ترک آسمان می کند خورشید ،
پشت میغ سرما...

بهانه اش به نوک،
پر می کشم
در پهنه ی استوایی آغوشت....

زخم


دلم و زبانت هر دو زخم دارند

این می گرید و آن می گریاند

این از زخم آن نالان

آن از زخمه بر زخم این شادان



فریبا غضنفری (آرام)

اجل عشق



نمی فهمد....
دل نرمینه ام ،
در لاک سخت بی خیالی نیست

نمی داند ....
که با هر خنده ی پر لذتش
بعد از مزاحی سرد
دلم آرام می میرد

چه می داند ....
نفس گیری به زیر ابر بی مهری
چنان اعدام ... دیدن ادامه ›› بی اتمام می ماند

نمی بیند ....
نرم نرمک جاری سرخی عشق
بر بستر سرد و زمخت و سنگی خاک فراموشی


هوای عشق آدم ها ،
چه آسان رنگ می بازد!!!
همه معشوق ها گویی
که نسیان را
صلاح کار می بینند!!
نمی دانند روزی
عاشق دیرینه ای بودند
رسوا گشته ی
این عاشق شیدای امروزی !!!


تو ای معشوقه ی درگیر لذت ها
تو که غرقی میان هفت ها دیوار
از «من من منم هایت»
نمی دانی؟
که مشک عشق شیرینت
به ترکش ها مزین کرده ای
باید بخوانی فاتحه
هر جمعه چون دیگر
نخواهی دید ، هرگز
سرخی پر تاب شوقش را
معطر گشته با مهر و صداقت
در کنار خود .... ؟!؟!؟!؟!

سلام و عرض ادب
متاسفم ، در اینجا فقط به به و چه چه گفتن مجازه. اگر حرفی از اصول و قواعد شعری بزنیم کودتایی به پا میشه.
چشم به احترامی که برای همه ی عزیزان قایلم دهانم و می بندم و فقط سکوت می کنم چون اصلن روحیه دیگرآزاری ندارم.
موقعی التماس می کردم کسی نکات رو بهم یادآور بشه الان دلیل سکوت دیگران رو می فهمم، الان می فهمم که چرا کسی چیزی نمی گفت.
مهم نیست، اینجا صفحه ایه فقط برای گفتن و شنفتن حرفهایی که از دل و احساس نشات می گیره .
من از همین جا عرض احترام و ادب به همه شما دارم، صمیمانه عذرخواهی میکنم بابت تصور اشتباهم
همه شما رو به یگانه پرمهر آسمانها می سپارم.
برای همیشه موید و شاد باشید.