اجرای چهارشنبه 18 اسفند 95
"خوب ، میانه و کُند"

دوایت آیزنهاور: " هر تفنگی که ساخته شده ، هر کشتی جنگی که به آب انداخته شده ، هر موشکی که پرتاب شده ، نشانه ای ست از تاراج گرسنه ای که هرگز به اون غذایی داده نشده و سرمازده ای که هیچگاه بر تنش لباسی پوشانده نمی شود."
درنکوهش جنگ سخنها بسیار است ، از سیاست مدارانی که خود آتش جنگ می افروزند تا بی گناهانی که در این آتش می سوزند و هنرمندانی که با خلق آثار خود زوایای مختلف آن را به تصویر می کشند. "برای کلاه آهنی ها" نیز از این دست آثار است که با بیانی طنز گونه به نکوهش جنگ می پردازد. اما مهمترین شاخصه این اثر زاویه دید متفاوت آن به تبعات جنگ است. آن زمان که با روح 3 سرباز جنگ که در بلاتکلیفی این جهان و آن جهان قرار گرفته اند همراه می شویم، در مجموعه ای از شبهات و نگرانی ها خود را می یابیم؛ از قصر آرزوهایی که از کودکی خشت به خشت آن را بنا نهادیم اما روزی ممکن است به اشاره ای پای جاه طلبی دیگران نابود شود ، تا ماهیت آن جهان و زندگی ... دیدن ادامه ›› پس از مرگ...
نور پردازی ، طراحی صحنه و موسیقی بسیار قابل قبول و مناسبِ فضای نمایش بود. اما روند اجرا گاها" آنچنان که باید و شاید دلچسب نمی گذشت. همراه کردن تماشاچی تا ماجرای اصلی از ابتدای داستان و انتقال مفهوم ژرف داستان در خلال نمایش گاه با غلتیدن ها و پریدن ها و فریاد زدن های بیش از حد از حوصله خارج می گشت. هرچند که میتوان دلیل این چنین صحنه هایی را آمیختن نمایش با طنز دانست اما فی الواقع باید اذعان کرد که این نمایش از دیدگاه طنز آنچنان قوی نیست که باید و شاید ، بلکه نقطه ی قوت نمایش داستان و دیدگاه متفاوت آن در نکوهش جنگ است. شاید بتوان دقایقی از حضور "میثاق زارع" در این اجرا را کمی طنزآلود دانست اما در مجموع رسالت این نمایش برای من خنداندن نبود در حالی که به نظر می رسید توجه اصلی به کمدی بودن اجرا و نمایش است. با این حال چه کمدی و چه تلخ و تراژدی ، نمایشنامه چیزی در میانه ی همه ی اینهاست و نمی تواند در هیچ یک از این سبک ها از آن به عنوان بهترین یاد کرد.

در پایان به پژمان عبدی و گروه اجرا خسته نباشید گفته و برایتان پیشرفت روز افزون در سال جاری را آرزومندم.

اجرای روی پنجشنبه 31 تیرماه ساعت 21:00

"پرانرژی ، ساده ، دلچسب و لطیف"
در ابتدا لازم میدانم یک خسته نباشید ویژه به جناب هدایت هاشمی عرض کنم که در مدت نزدیک به یک ساعت با تمام انرژی به اجرای چند کارکتر بطور همزمان پرداختند. به جرات میتوان گفت تعداد هنرمندانی که چنین توانایی را داشته باشند شاید انگشت شمار است. هرچند که در چنین اجرا هایی ممکن است اشتباهات یا کم و کاستی هایی نیز وجود داشته باشد اما خوشبختانه در این نمایش این کاستی ها به حداقل خود رسیده بود. اجرای افکت های صوتی بصورت زنده روی صحنه یکی از هوشمندانه ترین تصمیماتی بود که برای این نمایش اتخاذ شده بود . همچنین اجرای اینتراکتیو آقای هاشمی در نقش یک راوی که در طول مدت نمایش با مخاطب ارتباط خود را حفظ می نمود یکی از نکات قابل توجه این نمایش بود.
سادگی فضای نمایش بدون هیچ گونه صحنه آرایی ، تعویض لباس و یا افکتهای روشنایی، ار گیرایی کار نمی کاهد و اجرا بقدری قوی و پویا هست که تماشاگر را با خود ... دیدن ادامه ›› همراه کند.
یکی از جالب توجه ترین نکات این نمایش ، از دیدگاه یک طنز سیاسی، لطافت آن در بیان دیالوگهایی با اشاره به شخصیت های سیاسی شناخته شده برای تماشاگران می باشد. شاید به ظاهر در ابتدا برای تماشاگر فقط به یاد آوردن شخصیتی خاص موجب خنده و شادی می شود اما اشاره ی لطیفی که در پس نمایشنامه با توجه به دیالوگ های بیان شده برای هر شخصیت اجرا می شود ، نگاهی انتقادی و طنز گونه (هرچند بسیار کوتاه) دارد.

باز هم شاید این نمایش یک شاهکار در عرصه تئاتر نباشد اما بی شک جزو نمایش های دلچسب و روانی بود که در چند سال اخیر به تماشا نشسته ام. شاید مدتهاست که به دنبال یک شاهکار هنری خاص می گردم اما در این میان به تماشا نشستن چنین نمایشهایی با یک ساعت احساس خوب در کنار اجرایی خوب که هر دو این ها مدیون طرح و کارگردانی خوب آقای عامل بودند، می تواند همیشه لذت بخش باشد.

اجرای امشب 4 دیماه رو تماشا کردم. از تاخیر در اجرا و ناهماهنگی ها که بگذریم ، از اجرا راضی بودم و باید یه خسته نباشید ویژه بگم به دو کارگردان این نمایش و بعد از اونها به بازیگران .
مدتی بود که دنبال تئاتری شلوغ و چالش برانگیز بودم، چون از اجراهای ساده و روتین خسته شدم ، و باید بگم این نمایش بخوبی تونست این حس رو در من زنده کنه.
به نظرم متن نمایش اونقدر خاص نیست که به یاد بماند، یک داستان که شاید بشه در 5 سطر خلاصه کرد ، حتی در برخی صحنه ها بطور مکرر با دیالوگهای تکراری مواجه میشویم ، بنابراین میتوان تصور کرد که موضوع نمایش و دیالوگ ها چندان خاص و به یادماندنی نیستند. اما چیزی که این کار را برای من جذاب میکرد ، سبک پیچیده ی اجرا و کارگردانی بود .اجرایی بسیار پویا و پرتحرک، سرشار از فلش بک، تغییرات آنی فضای داستان و همچینین صداها و اجراهایی که در پس زمینه ی نمایش قرار میگرفت. شاید برای برخی تماشاگران این موضوع چندان جذاب نباشد اما برای من توجه به چندین فضا بطور همزمان و دقت به اجراهای افرادی که در پس زمینه بدون دیالوگ در حال اجرای بازی خود هستند بسیار جذاب بود. البته در برخی صحنه ها شلوغ شدن بیش از اندازه دیالوگهایی که با هم تداخل میکرد شاید از حوصله تماشاگر خارج شود.
اگر قصد لذت بردن از این نمایش را دارید ، شما نیاز به یک ذهن تحلیلی خواهید داشت تا در هر صحنه علاوه بر توجه کردن به دیالوگها و حرکات بدن بازیگر اصلی، به بازیهای دیگری که در زیرمتن درحال اجرا هستند نیز توجه کنید و گاها" نگاهاتان را از این سمت صحنه به سمت دیگر صحنه معطوف کنید.
با توجه ... دیدن ادامه ›› به سخت بودن اجرای این نمایش، از نظر من بازی ها بسیار قابل قبول و خوب بود . نورپردازی خوب و انتخاب موسیقی نیز مناسب بود. بخصوص شروع نمایش با کاری از Olafur Arnalds که اگر اشتباه نکنم باید کار This Place Was A Shelter برای من دلنشین بود.

در مجموع میتونم این نمایش رو از نظر شخصی متوسط ارزیابی کنم.
بازی ها خوب بود ، بخصوص بازی فرید قبادی که قابل تحسین بود. از جهتی این نمایش تونست حس شک و تشویش رو در تروریست به خوبی به نمایش بگذاره و از جهت دیگه با قرار دادن چند شخصیت با دیالوگهای کمدی کمی فضای نمایش رو از حالت خشک در بیاره. اما خب من فکر میکنم میشد با یک پردازش قوی تر و حذف برخی از این دیالوگهای کمدی ، تماشاگر رو بیشتر به فکر فرو برد.
من دنبال نقطه ای برای اوج این نمایش میگشتم که بتونه تماشاگر رو در خودش و افکارش فرو ببره ، اما چنین صحنه و یا دیالوگی در نمایش به چشم نمیخورد . در نهایت بسیار معمولی این نمایش شروع و تمام شد و در واقع به روایت شرایطی خاص پرداخت که برای برخی از نظر تاریخی میتوانست جالب باشه و برای برخی دیگر از نظر مذهبی، اما برای منی که دوست داشتم از جنبه ی اجتماعی به قضیه نگاه کنم ، چندان مقبول نبود.

بازی ها خوب بود اما گاهی دیالوگهای آقای فرهانی که طبعا تخصص خاصی در اجرای دیالوگهایی با عصبانیت و فریاد را دارند ، در میان صدای موسیقی متن گم و گنگ میشد .

در نهایت امیدوارم کارهای قویتری از این دست را شاهد باشیم.