- علاقهمند به عکاسی -کتاب - تیاتر - آشپزی - سفر - فیلم - موسیقی و...
از آینه بپرس نام نجات دهنده ات را
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
به نظرم نمایش موزون و خوووبی بود
بازی ها همه قابل قبول بودن
کاظم سیاحی عالی بود
موسیقی کار رو هم خیلی خیلی دوست داشتم
طراحی صحنه و دکور هم خیلی خوب بود
فقط به نظرم جا داشت که کوتاه تر باشه
روز جمعه به تماشای این نمایش نشستیم. در کل بخوام بگم دوسش داشتم ولی چند نکته:
با وجود استفاده از میکروفون ،نیمی از دیالوگ های آقای سیاحی نامفهوم بود... بماند که نویز میکروفون ها در کل مخل اجرا بود
فضای کار و داستان من رو کمی یاد دو نمایش اتاق ورونیکا و صد در صد می انداخت و با توجه به داستان جا داشت که خیلی رعب انگیزتر و با هیجان بیشتری اجرا بشه...ولی با یه روند کند و اجرایی نسبتا سرد روبرو بودیم که پتانسیل داستان رو هدر داد.
در خصوص جابه جایی صحنه ها، اون وقفه لازم رو نداشت و یهو بازیگر از یه صحنه به صحنه دیگه میپرید، به نظرم اگر از نورپردازی مناسب برای این مورد استفاده میشد خیلی ملموس تر میشد
همین طور که خیلی از دوستان اشاره کردن، چرایی برخی حرکات خسرو پسیانی ( در عین عالی بودن اجرای حرکات) سواله
اجرای موسیقی خسرو پسیانی عالی بود
دست مریزاد به مرتضی امینی تبار برای این اجرای سنگین و تسلطی که داشت و همچنین کارگردانی خوب کار
اما
چند نکته
به نظرم اکتی که برای نشون دادن تغییر زمان انتخاب شده بود مناسب نبود...یا شاید باید شدتش کمتر می بود
و در خصوص بیان دیالوگ ها... اگر شدت صدا کمتر می بود هم بهتر می شد
از یه جایی به بعد ... بالا بودن صدای بازیگر برای شخص من آزار دهنده بود و تمرکزم رو از نمایش می گرفت
به نظرم کارهای سروش صحت دو حالت داره: یا دوسش داری یا اصلا دوسش نداری
من از دسته اول هستم
این سریال رو خیلی دوست دارمپ
انرژی جاری در کار خیلی خوووبه،
موسیقی خوبی داره ،
آموزه های خوبی در روند داستان بیان میشه،
بازی ها ، طراحی صحنه و قاب بندی های قشنگی داره،
اونچه که درباره ضمیر ناخودآگاه در قالب سولاخ بیان میکنه خیلی جذابه
و بدون اینکه سخیف و مبتذل باشه میتونه بخندونه مخاطب رو
اجرای خوووبی بود
بازی های خیلی خوووب...طراحی صحنه عالی...موزیک عالی ...
گریم کراکترهای دیو و ماه و همچنین نقش آفرینی شون عالی بود
به نظرم داستان پردازی جای پختگی بیشتری داشت
معنا و دلیل حرکات خاص بازیگرها در بعضی از صحنه ها (مثلا نوع حرکت کردن شکارچی در یک صحنه) رو متوجه نشدم
ولی در کل اجرای راضی کننده ای بود
این نمایش رو به بخاطر علاقه به وحید اقاپور و شناخت نسبی اتابک نادری دوست داشتم ببینم ولی تردید داشتم چون هیچ توضیحی درباره داستان ارایه نشده بود
درنهایت با اعتماد به نظرات مثبت فراوان تصمیم به تماشای این کار گرفتم
ولی….
کاش میفهمیدم اینهمه رضایت از این اثر بابت چیه؟الان بعد دیدن این کار،اومدم دوباره نظرات رو خوندم و از دیدن پیام های مثبت واقعا حیرت زده ام.
با اختلاف بدترین تجربه ای بود که از تماشای یک اجرا داشتم
چی میخواست بگه؟مفهوم و محتوای داستان چی بود؟حتی طنز کار جوری نبود که بگی کمدی بود لااقل خندیدم
بازی ها خیلی خووب بود
به نظرم اجرا طولانی بود و می تونست کوتاه تر باشه
کاش اجرا تو بلک باکس نبود،صندلی های کنار اصلا دید خوبی ندارن
گارکردان در نظر داشته یه کاری رو به صحنه ببره که هم طنز باشه، هم موزیک زنده داشته باشسه و مفرح باشه،هم مونولوگ های تاثیر گذار و اجتماعی
و به نظرم شامل شدن همه این موارد با هم باعث شده بود کار انسجام نداشته باشه و طولانی هم بشه
البته که مونولوگ ها رو دوست داشتم به خصوص مونوگ علی رو که درباره استانه تحمل درد میگفت
در پایان هم خسته نباشید میگم به تیم اجرا، که همچین اجرای طولانی ای رو در دو سانس اجرا میکنن و شما هیچ تاثیری از خستگی در اجراشون حس نمیکنید
من در اولین شب اجرای این نمایش رو دیدم و به نظرم برای اولین اجرا خیلی خیلی خوووب بود همه چی
شروع به موقع با کمترین تاخیر
بازی های عالی ...نور و صحنه و موزیک خیلی خوب
اولین اجرایی بود که از اقای ناصر نصیر می دیدم و خیلی خوووب بود
وقتی برای دیگران نقش بازی می کنی، باید توقع داشته باشی که برات نقش بازی کنن. اون وقته که دیگه تشخیص راست و دروغ، حقیقت یا بازی خیلی سخته. کی خودشه؟کی داره نقش بازی می کنه؟