نمایشهایی که قبلا با بازیگران دیگه ای به اجرا درومده شاید ناچار به مقایسه با اون اجراها بشن. مخصوصا اگه پارسا پیروزفر، هومن برق نورد و رضا بهبودی ایفای نقش کرده باشند.
از نظر من در اون نمایش هومن برقنورد (شخصیت Dave - طراح دزدی) نسبت به بقیه بازیگران به بهترین شکل ممکن اجرا داشت. اما Dave اجرای دیشب بیشتر یک شخصیت عصبانی و هیستریک داشت. استفاده از واژه "حرومزاده" توسط شخصیت Dave غلوآمیز و پر تکرار بود و بنظرم میشد از واژگان دیگه ای برای ابراز تنفر و خشم هم بهره برد.
من پیش از این افتخار تماشای اجرای دیگه ای از تیم نمایش دیشب رو نداشتم. در مقام مقایسه، به جرأت میشه گفت اجرای دیشب دست کمی از اون اجرا نداشت. با وجود دیالوگهای زیادی که داشت، بازیگران به خوبی از عهده نقش بر اومدند. تغییر دکور صحنه معطلی زیادی نداشت اگرچه شخصاً مایل بودم نور به حدی کم میشد که شاهد تغییر دکور توسط بازیگران نباشم.
شخصیت ریچارد با بازی مهیار اسلامی بیشتر به دلم نشست. شاید دلیلش این بود که بر خلاف بقیه شخصیتها متقابلا با یک مشتری (جیمز) برخورد داشت و حس بیشتری از یک مشاور املاک به من داد تا بقیه.
طول نمایش هم به دلیل وفاداری به متن کم بود. میشد با پر و بال دادن به شخصیت پلیس هیجان نقشها رو بیشتر کرد.
در کل نمایش دیشب راضی کننده بود برام و خوشحالم که به تماشا نشستم.
در آخر مثل همیشه آرزوی موفقیت میکنم برای تمامی اعضای گروه نمایش

قبلاً فیلم تئاتر این نمایش رو با اجرای پارسا پیروزفر، هومن برقنورد و... دیدم، بنظرم بار سنگینی بر دوش عوامل این نمایش وجود داره. به امید اینکه امشب نمایش خوبی به اجرا در بیاد :)

ابتدا باید بگم پخش آهنگهای فرانسوی قبل از شروع نمایش انتخاب زیرکانه ای بود.
من در ردیف 5 همکف بودم و بعضاً دیالوگهای گفته شده رو نمی شنیدم. برام سواله که عزیزان حاضر در بالکن چه وضعی داشتند.
طنز ماجرا برای من بعد از گذشت یک ساعت از شروع نمایش و بعد از بر ملا شدن راز شخصیت کلود نمود پیدا کرد. بنظرم از این لحظه بود که تمام شخصیتها از جمله پیک پیتزا و حتی شخصیت فرانسووا با وجود اینکه حضور فیزیکی نداشت، به پختگی طنز خودشون رسیدند.
من بخشهایی از اجراهای سالهای گذشته با کارگردانی آقای احمدی و هم با کارگردانی آقای معجونی (با نمایش "اسم") رو دیدم که مشخصاً برای بیان گرایش جنسی شخصیت کلود واژه گ*ی به کار برده شده بود اما چرا اینبار در این سری از نمایش از واژه اِوا بهره بردند برام سوال شده!
اما سوال اصلی اینجاست که پیام نمایش چی بود؟ شاید اینکه یک شوخی کوچک بیجا مثل یک بمب میتونه روابط خانواده رو به زوال بکشونه؟ بنظرم حتی به این موضوع هم به خوبی پرداخته نشده بود. در جواب این سوال باید گفت شاید اصلاً پیام نمایش مهم نبوده و مشخصاً طنز نمایش اولویت داشته و اهمیت بیشتری داشته.
بنظرم امتیاز نمایش خودش گویای همه چیزه
بانو فریده سپاه منصور و جناب خسرو احمدی سایه تون مستدام 🙏🏻
در آخر مثل همیشه آرزوی موفقیت میکنم برای تمامی اعضای گروه نمایش

به عنوان یک مخاطب عام کاملاً از این نمایش لذت بردم.
همه چیز عالی بود. تنظیم نور، نوع گریم بازیگران، اکت ها و بازی بازیگران و همچنین عزیزان توانمند که در تاریکی به موقع در صحنه حاضر میشدند و جابجایی دکور رو انجام می دادند. کاملاً واضح بود که برای اجرا خیلی زحمت کشیده شده و تمرین های زیادی انجام شده.
تنها ایرادی که میتونم بگیرم مربوط به سالن نمایش هست.
پخش صدای گوینده از بلندگوی سالن در بیشتر لحظات خیلی واضح نبود و استریو نبود و تنها از یک بخش سالن پخش میشد. همچنین کیفیت صندلی به حدی پایین بود که در طول نمایش آزاردهنده بود.
آرزوی موفقیت میکنم برای تمامی اعضای گروه نمایش.