پیشترها من هم همچون عاشق پیشه گان و شاعران و حتی آدم های عادی دور و اطراف پاییز را دوست داشتم زیر باران قدم میزدم و همرا موسیقی خش خش برگ ها اخوان می خواندم
باغ بی برگی که می گوید که زیبا نیست ؟
داستان از میوه های سر به گردونسای
اینک خفته در تابوت پست خاک می گوید .
باغ بی برگی
خنده اش خونی ست اشک آمیز .
جاودان بر اسب ... دیدن ادامه ›› یال افشان زردش
می چمد در آن
پادشاه فصل ها ، پاییز .
اما انگار پاییز سر سازگاری با من نداشت کودتا شد و تاج و تخت شاهی را از پاییز گرفتند
آسمان مه گرفته نم باران سیلی باد اصلا برایم شاعرانه نیست همه برایم یادآور خاطراتی تلخ و گزنده است
تلخ ترینش بوسه بر پیشانی یخ کرده پدرم قبل از درآغوش کشیدنش توسط خاک

کاش می توانستم به خواب پاییزی بروم.........
پس کی تمام می شود این پاییز لعنتی........

تنهایی ام را بغل می کنم نوازشش می کنم می بوسمش و برایش از گل آفتابگردانی می گویم که روزهای بارانی را تاب آورد
رو به سوی آفتاب داشت و امیدوارانه آنقدر به ابرهای تیره خیره شد تا بالاخره اشعه های طلایی رنگ خورشید در آغوشش کشید
آن وقت برای خورشید از روزهای بارانی و سیلی باد و تازیانه های رعد رازها گفت
تنهایی من پاییز باران سرمای استخوان سوز همه تمام می شوند و گرمای امید بخش خورشید و نوازش نسیم دوباره تو را دربر خواهند گرفت
لحظه هایت را تاب بیاور....
94/8/25

آدم ها
نگاه ها
لبخندها

بی خبرند
از دل بی جان من

عایق اش کرده ام
قطره ای محبت هم در آن نفوذ نمی کند
حتی در بارانی ترین لحظه ها

کاش زودتر تمام شود
پاییز و خوش رقصی های عاشقانه اش....

94/8/19

تنها کنار تو نقابم را برمیدارم
روح عریانم را تنها تو دیدی
زخمهایی که هر روز با لبخند پنهانشان می کنم را تنها نشان تو دادم
زخمهایی به عمق یک عمر به وسعت کودکی هایم
تنها تو دلیل غمگینی چشمانم را میدانی
دستان تو تنها نوازشگر روح زخم خورده من است
کودکانه زخم هایم را نشانت دادم و تو بهت زده نگاهم کردی
رازهایی که حتی در گوش خدا هم نجوا نکرده بودم تنها برای تو گفتم
تو را میان جماعتی دیگر جستجو می کردم
اما ناگهان تو برایم آغوش باز کردی
و ... دیدن ادامه ›› من کودکانه به دامن پرمهرت پناه بردم
بی کسی هایم را با تو قسمت می کنم و حرفهای ناگفته ام را تنها به تو می گویم
تنها تو قضاوتم نمی کنی
و من بی پروا حرف می زنم حرف می زنم و حرف می زنم
تنها کنار تو بی نقاب سبکبالم و دلم پرواز می خواهد
تو هدیه خداوندی که یکباره به دنیایم هبوط کردی

93/11/25

انصاف نیست
تو
نگاهت را در قلبم جابگذاری
و من
تاوانش را با دلتنگی هایم بدهم

93/11/10

در جایی خواندم
"دوست داشتن دل می خواهد نه دلیل دوستت دارم بی دلیل"

از نظر من
دوست داشتن هم دل می خواهد هم دلیل
دل که خب تکلیفش معلوم است و در شعر ابوسعید ابوالخیر هم موجودیتش به زیبایی بیان شده:
سرنشتر عشق بر رگ روح زدند
یک قطره از آن چکید و نامش دل شد
و اما دلیل؛اعتقاد دارم تا دلیل نباشد انتخاب نیست و اگر انتخاب نباشد عشق معنایی ندارد....
و شاید این ... دیدن ادامه ›› بی دلیلی که می گویند منظورشان دلایلی فراتر از دلایل مادی دور و برمان باشد حرف هایی که نمی شود زد دلایلی که نمی توان گفت و احساسی که نمی توان بیان کرد
مثل دوست داشتنی که گاهی تنها با نگاهی و لبخندی می توان ابراز کرد...
مثال عشق های قبل از این،قبل از اینکه تکنولوژی همه چیز را به بازی بگیرد و زندگی ما را هم......
این بی دلیلی دلایل فراوان را که من نتوانستم با تمام تلاشم در این چند خط بگویم
سعدی به زیبایی هرچه تمام تر در یک بیت تصویر کرده
همه عمر برندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

از: خود

عصر جمعه به دعوت دوستی به تماشای مستند "آیدا در آینه شاملو"نشستم.
مستند به غایت زیبایی بود.

شاملو درباره آیدا:«هر چه می‌نویسم برای اوست و به خاطر او... من با آیدا آن انسانی را که هرگز در زندگی خود پیدا نکرده‌بودم پیدا کردم».

آیدا همسر شاملو همانند یک فرشته نجات شاملو رو در چهل سالگی نجات داد و باعث شد شاملو شاملو بشه.

در وجود هر زنی آیدایی هست اینکه بشه پرورشش داد که به کمال برسه و البته باید شاملویی هم باشه که آیدا به بالندگی برسه.
و چه بسا هستند ایداهایی ... دیدن ادامه ›› بی نام و نشان

توی زندگشیون آرامش و گرمایی بود فراتر از حد تصور و من با تمام وجودم حس کردم آیدا بعد از 14 سال که از مرگ شاملو میگذره هنوز داره با احمد شاملو زندگی میکنه دقیقا با خود شاملو و نه خاطراتش......
آیدا رازهایی داشت غیر قابل گفتن که اون ها رو فقط توی عمق چشمهاش و افق نگاهش می شد دید....

اشک رازی‌ست
لبخند رازی‌ست
عشق رازی‌ست
اشکِ آن شب لبخندِ عشقم بود.
قصه نیستم که بگویی
نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی
یا چیزی چنان که بدانی...
من دردِ مشترکم
مرا فریاد کن
درخت با جنگل سخن می‌گوید
علف با صحرا
ستاره با کهکشان
و من با تو سخن می‌گویم
نامت را به من بگو
دستت را به من بده
حرفت را به من بگو
قلبت را به من بده
من ریشه‌های تو را دریافته‌ام
با لبانت برای همه لب‌ها سخن گفته‌ام
و دست‌هایت با دستانِ من آشناست.
در خلوتِ روشن با تو گریسته‌ام
برایِ خاطرِ زندگان،
و در گورستانِ تاریک با تو خوانده‌ام
زیباترینِ سرودها را
زیرا که مردگانِ این سال
عاشق‌ترینِ زندگان بوده‌اند.
دستت را به من بده
دست‌های تو با من آشناست
ای دیریافته با تو سخن می‌گویم
به‌سانِ ابر که با توفان
به‌سانِ علف که با صحرا
به‌سانِ باران که با دریا
به‌سانِ پرنده که با بهار
به‌سانِ درخت که با جنگل سخن می‌گوید
زیرا که من
ریشه‌های تو را دریافته‌ام
زیرا که صدای من
با صدای تو آشناست.

باید ایدا باشی تا مخاطب این شعر قرار بگیری

آخر فیلم فقط به یک نتیجه رسیدم اینکه بزرگترین نعمت عشقِ حتی فراتر از سلامتی

از: خود

چه بگویم؟
از واژه هایی که نیستند!
کلمات؛ خوش رنگ و لعابند و می رقصند....
اما
وازه ای با صدای نگاه من برابری نمی کند.....

ما دهه شصتی ها برای ورود به دانشگاه در تبعید بودیم تحریم بودیم
راه دانشگاه مثل الان انقدر هموار نبود!
ظرفبت کم،متفاضی زباد!
و تنها راه موفقیت هم فقط دانشگاه بود و شاید برای ما دخترها پلی برای آزادی.....
در آن سالها تنها همدم من در سکوت قبرستانی اتاقم رادیو کوچکی بود
صدایی دلنشین سوار بر امواج رادیویی در آن روزهای پراسترس برای لحظه هایی آرامم مبکرد...
قصه شب نمیگفت،داستان و شعر نمیخواند نصیحت گونه حرف نمیزد
شاد و سرزنده بود ساده و صمیمی حرف میزد و همواره همراه و همگام مخاطبش بود...
یک ساعت برنامه طنز ورزشی در هفته پنج شنبه ها ساعت 6-7
روزگار ... دیدن ادامه ›› سپری شد و من صاحب آن صدا را در جشنواره ای یافتم همان قدر ساده و صمیمی.......
از دور می پاییدمش و خاطره آن سالها از ذهنم می گذشت دلم میخواست بداند برای همه آن لحظه ها قدر دانش هستم و تا همیشه آن صدا و آن روزها را از یاد نخواهم برد......

دلم برایت تنگ شده

تو نخوانده بگیر

نگاهم هنوز منتظر است

این را هم ندیده بگیر
.
.
.
حال من خوب است
باور کن!

93/7/18

دلم را به زنجیر می کشم
شعله های دلتنگی ام را خاموش می کنم
همین حضور گه گاهت در خوابهایم کافی است
خوب است
آرامم می کند

بیداری همان شبی است که تا صبح یکریز باران می بارید
و رعد و برق های فراوان تازیانه بر دلم می زد

نگاه ناباورانه من در انتظار طلوع خورشید و ظهور رنگین کمان بود
اما باران یکریز می بارید ... دیدن ادامه ›› و قطع نمی شد
خبری از خورشید نبود

باورم به خورشید به قدری بود که چتری نداشتم

اما خورشید سرگرم صیقل دادن پرتوهای طلایی رنگش بود
صدایم را نمی شنید نگاه منتظرم را نمی دید

سردم شده بود
خیس از بارن سیل آسا و نبود خورشید

عاقبت ناباورانه زیر سایه بانی خزیدم و خورشید را با پرتو های طلایی رنگش تنها گذاشتم


اما یقین دارم خاطره گل آفتابگردان
برای همیشه نگاه خورشید را به این سوی دشت خواهد کشاند......


93/7/8

می دانم

پاییز که بیاید

دیگر دلم قرار ندارد

دوست نداشتنت کار خیلی سختی است

مخصوصا اگر پاییز باشد.....

93/6/25

گاهی تنهایی آزارم می دهد
اما
دوستش دارم....

دیگر بغض نمی کنم
آه نمی کشم.....
دیگر از انتظارهای بی پایان خبری نیست....
دیگر مشتاقانه نمی نویسم که تو نخوانی.....
دیگر.......


تنهایی ام را دوست دارم

93/5/31

هنوز گاهی دلم برایت تنگ میشود
و گاهی دلم میخواهدت....
هنوز گاهی خیره به عکست می مانم...
گاهی ناخواداگاه تصویر نگاهت در ذهنم نقش میبندد
صدایت را میشنوم
و لبخندت......
اما
خسته ام از این بازی که راه انداختی!
از این نقشی که به من دادی!
و از سکوت خودم!
بی پرده بگویم من دیگر بازی نمیکنم!

ﯽﺣﻮﺻﻠﮕﯽ ﻭﺍﮔﯿﺮ ﺩﺍﺭﺩ ...
ﺍﺯ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﮕﺮﺕ ﺳﺮﺍﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ...
ﻧﻪ ﻭﺍﮐﺴﻨﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺘﻮﻗﻒﺍﺵ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺁﺭﺍﻡﺑﺨﺸﯽ
ﺗﺴﮑﯿﻦﺍﺵ ﺩﻫﺪ
ﻭﻗﺘﯽ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺳﺮ ﺟﺎﯼﺍﺵ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﻫﯿﭻﮐﺲ ﭘﺎﯼ
ﺣﺮﻓﺶ ﻧﯿﺴﺖ ،
ﺑﯽﺣﻮﺻﻠﮕﯽﺍﺕ ﮐِﺶ ﻣﯽﺁﯾﺪ !!...
ﺁﻥﻗﺪﺭ ﮐﺶ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﭼﺸﻢ ﺑﺎﺯ ﻣﯽﮐﻨﯽ
ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪﻩﺍﯼ
ﺑﻪ ﯾﮏ ﺁﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺳﺮ ﮐـِـﯿـﻔــﺶ ﻧﻤﯽﺁﻭﺭﺩ؛
ﺩﻟﺖ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﻧﯿﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﯾﮏ ﺳﮑﻮﺕ ... دیدن ادامه ›› ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻭ ﺗﻮ ﻣﺪﺕﻫﺎ ﺑﺨﻮﺍﺑﯽ ﺗﺎ ﺧﺴﺘﮕﯽﺍﺕ ﺩﺭﺑﺮﻭﺩ ...
ﺩﻟﺖ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﺮﺕ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ
ﻭ ﺁﻥﻗﺪﺭ ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺕﺍﺕ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮﻡ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﺁﺭﺍﻡ
ﺁﺭﺍﻡ ﺣﻞ ﺷﻮﯼ ...
ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺮ ﻭ ﺷﮑﻞ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ،
ﭘُﺮ ﺍﺯ ﺑﯽﺣﻮﺻﻠﮕﯽ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺩﻡﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪﺍﺕ ﺭﺍ
ﻣﺪﺕﻫﺎﺳﺖ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ...
.