ناگریزازسفرم بی سروسامان چون باد



به گرفتار رهایی نتوان گفت " آزاد"


فاضل نظری

مدتی می گذرد ازدلواپسی هایم

لمس مردودیت برایم شغلی کاذب به حساب می آید

مهتاب که دهلیزراستین قلب من بوددرمدار بی نبضیم ایستاده

و این میان ,ادبیاتم مثل قطره های هدایت کننده ی خورشید می درخشد
.
.
امسال سال سختی برای آرشه ی کنج اتاقم بود

مجبوربود برای مدتی نقش ... دیدن ادامه ›› چوب خاک خورده رابازی کند

درزاویه ای تند

امابعد...

سکوت محوگینی ادبیات جدیدی به زندگیم افزود

سکوتی که گرمای آن گرمای قطره های خورشیدم رابه آغوش می کشید

ومن تمام قافیه هاونت هایم را می باختم

به واسطه اش ,برنامه ی امیدواربودن راباردیگر به خیالاتم نصب کردم

وگوشه ی دیگراتاقم کنفرانس ثانیه پرستی علم کردم

که بهارم هرچه زودتربرسد
.
.
این سکوت ,صدای آدمی بی منطق بود .

باراول که گوشم رابه او دادم , ازنگاهش فهمیدم که سخت درگیرزندگی است

ومن تنهاچیزی که ازیادبرده بودم زندگی........

شایداگراین سکوت نبودامسال آخرین سال درماندگی هایم می شد

وامشب اندک ترین بیداری جغدچشم هایم
.
.
استادزیست شناسی کمی تاقسمتی بداخلاقم

که سعی داشتی آخرین برگ های سطحی بودنم رابه به رنگ پاییز درآوری

برایت روحی درخور آرزومندم

دراین لحظات

تنهافکرم است که می تواندبه سمت بهار برود

باساطورگذشته هایم افکارم رامرده ی بهارمیکنم

نزدیک عیدکه می شود

سوم شخص هاسعی دارند بهار رادردرونم به صلیب بکشند

ومن مشتاق رویارویی باجهان زنگ زده ی اصرارشان هستم

بهاربرای من یعنی بخارشدن خواب های شبانه ام

ویک ماه بعدازآن

باریدن بیداری های هشیارانه ام

بهاربرای من یعنی سپیدپوش شدن باغچه ی غم زده ی ذهنم

صبافرزانه

اینومن خیلی دوس دارم:

بتــــهــٌووٍن خیــــــــال تــــــو

مـــــوسیقی رنـــــــج منــــه

نگـــــــاه بی خیــــــال تــــــو

سمـــــــفونی پنـــــج مـنــــه .....

از: مهساعلی پور

امروزدرآمال حضورت سپری شد.............دیروزشدامروزموهرروزبرآنم

دیروزهمینجاغمت هم خانه ی من شد..هرلحظه برای غم دیروزبخوانم

بیداری مهتاب برای دل من بود...............تادرشب تاریک بی یارنمانم

روی چوگلت بازنمایان شودازماه....خواهم که خودازشب برهانم نتوانم

یادت چونفس باتن من گشت مجاور........دیروزشدهرروزمومن بازبرآنم

آسمانم
دروغ می گویدآنکه زیرسایه ات پرسه می زند
خاموش باش
خودت می بینی که سقف دیگری پیدامی کند
مثل سکان زاغکی خون سردکه قلبت راتکان می دهد
روزهارارهاکن
خواهی نشوی رسواهمرنگ جماعت شو
خاموش وتاریک مثل پرهای زاغکی ولگرد

سنگ ها می فرسایندوفرسوده می شوند

مثل سنگهای رودته باغ کوچکمان

بی دلیل به دنبال آب راه افتاده اند

فقط می خواستندتیره گیش راپر نقش کنند

مثل اشک هایی که برای پشت پایت ریختم

فقط می غلتند

می شکنند

صاف می شوند

کروی ترمی شوند

اماهیچگاه ارزشمندنمی شوند

باجواهرچشمانت نگاه کن

شایدانعکاس نگاهت سنگ چشمانم را عقیقی کند

ودگرگونی هایش درتنگنای دل آذرینت رسوب کند

بعدازشکافتن فرق دلم درآن احوال گیج گاهی

گمان مبر که درآتش نبودت پوسیدم

هرگز

باهمان پاره های خانمان سوز

دردلم فانوس کده ای ساخته ام که هرازگاهی لمس می کند

شبیخون هوای برگشتنت را

وبی ریا خاطرعزیزت راباذره نور پرگدازه اش به آینده ام منعکس کنم

من صورت زخمی تبریزم پلک شکوه ازدامنم جاری است

فرسودگی های دلم قطعا یک مشت چین آلودتکراریست


من خانه ی ویران گنجشکم وقتی که باران آجرش رابرد

باخاطرات خفته تخمی چنددراضطراب این جدایی مرد


من سیب آویزان پاییزم هم رنگ فصلم اشک می ریزم

تهران تابوت پراز تغییر من از ... دیدن ادامه ›› غبارت سخت لبریزم


من خالی انبوه آزارم درهرتنفس ازدمم کم کرد

می سوزم ازهذیان پرتیراژ دردوزخی باهیزمان سرد

*
باتیرتنهایی هم آغوشی آغازمن راتیزفهمیدی

حافظ ترین فال سکوتم رادروضع ناموزون نشنیدی


مشتق گرفتم ازنگاه تو غمگین ترین رویت نمایان شد

معصوم پادربندافکارم بی توبرایم مرگ آسان شد

گاه تمنای تورا خط زدم
گاه به بن بست دلت شط زدم

من به امیدتوبرافروختم
ورنه چراچشم به دل دوختم

ازتوبه خودآمدن آموختم
سوختم وسوختم وسوختم

شعله به بیداری مرگم زدی
سیلی زلزال به ارگم زدی

لیک پس ازتوهمه جانم شکست
محفظه ی روح زمانم شکست

پیرشدم ... دیدن ادامه ›› شعربه دادم رسید
قافیه اش عشق به جانم دمید

سربزن هردم به خم قاف من
قله ی یادآورالطاف من

گوش کن این نعره ی فانوس را
دربه درخانه ی ققنوس را

نگذری ازمن که کثیرتوام
سیزده مهرصغیرتوام

عشق جمیلم همه جاجارشد
وای به من خانه ام آوارشد

تاکه نخ عشق توافگارشد
تاردلم خوارشدوخارشدوخارشد

گرمی بازاردلت سردشد
همدم محنت طلبت مردشد

بس که میان درودیوارماند
بعدتوماندن زسرخودبراند

من خودمن یادگرفتم زتو
وای که هرسوشدم هم مرزتو

بچه که بودم مامانم برام یه عروسک خریده بودکه هروق بغلش میکردم اینومیخوند:

ای خدای مهربون...خدای رنگین کمون...

ماه رمضون ...موقع اذون... دعاهامونو تاآسمون

فرشته ها مثل کبوتربالا میبین بالابالاتر...
.
.
.

الان هم یک ساله هروق غمو غصه روبغل میگیرم میگم:

باگریه های هرشبم دنبال مرهم نیستم

این باربشکن بغضموفکرغرورم نیستم

کی گفته این خواهش منوتوچشم توکم میکنه

این التماس آخرم خیلی بزرگم میکنه

مرسی مهدی یراحی عزیز بااین آهنگ پرمفهوم

از: خود

امشب به کوی یادتوبااشک خلوت می کنم
ازخیمه ی غم برشبم احساس وحشت میکنم

برروی دیواردلم فکرتوراتابانده ام
برکنج آن یک کوه ژرف ازعاشقی گنجانده ام

داغان داغانم گلم داغانیم سرو سهی ست
بیش وکم امیدمن بر بی قراری منتهی ست

قطعابه شادان بودن ساعت حسادت می کنم
با قه قه تیک تاک آن احساس وحشت می کنم

نبض تمنای تو را تفهیم ... دیدن ادامه ›› رویا کرده ام
رگ های عشقم راکنون درشعرهویداکرده ام

درخامشی های دلت عمرقلم هایم گذشت
زندانیه نت های من موسیقی شورم نگشت

شادی به پرهای دلم بعداز توصدبدرود گفت
مطلق ترین احساس من دردامن حسرت شکفت

اینک به هرکانون غم یک یک عادت می کنم
ازکندی یاسینگی احساس وحشت می کنم

میدانی

ازآن روزکه رفته ای هرشب به دلداری آفتاب میروم

من واو سایه خود راازدست داده ایم

هم خیالیم

ای کاش برگردی وببینی که هم سایه اش شدم

مهساعلی پور

به حال وروزمن نخند
چون غم نشسته روبه روی من
داری ازاین روزای من عشقوپس می گیری

چشاتوروی من نبند
دیگه تمومه آرزوی من
حالاکه بغض تلخ هرروزمومی بینی
داری میری

بگوکجای این سفر
بایدتوروبه گریه بسپرم
که تب حسرت توروقلب من نمونه

به رنج بی توبودنم
هرگزنگاهمونمی زنم
رفتن تومنوبه تنهایی می کشونه

می سوزونه



از: مهساعلی پور

من هم مثل تو یک انسانم

دلم ازغم بی زارباهمان غم یارم

راستش راکه بخواهی مادوهم پیمانیم

هردودنبال کسی می گردیم که تنهاباشد

باخدا هم سروسری دارم

روزها درپی او قله آماجم رامی پویم

وشبانگاه که مردم خوابندزیرمهتابی آمالم

منواوبیداریم

یک برادردارم ... دیدن ادامه ››

خانه بی اوانگارخانه ی ارواح است

زندگی میشکفدزیریک رنگی تک سایه ی او

خنده هایش رامن درتپش ثانیه هامیجویم

اوخودمعجزه است

من به او می نازم

من یک انسانم

من به من مومن وازباقی دنیاآزاد

کل دنیااکنون درتب شادانی من میسوزد

راه خوشبختی من درهمان لبخندیست

که در اخمینه ی کم فاصله ات پنهان است

من تورادوست دارم

چون که یک انسانم

صبافرزانه

درزندگی بسیارعرشی نگربوده ام

آنقدربلندپروازی کرده ام

که به گمانم لایه ی اوزون رامن سوراخ کردم!

بی درنگ اطرافیان پذیرفته اندپرنده ی کوچک ذهنم را

اکنون تصمیم گرفته ام که به ((غم هایم)) پروازکردن بیاموزم

صبافرزانه

دارم پس رفت میکنم

به سمت سایه ی خیابان خاطراتم

آنجاکه خط دوستت دارم هایت مقطع شد

وآنقدربریدگی دارد

که هرلحظه ام به سمت ای کاش هامی رود

به حرف های زیرینم خوب فکرکن

من رنگ دریاراروی کابوس های دریازده ام می پاشم

دل خودراسفیدرنگ زدم که روشن بمانددراین سردی ها

ثروتم نارنجی رنگ گلبرگ آفتاب حضورت

من برای خودمن آسمانم راسبزمی بینم تازمین سبزباورم تنهانباشد

ازهرصدایی بیزارم... آنقدرصداهای خانه ی همسایه راکمرنگ کردم که همرنگ سکوت ... دیدن ادامه ›› شودآرام وزلال

تب عشقم خونین...رنگ آتش زدمش

امشب اماآهی درسرم می پیچد.رنگ مهتاب زیبای خانه , زردشدبانگاهم

نگاهم انگارسیاهی میزد خودم خواستم تابهای زیبامهتابم درمن پدیدارشود
.
.
.
آنچه گفتم حق بود...تونیزمثل منی مخاطبم...

به یک رنگی بینمان فکرکن

مانقاشیم

دفترنقاشی دبستانت یادت هست؟باخودحفظش کرده ای؟

حیف که معلم دبستان منوتوندانست چقدرهنرمندیم

که به ساختگی قلبمان دل بستیم نه ساختگی دستمان

این روزهاحال آن زمانی رادارم که میگذرد

اماآشنایی نمی یابدتالحظه ای کنارش نفسی تازه کند

شایدهم حس همان ساعتی رادارم که زمان رامیگذراند تندوتند

اماخودمسکون دیواراندوه است

از: خود