امشب رسما وارد دارالمجانین شدیم!
فقط جنون محض می‌تونست بعدِ بیش از یک‌سال انقدر منو بخندونه که جیغ بزنم!
قرار نیست همیشه انقدر توی عمق فرو بریم که انگار روی سطح هیچ خبری نیست!
آره جنون هم گاهی خوبه، خصوصا بعد یه دوره نسبتا طولانی از سوگ و افسردگی...
خوبه که شغلتون جنون محضه و اجازه می‌دید ما این جنون رو به نظاره بشینیم
راست گفت آقای کارگردان که "تو این مملکت هر روز هزارجور اتفاق بی‌دلیل میفته که هیچکس هیچ دلیلی براش پیدا نمی‌کنه"، خب پس چرا ما بی‌دلیل نخندیم دوباره...
خیلی خوب صحنه رو به آتیش کشیدید ... دیدن ادامه ›› دیوونه‌ها
اگر بخوام روی کاری که در پرده دوم، پشت صحنه کردید اسم بگذارم باید بگم آتیش نبود، خودِ جنونِ محض بود...
همه چی عالی بود خیلی تند و دقیق و درجه یک

- مرتضی!
+ مامان من کیوانم
تمام دیشب به "مرتضی کیوان" فکر کردم و این شعر "سایه":
"کیوان ستاره شد
تا برفراز این شبِ غمناک
امیدِ روشنی را
با ما نگاه دارد
کیوان ستاره شد
تا شب‌گرفتگان
راهِ سپید را بشناسند"
ممنون که خلاف جهت بودید و جای رفتن، برگشتن رو نشون دادید
"من رو همون ... دیدن ادامه ›› یک‌درصد بستم"
ممنون که گفتی "وجب به وجب این خونه بوی لاشه مرده می‌ده اما بازم خونه‌ست"
بله همه ما با افتخار با آلین خانم نسبت داریم.
اسماعیل گرجی عزیز با اجازه‌ت🤘🏻🤍

اول از همه ای کاش کارگردان انتهای کار شروع به صحبت نمی‌کرد، بار منفیش بیش از مثبت بود اما با این جمله که نقل قول کردن "حیف وقت" مخالفم، چون به هرحال ایرادی نداره آدمی گاهی وقت بگذاره پای یه چیزایی حتی به غلط! شما یا هنرت گویاست و پیامت رو منتقل می‌کنه یا نه! که در حالت دوم سکوت زیباتره.
ای کاش نوازنده به حضور ما احترام می‌گذاشت و رفت‌وآمد بیجا نمی‌داشت! شما یا پشت صحنه‌ای که پس چرا در دیدرس ما بودی یا جلوی صحنه‌ای پس چرا قدم می‌زنی! و البته سایر عوامل پشت صحنه که به طرز عجیبی دائما در رفت‌وآمد بودن!
نقش اون ویدئو و عکس‌ها و باقی چشم‌آزاری‌هارو هم اصلا متوجه نشدیم...
کامنت‌هارو که خوندم متوجه اصطلاح پژوهش و آزمایش شدم، که البته از نگاه کسی که پژوهشگری رو به صورت آکادمیک خونده و اگر دوستان ناراحت نشن، عرض کنم پژوهش جامعه هدف داره، پولی بابتش نباید گرفت، در ابتدا، و نه انتهای کار باید به افراد اطلاع داده بشه که چه خبره و بعدا نتایج آزمایش بهشون اطلاع داده بشه، که من براش صبورانه منتظر می‌مونم و بسیاری مطالب دیگر که تخصصیه و در این مقال نمی‌گنجه.
اگر اشتباه نشنیده باشم، کارگردان گرامی از دانشجویی بودن کار صحبت کردن، اما متاسفانه حتی کمترین تخفیف دانشجویی در کار نبود.
ای کاش بازیگر خانمی که حتی اسم شخصیتش یادم نموند بهتر می‌بودن، که مجبور نمی‌شدید کلمه اول دیالوگ رو بگید تا یادش بیاد یا تپق بزنه و صداش ... دیدن ادامه ›› به انتهای سالن نرسه!
در پایان؛ اگر مارگریت در پیش‌پرده نبود، اونقدر با اشتیاق نمی‌رفتم داخل و البته مارگریت بعدی هر دو عالی بودن و البته بقیه بازیگران عزیزتون که تنها نقطه قوت این آزمایش/پژوهش بازی شما بود.

آخرین اجرای اپرا را به نظاره نشستیم؛
به بهترین نحو ممکن آغاز شد؛ همه را به وجد آورد اما_ناباورانه_ پس از چندی روند داستان به طرز عجیب و معماگونه ای پیش رفت! طوری که دست کم برای منی که چیزی از تاریخ مربوطه نمیدانستم تنها تشویش آور شد! از نیمه های اجرا بارها و بارها به ساعت نگاه کردم! اما خوشبختانه باز هم انتهای روایت به زیبایی رقم خورد و لذت بخش بود.
در مجموع گویی سردرگمی ای در کار بود!
روایت هیچ پیام خاصی نداشت در عین حال انگار سعی در بازگو کردن چندین پیام شعارگونه داشت اما به هیچ کدام به خوبی نپرداخت! ای کاش سی دقیقه از کار کمیت کار کم اما به کیفیت آن افزوده می شد. روایت به گونه ای انجام گرفت که اگر تنها یک ساعت میانی اجرا را تماشا می کردی هرگز به ذهنت خطور نمی کرد که اسم این اپرا خیام!!! است. (برای مثال رقص سماع و خیام...!؟)
به هر حال جناب غریب پور عزیز سطح توقع مخاطب را چنان بالا برده اند که از ایشان انتظار نمی رفت چنین روایتی از خیام نشانمان بدهند.
در نهایت باز هم ممنون از عروسک گردان های حرفه ای آران که مثل همیشه چنان جانی به عروسک های بی جان بخشیدند که می توان بر کاستی های روایت چشم بست.
ما بی صبرانه منتظر اپراهای بعدی هستیم...
پاینده باشید.
با مهر