشته باشی روی کاغذ هم ازت بخوام بیایی و بداهه‌مون رو ببینی. خیلی مایه دلگرمیه برام... برای همه‌مون. منتظرت هستیم، با شوق.
امیراحمد قزوینی [تماس با سیم‌کارت ۱] : خواستم واست دایرکت بفرستم الهام گفت اینستا نداری... شب دوم منتظرتیما.... شب اول به کارات برس عزیز.
الهام کردا [دایرکت توییتر]: واااای اصلا یادم رفته بود توییتر داشتی... خلاصه هر چه زودتر بیایی اجراهای بعدی رو با خیال راحت می‌ریم... کوفت‌مون نکن تو رو خدا.
سهیل مستجابیان [تماس با سیم‌کارت ۲] : ببخشید آقا رضا شمارتون رو با هزار مکافات از کاظی گرفتم... می‌دونم با اجرای قبلیم سوهان روح‌تون شدم ولی باور کنید تو بداهه پیشرفت‌هایی هرچند کم داشته‌م... می‌تونید از شادمان بپرسید... ناامیدم نکنید لطفا.
رضا کیانیان [مانیتور آیفون منزل] : باز کن بابا... می‌دونم خونه‌ای... دارن نیگام می‌کنن... حالا باز کن بیام تو ... واسه یه تئاتر خون به دل‌مون نکن... دِ بزن اون دکمه رو.
ستاره پسیانی [نوشته‌ی روی بادبادکِ هوا شده از پارک پردیسان] : بولووووووو بیاااااا
الهام کردا [دست‌نوشته‌ی روی میز کافه امجدیه]: یادت نره... بشین رو همون صندلی همیشگیت.
رضا کیانیان [اصواتی از طریق کانال کولر]: یا مثل بچه آدم بلیت می‌گیری پا می‌شی می‌آی کارمون رو می‌بینی یا هرچی دیدی از چشــ...
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
::::: اگر داغ شرط است، ما برده‌ایم ::::
قشقایی عزیزم! رفیق قدیمی، دووم بیار. قربون اون پله‌هات، صبر داشته باش... این نیز بگذرد...
خودم می‌آم رو تموم زخم‌هات مرهم می‌ذارم؛ تو فقط از هم نپاش...
قشقایی زرد و پژمردهٔ من! دل به پاییز نسپار؛ به بهار ۷۷ و اجراهای بهرام بیضایی فکر کن...
تصدق اون فاصله ردیف‌‌های صندلیت برم؛ تو خودت نریز... این نیز بگذرد...
منم از این تعجب کردم چرا قشقایی؟ چرا تئاتر شهر؟
چرا مثلا شهرزاد نه؟
چرا مثلا شهرزاد نه؟
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۵۸,۰۰۰ نفر
+۲۸,۶۲۰ برنامه
+۸,۹۹۶,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۶۱۱ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
