" به نظرم " بعضی لحظاتش که انصافن درخشانه . تدوینِ خوب ، کارگردانیِ عالی ، اغلب بازیها هم بسیار قابل قبوله . محسن کیایی و هدیه تهرانی و مسعود رایگان هم به نظرم عالی ان . موسیقی و فیلمبرداری و ... هم خیلی خوبه . هر قسمت هم قصه ش خوب جلو میره .
از سریالا دل هم خوبه به نظرم پیچشِ قصه شو و موسیقیشو و کارگردانیشو دوس دارم اما بازیها رو نه ؛ خصوصن قیافه ی همیشه زارِ بیات .
آقازاده هم خوبه از این نظر دوسش دارم که شاید بتونه مردمو با ارزشِ کالای هنری آشنا کنه . که مثل باقی مردم دنیا اثر اورجینالِ هنری بخرن بزنن به دیوار و ... بعدن هم اگر کارِ خوبی خریده باشن میتونن چند برابر بفروشن . خوبه که داره نشون میده هنر امروز یه چیزی شبیه به بورسه . خلاصه که موضوعش خیلی خوبه لااقل برای من .
موچین و خواب زده هم افتضاحن .

بله هم گناه خوب پیش میره از خیلی جهات.موضوع ,بازیا,پیشرفت داستان....
منتهی دل رو اصلااا دوست ندارم .بیشتر از همه موضوعش رو.از نظرم همه واسه خودشون یه زاپاس دارن یه حالت اگر این نشد اون یکی.
با احترام کارگردانی منوچهر هادی رو هیچ وقت دوست نداشتم ,فقط به فکر فروش هست.انتخاب لباس ها خیلی بده ,توی خونه با کروات و لباس های مهمانی...در کل اصلا باش ارتباط برقرار نکردم.
منتهی اون سه تا سریال دیگه رو ندیدم.

منم موضوعِ دل رو دوست ندارم اما نویسندگیش رو دوس دارم . یعنی اینکه چی نوشته رو دوس ندارم ، از چطور نوشتنشه که لذت میبرم . هرچند به فکرِ فروش بودن به نظرم خیلی هم خوبه . اساسن وقتی کارِ هنری میکنیم ( منظورم انترتیمنته ) فروش و جذب حداکثریِ مخاطب ، یکی از اصولشه .
کراوات و کت و شلوار هم البته طبیعیه ها . خیلیا اینطوری ان

اخه فروش به چه قیمتی؟!منظورم فقط سریال دل نیست تمام کارهای منوچهر هادی منظورمه ...مثلا فیلم من سالوادور نیستم
واقعا فیلم بی محتوایی بود.میشه فیلم طنز یا شاد خوب ساخت.فیلمی که حرفی واسه گفتن داشته باشه.با این فیلما فقط سلیقه جمعی رو پایین میاریم.

درباره کروات شاید حق باشما باشه و فقط از دید من عجیب اومد.

تعدادی از مردم میرن و من سالوادور نیستم رو میبینن . اونا کیان ؟ کسایی هستن که فقط همین مدل فیلم رو دوس دارن ، حالا فوقش با یه تلرانس محدودِ پایینتر یا بالاتر . همونطور که فیلمهای اصغر فرهادی ، دهنمکی ، روستایی و ... هم مخاطبِ خودشونو دارن .
مثلن محاله من یه روز برم سینما و فیلمی از روستایی یا دهنمکی رو ببینم . حتا اگر هیچ فیلمی که مورد علاقمه اکران نباشه ، و اینها تنها گزینه باشن ؛ بازم غیر ممکنه که برم و ببینم . خیلیا هم ممکنه گردنشونو بزنی نرن اصغر فرهادی ، کیمیایی ، عطاران ، رامبد ، آبیار و ... رو ببینن .
عرضم اینه که واقعن سلیقه ی جمعی تحت تاثیرِ این موارد نیست . مردم طبق شاخصه هاشون انتخابهای مشخصی دارن و اشخاصی که از سرِ بی فیلمی پا شن برن فیلمی رو ببینن و اتفاقن تحت تاثیرش هم قرار بگیرن خیلی خیلی تعدادشون ... دیدن ادامه ›› کمه.
خیلیا رو میشناسم سینما براشون همون فیلمهای شونه تخم مرغیه . عشق میکنن با دیدنشون و کلی درسِ زندگی میگیرن :)
خیلیا هم هستن اصلن سینمای ایران رو شایسته ی لفظ " سینما " نمیدونن و معتقدن اونچه در ایران بهش میگن سینما؛ فقط یه مشت تصاویرِ متحرکِ شلخته ی صدا داره ، . و پاشونو توی سینماهای داخلی نذاشتن تا حالا .
بهرحال همه ی اینها در کنارِ هم وجود دارن . همونطور که در رشته ها و شاخه های دیگه هم همینطوره .
همچنانکه یکی موزیکِ پاپ دوس داره ، یکی رگه ، یکی متال ، دیگری فولک و اپرا و جز و بلوز و ...
توو سینما هم یکی کمدی دوس داره ، یکی ترسناک ، یکی سایکو ، علمی تخیلی و ...
حالا توی کمدی همچنانکه یکی مثل وودی آلن آنی هال میسازه . یکی هم مثل برایان رابینز هزار کلمه رو میسازه .
یا توی زیر شاخه های موزیک مثلن رپ یکی مثل امینم ریکاوری رو میسازه یکی هم مثل وانیلا آیس توو د اکستریم رو .
اما با اینحال همشون کم و زیاد مخاطبِ خودشونو دارن . و در کنارِ هم وجود دارن و تولید میشن و همه ی ذائقه ها رو اقناع و ارضا میکنن .
برای همین من اونقدرا سخت نمیگیرم و میگم من دوس ندارم ، ولی حتمن یکی هست که عاشقش باشه . پس اوکیه :)

دوستمون یه سریال ۴۰ قسمتی ساخته، چجوری؟
۲۰ قسمت فیلمبرداری کرده که تو ۱۰ قسمت اول هیچی نیست هیچی! یه عده چیپس میخورن قلیون میکشن دور دور میکنن با دست راستشون پاشونو میخارونن ! چرا؟ چونکه کارگردان دچار اضطراب پس از سانحه شده و نمیدونه چیکار کنه
بالاخره پس از مرحله پذیرش استاد هادی تو ۱۰ قسمت دیگه زبون باز میکنه و میگه چی شده ولی جون به سرت میکنه و تامام
از قسمت ۲۰ به بعدم اون ۲۰ قسمتی رو که گفتم فیلمبرداری کرده، مدام برات فلش بک میزنه که جا بیافته مطلب، سر جلسه رفتی هل نکنی غلط بزنی تستا رو

این بهترین نقد قابل نوشتن من بود که میشه بر سه ریال استاد هادی داشت