خوش به حال پادشاهی که مردم کشورش شادن...

"ظلم شاهنشاه عدل است و عدلش بر ما کرم"

اگر مثل من نمایش"شاهکار" رو از لادن نازی از عیون مبارک گذرنده اید و بسی پسندیدید که اوجب واجبات است دیدن "لباس جدید پادشاه" و اگر کارِ قبلی خانم رژیستور را ندیدید مستحب است که به تماشا بنشینید که فرقی بین واجب و مستحب در وجوب استقرار نیست :)

یک نمایش ایرانی متفاوت و موجز همراه با متنی زیبا و سزاوار است این نمایش.

آقایان و خانمها
عشاق سینمای کلاسیک
مدرن
پست مدرن
ابسورد
گروتسگ
فرمال
اکسپرسیون
و...
ببینید این فیلمو!
ببینید...

به دیدن این مونولوگ برید و از دیدن یک درام زیبا با کارگردانی خوب حسن جودکی و متن و بازی فوق العاده مژگان خالقی به غایت لذت ببرید.

"وهمی با موجودیت انسان"
واتسلاو هاول سیاستمدار و نویسنده بنام اهل چک ,نمایشنامه هتل کوهستانی را به رشته تحریر در آورده و جزو نمایشنامه هایی ست که به تازگی در ایران ترجمه و عرضه شده.
کارگردان این نمایش در نمایشنامه خوانی های پیش از این همیشه به نو بودن و تازگی متن حساسیت فراوانی نشان داده و بدنبال متونی رفته که کمتر یا هیچ وقت در ایران کار نشده است مثل:عروسی خرده بورژواها از برشت,قطار از توفیق الحکیم,دیروز امروز فردا از مینه اولجه و هفت منو از دیوید آیوز که همگی نشان دهنده این خصیصه از کارگردان جوان اثر میباشد.
باید جسارت کارگردان رو تحسین کنم که در اولین اجرای صحنه ای خود به سراغ متنی سخت ,عجیب و ابزورد رفته در روزگاری که همه نگاهشون رو در تئاتر بسمت گیشه سوق دادن و سراغ متونی با لحن کمیک ,شناخته شده و حتی بازتولید آثار قبلی میروند.
نمایش در پنج پرده شکل میگیره و هرچقدر به پرده های پایانی نزدیکتر میشیم رئالیسم موجود در نمایش رنگ میبازه و تماشاگر رو به مفهوم یک نمایش ابزورد نزدیکتر میکنه برای اینکه با دنیای نویسنده و خلق فضای نمایشی آریو نزدیک بشیم بد نیست به نوشته ای از "واتسلاو هاول"راجع به همین نمایشنامه فلاش بکی بزنیم:
"به غیر از آن، سعی کردم برای یک هم‌سلولی‌ام به گونه‌ای هرچه دقیق‌تر هتل کوهستانی را شرح دهم. او با میل زیاد و توجه شگفت انگیز ... دیدن ادامه ›› گوش کرد. وقتی در پایان از او پرسیدم، چه فکری می کرد، اگر مرا نمی‌شناخت و به هر دلیلی این نمایشنامه را می‌دید، بدون تامل گفت باور دارد که آدم حیله‌گری هستم که از او یک دلقک ساختم. و صادقانه از دست من عصبانی بود. اگر می‌گویم که علاقه دارم این نمایشنامه آرامش درونی تماشاگر را به هم بریزد و به گونه‌ای انسانی تکانش بدهد"
فکر میکنم آریو راقب کیانی هم در دراماتورژی همین روش رو پیشه کرده ,جایی که میبنیم در این نمایش روابط عمیقی بین کاراکتر ها وجود نداره,داستان گوئی به شکل کلاسیک وجود نداره و نقشها و البته موقعیت های نمایشی در حال تعویض هستند!!
نمایش هتل کوهستانی ریتم و ضرباهنگی قابل قبولی داره و از بازیهای یکدست و یکسانی برخودار هست ,کارگردان بخوبی با جمود صحنه و پرسوناژها و موتیف تکرار تونسته از پس یک نمایشنامه ابزورد بربیاد و برای تماشاگر خلق موقعیت انجام بده.

تبریک به آریو راقب کیانی عزیز و گروهش بابت این نمایش و خسته نباشید :)