دیروز دوباره به یاد این نمایش افتادم،
چقدر جذاب بود برام ، با هزار سختی روز های آخر اجرا یک صندلی خالی پیدا کردم و به تماشای این اثر زیبا نشستم.
یکی از لذت بخش ترین ها بود ، پیش همه دوستام از داستان روان ، پرفورمنس آقای پسیانی و جذابیت بیش از حد بازی آقای سیاحی و خانم پسیانی تعریف کردم ، از همه پیچ و خم های داستانی براشون تعریف کردم و بهشون قول دادم اگه این اجرا به نمایش مجدد برسه حتما براشون بلیت میخرم.

امیدوارم که در آینده این نمایش حتی اگر ممکن بود به مدت محدود اجرا شود.

دوستتون دارم ، بی نهایت اجرای خوبی بود.
گریم و لباس و آکسسوار حرف نداشتن.
اجرای بازیگران با اینکه روز های اول نمایش بود ، حرفه ای و بدون اشکال بود و نظرم این نمایش پتانسیل برنده شدن جایزه های جهانی رو داره.
دوست داشتم میتونستم یه نسخه از نمایشنامه رو داخل کتابخانم تا ابد به یادگار نگه دارم.
قطعا باز هم با دوستانم به تماشای این اجرا خواهم نشست 🧡

اتفاقا بر خلاف نظرات محترم دیگر دوستان ، من کاملا از نمایش خوشم اومد و درگیر داستان شدم.
خیلی خوشحالم که وسط اجرا سالن رو ترک نکردم ، چون اوایل اجرا کاملا بنظرم یک کار آماتور و بی مفهوم بود ، ولی با پیش رفتن داستان ، دونه دونه ستاره های تیوال زیاد شد و وقتی همه چیز رنگ سرخ خون گرفت ، به حضورم در چنین تئاتری افتخار کردم.
طبیعیه که یه همچین داستانی در ایران ، جایی که ما عادت کردیم چشم از واقعیت های ترسناک بپوشونیم و تلاش کنیم تا با رازداری و بیان نکردن همچین موضوعاتی ، از وجودشون امتناع کنیم، مورد پسند اکثریت قرار نگیره.

البته بنظرم شما باید در خلاصه این برگه ، دقیق تر درمورد ساختار داستان توضیح میدادید تا مخاطبین انتظار درستی از نمایش قبل از تهیه بلیت داشته باشند تا ناراضی سالن رو ترک نکنن ، حداقل یه گروه سنی تعیین میکردین که بشه حدس زد موضوع اجرا رو.
من برای ایده و اجرای این کار احترام قائلم ، دمتون گرم ❤️

اثبات قدرت جادویی روایت، اثبات اینکه میشه اتفاقات هولناکی مثل جنگ، نژاد ستیزی و خیانت رو تعریف کرد ولی فقط احساس شیرین آرامش و شادی رو به مخاطب انتقال داد.

تجربه تماشای تئاتر پست مدرن خیلی برام لذت بخشه.
گذر زمان رو احساس نکردم، اجرا به پایان رسید ولی احساسی که درونم شکل گرفت هنوز از بین نرفته.

مچکرم واسه این تجربه زیبا 🧡

متاسفانه اجراهای قبلی این نمایش رو در تئاتر شهر ندیدم و نظر بنده فقط درمورد این اجراست و امکان مقایسه ندارم.
طبیعتا از نمایشی که تو تالار بزرگ و شکوهمند وحدت اجرا میشه انتظار میره که علی رغم گران بودن ، از امکانات صحنه استفاده کافی بشه و خب این اجرا از این قاعده مستثنی نیست.

احساس میکنم برای همچین نمایشنامه ای که مانند کتاب صوتی پر است از مونولوگ و شما میتونید با چشمان بسته این نمایش رو ببینید ، این همه بالا و پایین رفتن و چرخیدن صحنه و آبجکت های غول پیکر وال و گل و ریخته شدن توپ از آسمان و دختر بچه ای که درواقع هیچ نقشی نداشت زیاده روی و از روی تلاش بیهوده ای برای پیچ و تاب دادن به یک داستان درام است.

نکته دوم اینکه شما خودتون میدونید از فضای بالکن های نزدیک به صحنه هیچ دیدی به نصف صحنه وجود نداره و با این حال برای اون صندلی ها با قیمت بالایی بلیت فروشی میکنید و تماشاگر رو مجبور میکنید تا از لبه بالکن آویزان بشه تا شاید بتونه چهره آقای ابر یا آقای سرابی رو در حال مونولوگ گفتن تماشا کنه، سوال پیش میاد ، آیا شما واقعا ذره ای به تماشاگر اهمیت میدید یا فقط بدنبال پر کردن صندلی و فروش بیشتر هستید ؟!

کیف کردم.
همه چیز تمام و باشکوه و زیبا،
بعلت بیماری استاد زنجانپور بلیتم یک هفته تاخیر خورد و اشتیاق و بیقراری من برای دیدن این نمایش دوچندان شد.
تماما لذت بردم و نود دقیقه نمیخواستم و نمیتوانستم چشم از صحنه بردارم که مبادا لحظه ای رو از دست بدم.
و چه طراحی زیبایی ، چه داستان قشنگی و چه بازی معرکه ای از سه اسطوره معاصر تئاتر.
ستاره این نمایش آقای بهرامی بودن که تمام و کمال ثابت کردن که چه هنرپیشه درجه یک و درخشانی هستند.

تئاتر ایران زندس و به لطف همه کسانی که عضو این جامعه هستند زنده خواهد ماند 🧡
به همه دوستانی که عضو این جامعه پرافتخار هستند پیشنهاد میکنم این نمایش رو از دست ندن.

چقدر در انتقال احساس خوب عمل کردید.
اکت و پرفورمنس بازیگران معرکه بود،
طراحی صحنه، نور، صدا و تصویر کاملا حرفه ای و تمیز انجام شده بود،
و کارگردانی و متن قوی و همه چیز تمام.
تجربه موندگار و تامل برانگیزی بود و برای تمام عمر برام به یادگار میمونه.
به امید موفقیت های پی در پی 💛
‌
نکته برای تماشاگران : بعلت دو طبقه بودن صحنه نمایش ، فکر میکنم ردیف ۳ و بالاتر و صندلی های شماره ۲ تا ۹ بهترین دید رو دارن.

چند روز پیش
بعنوان اولین نمایشی که از این تیم و در این سالن و مجموعه دیدم و بر اساس انتظاری که در ابتدای نمایش در من شکل گرفت راضی ام که تجربه دیدن این نمایش رو داشتم.
نورپردازی و آکسسوار صحنه درخشان بود ، چند باری محو تماشای سایه اجسام شدم و لذت بردم،
گردان بودن صحنه باعث میشد روند درام نمایش خسته کننده نشه.
مثال ها و متلک هایی که در متن وجود داشت ، بامزه بودن و کنایه آمیز و هنرپیشه ها بخوبی از پسشون بر اومدن.

بر خلاف چند نفری که (به هر دلیلی) سالن رو ترک کردن بنظر من این نمایش ارزش تا انتها دیدن رو داشت ، هرچند ، صحنه ها و موضوعاتی داخل نمایش وجود داشت که میتونستن نباشن و حتی مدت نمایش رو تا ده دقیقه هم کاهش بدن.
بابت این تجربه ممنونم ازتون 💛

من بخش C نشستم و دید خوبی داشتم به نمایش ، و اینکه صندلی های بخش A خیلی راحت تر هستن.

این جنگ ، جنگ مردم نیست.
جنگ کساییه که واسشون این مردم هیچ اهمیتی ندارن.

و چه فرجامی شوم تر از این !؟