دلم تنگ... شعورم کال...حسم ناتوان. فقط و تنها میگویم جایت خالیست.


"شرح حال صادق هدایت به قلم خودش"

من همان قدر از شرح حال خودم رم می‌کنم که در مقابل تبلیغات امریکایی مآبانه. آیا دانستن تاریخ تولدم به درد چه کسی می‌خورد؟ اگر برای استخراج ... دیدن ادامه ›› زایچه‌ام است، این مطلب فقط باید طرف توجه خودم باشد گرچه از شما چه پنهان، بارها از منجمین مشورت کرده‌ام اما پیش بینی آن‌ها هیچ وقت حقیقت نداشته. اگر برای علاقهٔ خوانندگانست باید اول مراجعه به آراء عمومی آن‌ها کرد چون اگر خودم پیش دستی بکنم مثل این است که برای جزییات احمقانهٔ زندگیم قدر و قیمتی قایل شده باشم به علاوه خیلی از جزییات است که همیشه انسان سعی می‌کند از دریچهٔ چشم دیگران خودش را قضاوت بکند و ازین جهت مراجعه به عقیدهٔ خود آن‌ها مناسب تر خواهد بود مثلاً اندازهٔ اندامم را خیاطی که برایم لباس دوخته بهتر می‌داند و پینه دوز سر گذر هم بهتر می‌داند که کفش من از کدام طرف ساییده می‌شود. این توضیحات همیشه مرا به یاد بازار چارپایان می‌اندازد که یابوی پیری را در معرض فروش می‌گذارند و برای جلب مشتری به صدای بلند جزییاتی از سن و خصایل و عیوبش نقل می‌کنند. از این گذشته، شرح حال من هیچ نکتهٔ برجسته‌ای در بر ندارد نه پیش آمد قابل توجهی در آن رخ داده نه عنوانی داشته‌ام نه دیپلم مهمی در دست دارم و نه در مدرسه شاگرد درخشانی بوده‌ام بلکه بر عکس همیشه با عدم موفقیت رو به رو شده‌ام. در اداراتی که کار کرده‌ام همیشه عضو مبهم و گمنامی بوده‌ام و روسایم از من دل خونی داشته‌اند به طوری که هر وقت استعفا داده‌ام با شادی هذیان آوری پذیرفته شده‌است روی هم رفته موجود وازدهٔ بی مصرفی قضاوت محیط دربارهٔ من می‌باشد و شاید هم حقیقت در همین باشد.

در آخر : "همه از مرگ می ترسند و من از زندگی سمج خودم "
19 فروردین سالروز نبود یکی از گنیجنه های ادبیات ایران.
روحت شاد و یادت گرامی.

بی تو دنیا بر سرم آوار شد
بین ما هر پنجره دیوار شد
بر سر چشم انتظاری های من
خاک سرد خاطرات خروار شد
روز و شب بی تو شکستم در خودم
راه به سوی غصه ها هموار شد
تکه تکه شد وجودم از غمت
بی تو حتی مرگ هم دشوار شد
کاش "بودن" را تو هم میخواستی
بی تو دنیا بر سرم آوار شد

با الهام از شعرِ شاعر گرامی اردلان سرفراز .

ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ،
ﺗﻔﻨﮓ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺴﺖ،
ﺷﮑﺎﺭﭼﯽ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ،
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻮﺟﻪﻫﺎﯾﺶ ﻏﺬﺍ ﻣﯿﺒﺮﺩ ... ؛

ﺧﺪﺍ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ !....
ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ؟ !!!



از: حسین پناهی

بی شک جهان را به عشق کسی آفریده‌اند
چون من که آفریده‌ام از عشق
جهانی برای تو …

از: حسین پناهی

من در هوای بودن تو اینروزها نفس گرفته ام
جان دوباره برای رهایی از قفس گرفته ام

سالها گذشت و انگورهای فصل فصل نبودن تو را
در خمره ای ریخته و امروز کامی از هوس گرفته ام

دل را به حسرتت تا همیشه میخکوب دیوار کرده ام
حالا به خیال خام، تقدیر خود را من پس گرفته ام

هر روز م در این هزار و یک شبهای تاریک زندگی
اخبار دلت هر ثانیه از کس و ناکس گرفته ام

در ... دیدن ادامه ›› هر خزانی که بی من تک و تنها پا می دوانده ای
من از بی تو بودن رنگِ بیرنگ خارو خس گرفته ام

پوسته نازک و ترم خشکید و کلفت شد از رویی که
از هرزه علفهایِ جداییِ بی هرس گرفته ام

جایی شنیدم آمدی ، تا دیدنت جانم به لب رسید
باش و بمان برای امشبت جامه ی اطلس گرفته ام

به سادگی نه
با درهم شکستن بلور
با شکنجه کردن غرور
به سرعت عبور نگاه و نور
بدون ترسی از حضور
برگرد
برگرد به سطر سطر شعرهای نانوشته ام
بنشین به نقطه چین های به کجا نرسیده ام
پاک کن افکار ِ در لغت پوسیده ام
برس به داد این دل از هم پاشیده ام
برگرد
به یاد فنجانهای نصفه ... دیدن ادامه ›› نیمه و تلخ
برای گلایه های ناتمام این برزخ
به سکوت و نگاه به دیوار کوبیده و مسخ
به قعر دلمردگیها در این شبهای سخت
ساده تر بگویمت
برگرد به روزهای خالی خیالت
برگرد به شبهایی که نیستی
شبهایی که نیستی
شبهایی که نیستی

باز منو چشمی بیخواب و بالشی خیس
ای وای من ،شبها که نیستی!!!؟؟؟...

"زندگی در قاب"


گاهی قواعد زندگی آنچنان دست و پای ذهن و دل را میگیرد که در نقطه ای، از خود بیگانگی را ترجیح میدهیم به شناخت و درک صحیح از "خود" ، از "من".
زمانیکه در فضای خسته روزمرگی ها با دغدغه های معمولی و همیشگی دست و پنجه نرم میکنیم ناگهان جایی می ایستیم و میگوییم که این زندگی برای کیست و چیست و به چه قیمت می ارزد؟؟؟!!! نان شب میشود خرید؟؟؟
گاهی حس و نگاه خود از عشق را با قالبی روشنفکرانه طی سالها تلاش در چارچوبی به حبس میکشیم و این تنها تسلایی است برای باورها و اهداف به گل نشسته و نمیدانیم چه ویرانگر خواهد بود آنچه تنها فکر میکردیم یک" فکر "است ... دیدن ادامه ›› همین.

آب و آئینه و اثر پیگمالیون، اثری بود محصور شده برای آنها که نه راه پس دارند نه پیش . حصار قاب هایی که مو سپید میکنند تا روزی به قیمت برسد. مبل و تخت و تبلت و ... در یک قاب کوچک قرار بود طرحی از یک زندگی ساده و کوچکی که بی پایه و فکر بود را به تصویر بکشد که بازیچه شدند. گفتند شاید بشود باهم از همه فرار کرد اما بیخبر از اینکه نتیجه اش تلاطمی سخت به همراه دارد . تلاطمی از نوع تغییرات شگرف لب مرز منطق و دل .

آنقدر کلمات و جملاتی که ادا میشد خوب و راحت و بدون تاثیر از نقش بازی کردن بود که احساس میکردی باید بگویی "بس است دیگر ". "آیدین تمومش کن" و "دنا تو کوتاه بیا"
بازی مسلط و روان خانم دنا تارفی به خوبی به باور کلیت نقش و البته خود کار کمک میکرد و آنچه باید میبود را بهتر بود. به انضمام بازی خوب آقایان آیدین بهاری وپوریا بشری مقدم که همه با دست به دست هم دادن سوالی در ذهنم ایجاد شد. آیا اینها دیوار خانه اشان فرو ریخته و هوشیار نیستند که چشمهای مخاطبان خیره به آنهاست.
سکوت ، گپ های کوتاه و حتی مجازی و انتقال نکات کلیدی برای توجیه این سادگیها یکی از نقاط قوت کار بود.

خوشحالم که هنوز هستند کارگردانانی که برای گفتن خیلی از مهم ها نیازی به زیاده گویی و اضافات ندارند و تنها با تکیه به توانایی بازیگر و شعور مخاطب ، هدف را نشانه میگیرند.

لذت ما تو این شبا خرقه ی ماهو دیدنه
غرق سکوتیم این روزا زنگ ستاره چیدنه

نوشت پیشونی ما دیدن هر شب غمه
تا عاقبت دنبال هم کوه به کوه دویدنه

خدا کجاست تو این روزا ؟ مبهوت حرفهای کیه؟
تو این بدی و زشتیا ، خالق چشمای کیه؟

دلا به سادگی شدن بشکن حرفای دروغ
تو این روزای غصه ... دیدن ادامه ›› دار گریه ی غمهای کیه؟

تموم این وجود ما روزو شباش تو سرنوشت
تو خط و پاره خطای چکنویسا و رونوشت

نشونگر تنهاییو بی کسیو بی زبونیس
نمیدونم خدای ما با چه زبون مارو سرشت؟؟!!

خدا کجاست تو این روزا ؟ مبهوت حرفهای کیه؟
تو این بدی و زشتیا ، خالق چشمای کیه؟

دلا به سادگی شدن بشکن حرفای دروغ
تو این روزای غصه دار گریه ی غمهای کیه؟

قراری برای بیقراری

مشتاق و دلتنگ با همه آمدن ها و نیامدن ها. همراه شدن و رفتن . قراری از جنس پائیزی به رنگانگی خزان و نرم شدن زمین از برکت آب. بوی نم ، آفتاب لاجون ، سوز و سرمای بی رمق، همه و همه ی زیبایی هایی که احاطه کرده بودن زنجیره زیبای دوستی هارو. همه عزیزان دیروز ،دوستان امروز و ارزشهای فردا ، امیدوارانی با وجود گرم بودند که با حضور خودشون تکمیل کننده محفل پائیزی در زیر آسمان چهارفصل شدند. یکی سبک و یکی با کوله پشتی ، یکی تنها یکی با همراه ، یکی با کتابی بغل و باتومی در دست، یکی با کوله پشتی و چای خوش طعم و معطر (شربت داغ) ، دیگری با تنی لرزان و یکی با لباسی اندک، یکی سرما خورده و اون یکی شادابتر از همیشه و اما باز همه چی به چشم بر هم زدنی گذشت و باز دلتنگی هامون از اول هفته آغاز شد.
چکیده ای از درکه:
1- بعد یک ساعت و اندی پیاده روی به بالا
2- چیدمان تخت های(بهم زدن :D) کافه، بنا به ظرفیتو سلیقه گروه البته با اجازه از صاحبش
3- منوی آزاد صبحانه :D
4- خاموش کردن باند کافه ... دیدن ادامه ›› و حذف سرو صدای اضافی محفل خودمون البته کمی به زور :D
5- خوندن شعرو ترانه
6- پیشنهاد های اقتصادی و فرهنگی و هنری
و ...
در نهایت یک ساعت و اندی دیگر پیاده روی و دشواری خداحافظی تا جمعه ی دیگر .
جای همه اونایی که نتونستن بیان یا میتونستن و نیومدن یا خواب موندن و نیومدن خالی بود. به امید دیدارتون تا قراری دیگر.

تو وسعت یه جای دنج، گل می کنن ترانه هام
عشق تورو تا میخونم پر میکشن بهونه هام
یه روزی این قصه بازم نقطه میشه از سر خط
روزی به معنا میرسه تمومی زمزمه هام

اینو میدونم که تویی تموم زندگیم همین
تو نه سرابی ،نه یه خواب همینجایی روی زمین
اینو میدونم که میایی دوباره با دلم کنار
تو از خود خود منی ،اینو توی چشام ببین

قدم بزن تا بگذریم،گذشته هارو در کنیم
تو خاطرات فردامون دلخوشی هارو سر کنیم
بشیم دوباره قد به قد به قامت یه آسمون
دستا به دست هم گره دوباره بال و پر کنیم

نام پدر: جنگ


کودکانی که گوش هایشان آشناست به فریاد ها و و ناله هایی که در وجود مادرهاشان با آنها تغذیه شدن و به امید دیدن ماه بی دست و پا ،درخت و رودخانه ، فارغ از چه رنگی بودنشان تنها به پشتوانه داشتن" مادر" پیله رویای پروانگی شان را پاره کردند.
بیخبر از خراش مادرها و زن ها و دخترها که با یک جیغشان عمیق تر میشود و بر تحمل دردشان می افزاید.
زنهایی که تنها به نام مقدس مادر بودنشان ملزم به قبول کودکی هستند هرچند ریشه در نفرت و بی ریشگی داشته باشد.
مادر است دیگر غده سرطانی از جنس تف و لعن و نفرت هم که باشد با عشق بارورش ... دیدن ادامه ›› خواهد کرد .

سالها میگذرد از زنجیره جنگها و نابودی مردانو نوزادگان جنگ و دخترانی در آرزوی لباس سفید عروسی در سرزمینمان و سرزمینشان و سرزمینها.
سالهاست سرخی سیلی جنگ بر صورت "دورا "ها و "کیت" ها نمایان است.
و سالهاست بیزاری از تولد در وجود فرزند جنگ ، تمام خلقت و هستی را زیر سوال میبرد و" لکه" دار میکند دامن مادران را.

"لکه "نماینگر زایش دو زن از دو دیار که تنها نقطه مشترکشان جنگ بود. یکی از وجودش خاطرات مرگ و نابودی سرزمینش به ازای پیروزی و دیگری زایش کودکی منفور از سرود فاتحان جنگ .

و تصویرهای فریمی و خلاقانه کارگردان غزل نعیمی.

بازی خوب و باور پذیر گروه بویژه آیدا صادقی عزیز .

دیالوگهای خوب و خوش وزن و قابل تامل امیر گیل.

و موسیقی کُردی که نوای سوزناکش به روح و قلبت نفوذ می کرد و لالایی گرمی بود برای فرزندان مام میهن. ممنون اشکان فرامرزی.

حرف این روزهاست
دلم درد دارد
حریمی نیست
نمی فهمند
دلم را زخم کردند
ببرند این سرم
چه فرقی دارد؟؟؟!!!
به حصار میکشند
بندت میکنند
حرف مفت میزنند
سنگ جمع میکنند
لذت سنگسار ببرند
ببرند این سرم
چه فرقی دارد؟؟؟!!!
نحسی وجودشان ،
آتش ... دیدن ادامه ›› درونشان را
به روی الهه هایی
که آرزوی هرروزشان است
میپاشندو تحف میکنند
"دل" جراحت دارد
ببرند این سرم
چه فرقی دار؟؟؟!!!!!!!
به رویای حوریان بهشتی
آرزوی سیاه چشمان شرقی را
به زوال گورهاشان خواهند برد
با دستان از مادر متولد نشده شان
زخم دل را به رخ میکشند
این که دردی نیست
دلم درد دارد
بسوزانند یا بمیرانند
چه فرقی دارد؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!

"توقف اجرای یک نمایش در یک دانشگاه"


اجرای نمایش «25 ماه جاری،تهران حومه 20:47 » در دانشگاه الزهرا متوقف شدطبق نمابر ارسالی روابط‌ عمومی گروه اجرایی، نمایش «25 ماه جاری،تهران حومه/20:47» به نویسندگی و کارگردانی سمیرا رحیمی اجراهای خود را از روز پنجشنبه یکم آبان در دانشگاه الزهرا(س) شروع کرده بود که طی دو روز نخست اجرا با استقبال از سوی مخاطبان روبه‌رو شده بود اما برخی مسئولان دانشگاه، نمایش را «به دلیل بدحجابی گروهی از تماشاگران و ورود آقایان به محیط دانشگاه الزهرا(س) تعطیل کردند.
‎ نمایش «تهران حومه» پیش‌تر در بخش تجربه‌های اجرایی هفدهمین ﺟﺸﻨﻮاره ﺑﯿن‌اﻟﻤﻠﻠﯽ ﺗﺌﺎﺗﺮ داﻧﺸﮕﺎهی نیز به اجرا درآمده بود
اﯾﺪه اجرایی این نمایش از ﯾﮏ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ بود که در سه ﻣﮑﺎن واﮔﻦ ﻗﻄﺎر ﻣﺘﺮوک،گُل‌خانه و ﻣﺤﻮﻃﻪ‌ی ﺑﺎز دانشگاه اجرا می‌شد و ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮان از هر ﺳﻪ محل اﺟﺮا ... دیدن ادامه ›› دﯾﺪن ﻣﯽکردند.
سارا پورسرخ،آیدا شیرخو،الهام مهرپرور،هما شیرازی،الناز مهاجر، نگار خوانین‌زاده، مرضیه فروزان‌فر، فاطمه حقیقی‌مقدم، سمانه ذاکری، هلن مهدوی، پرستو قربانی، مژده مهدوی، مریم عنبرستانی، سوده فارانی، مریم صادقی،راضیه شاهوردی، نسترن نوری،افسانه میرزایی،آتوسا دانیالی،هستی نفیسی،کیمیا معلمیان، نازنین بهرامی، عادله امامی، سمیه رستمی و عاطفه تقی‌لو بازیگران نمایش بودند.
منبع :ایسنا

دیروز
جمعه 18 مهرماه 93
من به همراه خانواده با کوله بار خستگی برگشت از مسافرت و دیر رسیدنو جابجا نکردن وسایلو و باز نکردن چمدان، کوله پشتی همیشه همراه کوهو بستم که اینبار بریم اردو.
یه مسافرت یه روزه عالی
سرشار از سر سبزی و سرزندگی و همراهی.
جاتون خالی ماشینارو میدون صادقیه گذاشتیمو و با اتوبوس دل به جاده چالوس زدیم و شاد بودیم .ته ذهن هممون اردوهای بچگیمون مرور شد و دست زدیم و پا کوبیدیمو و شادی کردیم حتی توی تونل نفر جلویی میگفت بچه ها توووووونل و همه جییییییییغ.
رسیدیم به نزدیکی های آبشار اما اما اما متاسفانه اتوبوس نمیکشید (البته مقصر هیچکس نبود چون راننده این ماشین گفته بود نمیتونم بیام اما به ... دیدن ادامه ›› ناچار اومد چون راننده قبلی مارو جا گذاشت و نیومد)
اما به هر حال جاری شدیم سمت رودخونه جاده چالوس و یه جای دنج و سبز با صدای رودخونه بساط یکدلیو پهن کردیم.
گفتیم و خندیدیمو بازی کردیم و باز هم شاد بودیم.
صبحونه کیک و آبمیوه خوردیم ، تخمه،کلوچه فومن.ناهارم دوستای مهربون زحمت زغال و سیخ زدن جوجه رو کشیدنو نزدیکه دو متر منقل به پا کردند و جوجه زدیم. دم رفتنم که بلااااال خوردیم و بعضی از دوستانم بلالی شدن واسه شاد کردن بقیه گروه.
خلاصه براتون بگم نمیدونم دیروز کودک بودم یا آدم بزرگ هر چی که بودم همه چی خیلی خاطره انگیز شد .
ممنون از همراهی همتون . دلاتون شادو لباتون خندون. تنتون سالم.

"دیروز هم جمعه دیگری بود با همه پستی ها و بلندهای دارآباد ".
گذشت و چقدر خوب و روان و در آرامشی همچون صدای رود جاری گذشت، خیلی ها نبودند،خیلی ها بودندو خیلی بیشتر قدمی نو با خود آوردند.متعجبم از این همه هارمونی .گویی تمامی رنگها با هارمونی خاصی از جنس محبت و یکرنگی همانند یک پازل ناتمام کنار هم شکل دوستی به خود دادند. هر کدام از ما با گویش ، رفتار و منش و... از با هم بودن لذتی را تجربه کردیم که شاید تنها توصیفش و شنیدنش کمال مطلب را ادا نخواهد کرد. این روزهای ما حال و هوایی دیگر دارد حال و هوایی گرم به گرمی وجود دوستان، خنک به خونسردی و صبرشان، مرطوب به لطافت ابری دلهاشان، خشک به رعایت حریم دوستانشان.
یکی مادرانه ،یکی پدرانه ،یکی برادرانه و دیگری خواهرانه و همه و همه عاشقانه با زنجیری پیوسته با حلقه های همدلی ، همزبانی، یکرنگی ، تعصب ، حرمت ،ادب ، متانت و... به هم متصل شدند که قفلهایش تنها برای ورود یکی از اینها باز خواهد شد و بس.
برای دوستانم که نبودند آرزوی سلامتی و لبی خندان آرزو کردیم و آنان که مسافرت بودند سفری بی خطر رااز خالق این دوستی ها خواستار شدیم.
باشد که جمعمان جمع شود نه منها و تقسیم.

یعنی ماااه بود.خیلی دوسش داشتم.
علاوه بر شخصیت های خاطره انگیز و شخصیتهای جالب و جدید و با مزگی فضای کار باید بگم که خوش ساخت بود.
ما تقریباً یه جمع سی نفری رفتیم دیدیم که همه راضی و با لبی پرازخنده اومدیم بیرون.