یک کار فاخر و در عین حال چشم نواز ....
به جناب رفیعی بخاطر زحمتی که برای این نمایش کشیدند خسته نباشید میگم . با اینکه در ابتدا تصور یک نمایش کسل کننده رو داشتم اما در نهایت با رضایت از سالن خارج شدم.

متن و کارگردانی:
نمایشنامه و نوع کارگردانی این تئاتر به خوبی سعی کرده تا ابعاد مختلف اجتماعی و تاریخی رو پوشش بده ، هرچند که به نظر قسمتهایی حذف و یا کوتاه شده بود اما خب سعی شده بود تا به جنبه های مختلف حکومتی و اجتماعی زمان خود اشاره کنه. بسیاری از دیالوگهای این داستان متناسب با شرایط و حال و هوای فعلی میتونه مقایسه بشه و قابل لمس باشه. باتوجه به اینکه این نمایشنامه اشاره به چند دهه پیش دارد ، یکبار در سال 1356 اکران شده ، و امروز در سال 1394 هنوز هم قابل لمس هست و دیالوگها و حال و هوایی کاملا آشنا برای تماشاچی تداعی میکنه. این موضوع جای تامل داره و ذهن من رو به خودش مشغول کرده .... !!!!
هرچند گاهی دیالوگهای "جامه دار" به نظر خسته کننده و یا گیج و سردرگم بنظر میومد اما نمیشه از اهمیت و تاثیرگذار بودنش چشمپوشی کرد. ... دیدن ادامه ›› شاید تنها نکته ی منفی از نظرم همین بود که دیالوگهای جامه دار باید دوباره بررسی بشه.

طراحی صحنه و موسیقی:
طراحی صحنه و دکور بسیار زیبا و چشمنواز بود ، کاملا سعی شده تا در صحنه های مختلف جنبه ی زیبای بصری در نمایش حفظ بشه ... نوع نورپردازی و استفاده از افکتهای چشمنواز باعث میشد که در طول نمایش بیننده خسته نشه.
یکی از مهمترین ارکان این نمایش موسیقی مناسب آن بود، ساخته ی فردین خلعتبری که به خوبی روی صحنه های این نمایش نشسته و باعث اثرگذار بودن دیالوگها و صحنه ها در ذهن تماشاگر میشد. و باز هم مثل همیشه پس از خارج شدن از تالار وحدت،بی اختیار به تحسین کیفیت صدای سالن و همچنین نوع ساختار این سالن پرداختم. بی شک طراحی این سالن که اصالتا برای اجرای اوپرا شکل گرفته بود ، در انتقال صدای صحنه و موسیقی به حضار بسیار موثر است.

بازی ها:
بازی نقش آفرینان بسیار خوب و قابل تحسین بود. از بازی سیامک صفری و مهدی سلطانی تا بازی خدمه و قاتلان در نمایش، همگی خوب و با دقت اجرا شد. با توجه به سختی نقش "جامه دار" اما استاد صفری به خوبی از پس اجرا بر آمدند. نکته ای که باید بهش اشاره کنم ، بیان خوب دیالوگهاست که گاهی در برخی نمایش ها چندان مورد توجه بازیگران قرار نمیگیره. در این نمایش سعی شده بود تا دیالوگ ها با صدای رسا و بصورت کاملا قابل فهم بیان بشه زیرا به نظرم تمام قدرت نمایش در دیالوگهای کلیدیش بود.

نظر شخصی:
در نهایت باید این نمایش رو به دوستداران هنر که از دیدن نمایشهای طولانی خسته نمیشن و به دنبال تماشای یک تراژدی تاریخی هستند، پیشنهاد کنم. بدون شک پس از تماشای این نمایش بی اختیار به مقایسه و بررسی برخی دیالوگ ها و صحنه ها و همچنین ماهیت داستان با شرایط موجود می پردازید، و به دنبال قائم مقامهایی در ذهن خود برای دنیای امروز خواهید گشت. اما من نظر شما رو به دیالوگهایی که به ملت اشاره میکرد جلب میکنم. دیالوگهایی که در پس تاریخ چند ده ساله ، کماکان به قوت خود باقیست و حال روز ملتی رو نقل میکنه که هنوز دنبال قهرمان میگرده.
پس از تماشای این نمایش، بهش فکر کنید.