تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه هنر دیوار
مجموعه تئاتر لبخند
بلک باکس ایران مالS2 > com/org | (HTTPS) 78.157.41.91 : 16:37:46
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
نمایش پارتی شبیه ِ یک ماشین ِ مکنده برای من عمل کرد
به طوری که عمیقا" درفضای نقش ها فرو رفتم
ملموس و واقعی و قابل ِ باور بود. من فکر می کنم باورپذیری ِ این نمایش جدا از موضوع ؛ قطعا به دیالوگ ها و ادبیات ِ محاوره ی بازیگران هم ارتباط پیدا می کند
کارهای آقای آرش عباسی را به خاطر ِ انتخابِ موضوعات ِ اجتماعی- فلسفی که فرافرهنگی نیز هستند؛ می پسندم
زندگی اجتماعی و تعهداتی که باید پایشان ایستاد و نقشهایی که بسیاری اوقات جای خود را به نقاب و فریب می دهند تا روکش ِ اجتماعی ِ انسان و حاشیه ی امنیتی اش با سودآورترین صورت ِ ممکن حفظ شود
اگر روزی انسان به غارنشینی بازگردد ؛ شاید که آرام آرام هر کسی به خودِ بکر و خالص اش دست یابد
و احتمال ِ وقوع ِ این امکان ؛ تقریبا صفر و رویاآمیز است
نه تنها در جامعه ی من ؛ که در تمام ِ حالت های نقش پذیری و مرزبندی و بایدسازی ... دیدن ادامه ›› ؛ چاره ای جز نقاب گذاشتن نداریم
پس شاید بهتر -و نه زیباتر- این باشد که خود را در موقعیت ِ بی خود شدن از خویش و پاره کردن ِ روکش ها و نقاب های روابط ِ اجتماعی قرار ندهیم. و اگر این اتفاق خواسته یا ناخواسته رخ داد باید دانست که بهای صراحت و شفافیت؛ سخت و سنگین است. اگر چه پس از آن سبک و آسوده خواهیم شد
سپاس ِ همیشگی از آقای آرش عباسی
به طوری که عمیقا" درفضای نقش ها فرو رفتم
ملموس و واقعی و قابل ِ باور بود. من فکر می کنم باورپذیری ِ این نمایش جدا از موضوع ؛ قطعا به دیالوگ ها و ادبیات ِ محاوره ی بازیگران هم ارتباط پیدا می کند
کارهای آقای آرش عباسی را به خاطر ِ انتخابِ موضوعات ِ اجتماعی- فلسفی که فرافرهنگی نیز هستند؛ می پسندم
زندگی اجتماعی و تعهداتی که باید پایشان ایستاد و نقشهایی که بسیاری اوقات جای خود را به نقاب و فریب می دهند تا روکش ِ اجتماعی ِ انسان و حاشیه ی امنیتی اش با سودآورترین صورت ِ ممکن حفظ شود
اگر روزی انسان به غارنشینی بازگردد ؛ شاید که آرام آرام هر کسی به خودِ بکر و خالص اش دست یابد
و احتمال ِ وقوع ِ این امکان ؛ تقریبا صفر و رویاآمیز است
نه تنها در جامعه ی من ؛ که در تمام ِ حالت های نقش پذیری و مرزبندی و بایدسازی ... دیدن ادامه ›› ؛ چاره ای جز نقاب گذاشتن نداریم
پس شاید بهتر -و نه زیباتر- این باشد که خود را در موقعیت ِ بی خود شدن از خویش و پاره کردن ِ روکش ها و نقاب های روابط ِ اجتماعی قرار ندهیم. و اگر این اتفاق خواسته یا ناخواسته رخ داد باید دانست که بهای صراحت و شفافیت؛ سخت و سنگین است. اگر چه پس از آن سبک و آسوده خواهیم شد
سپاس ِ همیشگی از آقای آرش عباسی
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
در میانه ی روزمره گی های ناچار ؛ مبادا که خود را بی چاره فرض کنیم
من و تو ؛ به نَفَس ها و خواستن ها زنده ایم
و بیش از خواستن ها ؛ به نخواستن ها زنده ایم
فریاد ِ من و تو این روزها ؛ از خواسته ها و آمال و آرزوها گذشته
من و تو نفی ِ حال ایم .. غریوی برای ردّ آنچه به زندگی و امروزمان تزریق می شود
من و تو ؛ "نخواستن" هایمان را سرخ گونه نشان می دهیم
و "خواستن" هایمان را ؛ سبز گونه زندگی می کنیم
من و تو.... باید که تصویر ِ پُر جانی از زیستن باشیم....زیرا هنوز هم امید با ماست
زیرا که زندگی از هر نیرویی قوی تر ست
و من هنوز هم نمی دانم که این از خوشبختی یا بد اقبالی ِ آدمی ست؟
من و تو ؛ به نَفَس ها و خواستن ها زنده ایم
و بیش از خواستن ها ؛ به نخواستن ها زنده ایم
فریاد ِ من و تو این روزها ؛ از خواسته ها و آمال و آرزوها گذشته
من و تو نفی ِ حال ایم .. غریوی برای ردّ آنچه به زندگی و امروزمان تزریق می شود
من و تو ؛ "نخواستن" هایمان را سرخ گونه نشان می دهیم
و "خواستن" هایمان را ؛ سبز گونه زندگی می کنیم
من و تو.... باید که تصویر ِ پُر جانی از زیستن باشیم....زیرا هنوز هم امید با ماست
زیرا که زندگی از هر نیرویی قوی تر ست
و من هنوز هم نمی دانم که این از خوشبختی یا بد اقبالی ِ آدمی ست؟
azi rezaei این را
دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
در میانه ی روزمره گی های ناچار ؛ مبادا که خود را بی چاره فرض کنیم
من و تو ؛ به نَفَس ها و خواستن ها زنده ایم
و بیش از خواستن ها ؛ به نخواستن ها زنده ایم
فریاد ِ من و تو این روزها ؛ از خواسته ها و آمال و آرزوها گذشته
من و تو نفی ِ حال ایم .. غریوی برای ردّ آنچه به زندگی و امروزمان تزریق می شود.
من و تو ؛ "نخواستن" هایمان را سرخ گونه نشان می دهیم
و "خواستن" هایمان را ؛ سبز گونه زندگی می کنیم
من و تو.... باید که تصویر ِ پُر جانی از زیستن باشیم....زیرا هنوز هم امید با ماست
زیرا که زندگی از هر نیرویی قوی تر ست
و من هنوز هم نمی دانم که این از خوشبختی یا بد اقبالی ِ آدمی ست؟
من و تو ؛ به نَفَس ها و خواستن ها زنده ایم
و بیش از خواستن ها ؛ به نخواستن ها زنده ایم
فریاد ِ من و تو این روزها ؛ از خواسته ها و آمال و آرزوها گذشته
من و تو نفی ِ حال ایم .. غریوی برای ردّ آنچه به زندگی و امروزمان تزریق می شود.
من و تو ؛ "نخواستن" هایمان را سرخ گونه نشان می دهیم
و "خواستن" هایمان را ؛ سبز گونه زندگی می کنیم
من و تو.... باید که تصویر ِ پُر جانی از زیستن باشیم....زیرا هنوز هم امید با ماست
زیرا که زندگی از هر نیرویی قوی تر ست
و من هنوز هم نمی دانم که این از خوشبختی یا بد اقبالی ِ آدمی ست؟
گروه نمایش موج (mojtheater)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴
ممنون از قلم زیباتون
۳۰ فروردین ۱۳۹۸
دوست‌دارم
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۵۸,۰۰۰ نفر
+۲۸,۶۲۰ برنامه
+۸,۹۹۷,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۶۱۳ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
