یادش بخیر سال 96 این کار رو با اجرای درخشان هوتن شکیبا و ستاره پسیانی دیدم... نمی دونم به همون خوبی هست یا نه؟!

ماتم از این سرزمین روزی گذر خواهد نمود
خنده بر لبهای خشکیده گذر خواهد نمود

قصه های پهلوانان را به هر قوم و زبان
در جهان هر کودک و پیری ز بر خواهد نمود

داستان های نبرد رستم و دیو سپید
بار دیگر نو به نو راوی بیان خواهد نمود

کهنه شد آن ماجرای کاوه و ضحاک جور
کاویانی نو درفش نو علم خواهد نمود

آرش ان اسطوره دیرین ... دیدن ادامه ›› برآید از قرون
جان فدای مرزهای سرزمین خواهد نمود

پاک خواهد شد ز تقویم آن عزا و سور غیر
پر ز جشن و شادی و عیش و طرب خواهد نمود

بابکان را قلعه ها اندر دل کوهان سخت
از هجوم لشگر تازی سپر خواهد نمود

سربداران سر ز داران وارهانده صف به صف
دست چنگیزان ز مسند منقطع خواهد نمود

نیک خواهد گشت اندیشه به گفتار و عمل
اهرمن ها را از این سامان برون خواهد نمود

قهرمان را با ترس و لرز دیدم واقعیتش از لذت تمام بردن از فیلم جدایی تا ناامید شدن با فیلم فروشنده و فیلم های بعدی و اوج نقدهای ضدونقیض تا فحاشی فراستی مصمم شدم به دیدنش و برای من در زمره فیلم های خوب فرهادیست. اینکه بتوانی مضمون قضاوت و تضادهای میان افراد را سالیان سال دستاویز فیلمهات قرار دهی و هر بار طرح و نقشی نو بیافرینی به خودی خود ارزشمند است. قهرمان البته وامدار جداییست و بسیاری از المان های آن فیلم را به میراث برده است و فرهادی بار دیگر الگوی موفق خود در آن فیلم و البته درباره الی را تکرار کرده است این بار از دیدی جمعی. هرچند گاهی از نفس می افتد و برخی اجزا نیز در جای خود نیستند برای مثال همسر اول رحیم که اساسا در فیلنامه نادیده گرفته شده است و یا زنی که با کیف پول ناپدید می شود اما به راستی نقشی در پیام فرهادی ندارند و او تنها تکه هایی را برگزیده است که مستقیم و بی واسط حرف امروز جامعه را واگویه کند. اینکه چقدر پوچیم و چقدر در دام سطحی زدگی گرفتار شده ایم. جامعه ای که هر روز در پی ساختن قهرمان و روز بعد در اندیشه نابود کردنش است و قهرمانان یکشبه ای که به همان سرعت محبوب شدن سقوط می کنند و اسیر جمع قضاوت زده و جو زمانه اند... کلام آخر اینکه چه بخواهیم چه نخواهیم چه خوشمان بیاید چه بدمان فرهادی قهرمان امروز سینمای ایران است و باید قدردان تلاش او در عرصه فیلمسازی بود و در این میان امثال فراستی از جنس باجناق رحیم قهرمان داستانند که عزم خود را جزم کرده اند این قهرمان جامعه را بشکنند همان کاری که با امثال مهرجویی و کیارستمی کردند. نقش ما به عنوان مخاطب است که فرهادی را نه در قالب قهرمان برساخته جو جامعه بلکه استعدادی ناب در فیلمسازی ببینیم و انتقام زندگی نکرده و رویاهای نرسیده را از او نگیریم...

نقدها بخصوص نقد یکسویه برنامه وزین! هفت به سرکردگی فراستی به قدری تند و سخت بود که با ترس و لرز به دیدنش رفتم اما... دروغ چرا خوشم اومد به نظرم در نوع خودش خوب بود انتظار چندانی نداشتم و سعی کردم برای دو ساعت به هیچ نقدی فکر نکنم ، داستان قابل قبولی داشت و حس خوبی بهم داد و البته تلخ ... به امید روزی که هر نوع تفکر و هر نوع هنری مجال حضور و مطرح شدن داشته باشن و هیچ ایرانی به خاطر زندگی کردن و رسیدن به آرزوهاش آواره گوشه کنار دنیا نباشه...

جدی جدی دیگه در سینما رو باید گل گرفت... دوستان رو فقط ارجاع میدم به پوستر فیلم و نگارش لارج به انگلیسی ...