کارگردان دقت بالایی در انتخاب بازیگران داشته و نقش‌ها بسیار عالی اجرا میشه . دکور و صحنه خوب طراحی شده .

یک نکته در حاشیه ؛

من در اجرایی که آقای ناظرزاده کرمانی مهمان بودند حضور داشتم . حیرت زده شدم که به دلیل عدم اجازه ورود به یک نفر از مدعوین ایشان به دلیل تاخیر ، از عکس گرفتن با عوامل اجرا پرهیز کردند و ناراحت سالن را ترک کردند .

آیا این اصل ساده و روشن از عدم اجازه به ورود تماشاگر تاخیر کننده احترام به حقوق عوامل اجرا و تماشاچیان در حفظ تمرکز نیست و چرا ایشان باید گله مند باشند ؟

واقعا لذت بردم از این اجرای خوب که اجزای تشکیل دهنده آن هر یک به درستی و مهارت بالایی کار خود را انجام داده . انتخاب موسیقی خوب و به جا ، طراحی صحنه عالی با اون نقاشی با حس و حال بروی پرده ، صدا گذاری های خوب ، داستان و صد البته بازی درخشان جناب نادر فلاح .

سپاسگزار همگی هستم .

وقتی قرار است تاتر تجربه ای عینی و در لحظه باشد و تمرکز مخاطب را به خود جلب کرده و کودک درون انسان را تحریک کند ، چرا نباید تلاشی دوجانبه برای نزدیک شدن اضداد به هم صورت بگیرد حتی به قیمت از بود خود خارج شدن ؟

این استحاله ای عجیب و قابل تعمق است .

مایلم این نمایش خلاقانه را از بعد یکی از اصول مکانیکی به نام " درجه آزادی " تشریح کنم :

" تعداد پارامترهای غیر وابسته که برای مشخص کردن موقعیت یک سیستم فیزیکی مورد استفاده قرار می‌گیرد را درجه آزادی آن سیستم می‌نامند.
به عنوان مثال یک ذره نقطه‌ای که در فضا آزادانه حرکت می‌کند دارای سه درجه آزادی است. همان ذره اگر در یک صفحه به صورت آزادانه حرکت کند دارای دو درجه آزادی خواهد بود. در واقع تعداد درجه آزادی یک سیستم همواره با تعداد بعدهایی که سیستم در آن حرکت می‌کند برابر است. حال اگر سیستم فیزیکی از نوع ذره‌ای نباشد، مشخص کردن موقعیت تنها یک نقطه از آن جسم، برای مشخص کردن موقعیت سیستم کافی نخواهد بود.
در واقع درجات آزادی برابر است با تعداد مجهولاتی که می توان با آن معادله مربوط را حل کرد. "

حال بر گردیم به نمایش ؛

با مشاهده جابجایی زیاد در موقعیت و دیالوگهای هم زمان بین بازیگران میتوان احساس کرد که این نمایش از پیچیدگی و ... دیدن ادامه ›› درجه آزادی بالایی برخوردار است و ساخت چنین کاری اصلا آسان نبوده و به تمرین و ممارست جدی بازیگران و کارگردان برای بیرون کشیدن یک جریان هدفمند از دل یک پیچیدگی بالقوه وابسته بوده است .

کاری که به آسانی خوردن بستنی با دهان بی دندان نیست .

شاید زیاد تاتر دیدن انتظار منو از تاتر بالا برده . این اجرا از دید من هر چی بود تاتر نبود هر چند بازی خوب و صدای قشنگ ماهرخ رو دوست داشتم و لذت بردم .

حس کلی ام بعد از دیدن اجرا خوب نبود علیرغم اینکه حس کردم اغلب مخاطبین راضی بودند .

بودن تنها یک نام در عوامل اجرا کافیست تا با اشتیاق به دیدن این اجرا برم . آهنگساز نابغه و خوب تاتر " علی سینا رضانیا " .

شاید از هر ده تاتری که میبینم یک تاتر مثل ساکورای کاغذی به تنهایی وزن نه تاتر دیگه رو به دوش میکشه و دوباره امید دیدن یک تاتر خوب رو تو دلم زنده نگه میداره .

ساکورای کاغذی رو ببینید .

به نظرم نمایشهایی که برای دکور و طراحی خوب آن هزینه می شود نمایشی شریف است . احترام گذاشتن به مخاطب است که برای دیدن یک فضایی نو و خاص آمده است .

سپاس از همه عزیزان