متولد آبان،
علاقه مند به ماجراجویی و تجربه کردن،
عاشق سفر و طبیعت،
شیفته تئاتر و سینما،
معتقد به آزادی،
معترض به چارچوب
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
موسیقی ، گریم و حرکات بازیگران تونست احساس دلهره و ترس رو در من بوجود بیاره و خوشم اومد و وایب گرفتم و خسته نباشید میگم بهتون.
اما همه صحنه ها خیلی کِـــــــــــــش دار بودن و خسته کننده میشدند ، پنج متر راه رفتن کاراکتر ها پنج دقیقه طول میکشید.
میتونست همه این نمایش تو پنجاه دقیقه جمع بشه.
داستان هویج هم خوب در نیومده بود.
برق رفته بود اما اجرا برگزار شد :)
نمایش زیبایی بود ، قلبم رو لرزاند و اشک از چشمانم جاری شد.
خط به خط متن ، تلنگر بود و بلوغ فکری نویسنده و کارگردان مشهود و تحسین برانگیز بود.
خرده رفرنس هایی که به کتاب های مورد علاقم و همچنین داستانهای انجیل زده میشد لذت تماشا رو دوچندان میکرد.
به امید موفقیت های پی در پی 💛
هیچ چیز قابل پیش بینی نبود.
سطح طنز نمایش خوب بود و واقعا دیالوگ ها و اتفاقات خنده داری رقم خورد و از تماشا لذت بردم.
تنها چیزی که جالب در نیومده بود صدای آقای محمدزاده بود که علاوه بر بی کیفیت بودن صدا ، تو داستان تاثیری نداشت و کاملا مرموز و اضافی بود.
از اجرا راضی بودم. روح کاخ هنر در این نمایش هم دمیده شده بود.
متشکرم ازتون ❤️
رویا بود ؟ خواب بودم ؟
تماشای این نمایش برام خیلی لذت بخش بود.
خیلی خوشحالم که بدون هیچ پیش زمینه ای در شب اول این اجرارو دیدم.
خیلی خوش سلیقه و خوش ذوق هستید و یک اجرای بدون ایراد تدارک دیدید.
امیدوارم نمایشتون برای روز های بیشتری تمدید بشه 🌟
برای بار دوم این اجرا رو دیدم و بهتون افتخار میکنم که به نظرات مخاطبین احترام میگذارید و تونستید کم و کاستی هارو از بین ببرید.
قبل از تماشا ، نمایشنامه رو با ترجمه آقای حسن ملکی خواندم و خوشحالم که متن تصرف کمی داشت (به جز در پایان داستان که به دلیل کوتاه بودن زمان نمایش ، حذفشون تا حدی منطقی بود)
اجرای بازیگران به ویژه نقش های ادی ، کتی و بتی خیلی خوب و دوست داشتنی بود.
تیم حرفه ای هستین ولی ساعت اجرای نمایش خیلی بده و امیدوارم تماشاخانه های تهران کمی رعایت حال مارو بکنن و نمایش ها رو برای ساعات ۵ یا ۶ عصر نگذارند.
اون چیزی که شما در این نمایش دیدید رو من ندیدم.
از کجا بگم ؟
از نشستن بیش از یکساعت روی صندلی های ناراحت سایه تا بک وکال روی همه متن ها ، تا داستان بی سر و ته ، تا شیش بار نوشته شدن نام کارگردان روی صحنه ، تا پرفورمنس ها و میزانسن های الکی ، تا شخصیت هایی که داستان پردازی ناقص داشتن ، تا صدای بازیگران که در ردیف چهارم هم به سختی شنیده میشد ، تا انتخاب موسیقی هایی که نه تنها توجهم رو جلب نمیکرد بلکه رو مخم بود ، تا همین صدای اذان انتهای نمایش.
همین دو ستاره رو هم بابت احترامی که برای آقای زمانی و آگاه دارم میدم.
و امکان پذیره که نظر شما با من متفاوت باشه ، بهرحال نمایش اورریتد این شکلیه :)
و همه چشم هایی که برای اوست.
اثر فاخر و سنگینی بود ، چقدر خوشحالم که این نمایش در سالن استاد ناظرزاده کرمانی اجرا شد تا بتونید از تمام پتانسیلتون استفاده کنید و به این زیبایی اجرا کنید.
برایم حیرت انگیز بود که نویسنده این اثر توانست بیش از پنجاه سال داستان رو در یک ساعت و نیم نمایشنامه ، با وجود متن ادبی و کاراکتر های زیاد به اجرا بزاره و در همین حال که داستان تاریخی ای رو روایت میکنه بتونه پیام خودش رو هم به مخاطبین برسونه.
من چند جایی از متن دور شدم اما تغییر پی در پی مجلس ها و خط داستانی تند من رو به نمایش بر میگردوند.
بعد از تماشای این اجرا ساعتها به خواندن و تحقیق مجدد در رابطه با تاریخ معاصر ایران و به ویژه ظهور سلسله قاجاریان پرداختم و از اینکه بهانه ای برای دانستن و خواندن تاریخ بهم دادید ازتون متشکرم.
بازی آقای امینی به اندازه ای مجذوب کننده بود که دوباره به تماشای این اثر نشستم.
۲۳ آوریل یکی از متفاوت ترین و زیباترین نمایش های در حال اجراست.
تعامل تمام مدت با مخاطب ، بازی فوق العاده بازیگران ، شخصیت پردازی قوی ، اجراهای استثنایی از نمایش نامه های هملت و مکبث و پایانی باشکوه و میخکوب کننده ، این اثر رو به یاد موندنی میکنه.
بیش از همه ، عاشق نورپردازی صحنه ای شدم که با داستان هملت آبی رنگ و با مکبث سرخ میشد.
امیدوارم در نمایش های بعدی هم بدرخشید ❤️
طراحی صحنه و طراحی لباس خیلی خوب بود ، درام جذاب و غافلگیر کننده ای بود و نقش بازیگران خوب نشسته بود و بازی خوبی رو ارائه دادن.
فقط ای کاش پردیس تئاتر باغ کتاب دو اجرایی که روی صحنه هستن رو بدون تداخل برگزار میکرد تا میتونستم هر دو اجرا رو در یک شب ببینم و مجبور به انتخاب نشم.
احتمالا عجیب ترین چیزی بود که در زندگیم دیدم.
پرده اول ، دوزخ ، توانست به اندازه جهنمی که دانته روایت میکند برایم عذاب آور و غیرقابل تحمل باشد.
پرده دوم ، برزخ ، شدید ترین احساس اضطراب ، گم شدگی در چرخه تکرار و گیجی و ندامت رو بهم القا کرد.
و درنهایت بهشت !
به یکباره غرق شدم در زیبایی و حس خوب فضا و پرفورمنسی که نمیخواستم تمام بشود.
و در نهایت پایانی زیبا و تعاملی با مخاطب ، توپ های بادی که همیشه بهم یادآوری میکنه زندگی چیزی بجز کودکی و شادمانی نیست و به همین سادگی و گذرا.
از تیم عجیب و غریبتون بابت این تجربه فوق العاده و به یادموندنی تشکر میکنم.
امیدوارم در اجراهای جهانی بدرخشید ❤️💚
تشکر میکنم از اون فردی که وظیفه انتخاب بازیگر رو بر عهده داشته.
در قوی بودن فیلمنامه ، ترجمه تمیز و قدرت بازیگران این اجرا (خصوصا آقای آقاخانی) که شکی نیست.
طراحی لباس و دکور هم کاملا خوش رنگ و مناسب برای یه نمایش کلاسیک درجه یک بود.
تنها پیشنهادتی که میتونم مطرح کنم ، یک طراحی ضعیف پوستر و بروشور و دو تبلیغات ضعیف این اجرا بود که باعث شدن برای تماشای این نمایش تعلل کنم.
به امید اینکه به خواستتون ، زنده نگه داشتن هنر تئاتر این کشور ، برسید و تا دهه ها برامون هنرنمایی کنید ❤️
قبل از تماشای این اجرا فکر میکردم ۹۰ دقیقه برای این نمایش مدت زمان زیادیه ، اما من ثانیه ای خسته نشدم و غرق شده بودم در دنیایی که به تصویر کشیدید.
اجرایی که ذهنم رو به فکر ، لبانم رو به خنده و چشمانم رو به اشک وادار کرد.
ممنونم از همتون 💛
موفقیتتون با توجه به ستاره های تیوال کاملا مشهوده.
و اجرای آقای حسینخانی رو بشدت دوست داشتم ، اینکه با گذشت زمان و بالا رفتن سن ، صدای ایشون تغییر میکرد خیلی برام جالب بود.
با تماشای موقعیتهایی که بازیگران بر روی صحنه بودن ، یاد یکی از جملات در نمایش نامه اکتینگ آقای زنجانپور افتادم که میگفت بهترین هنرپیشه ها اونهایی هستند که بتونن جوری بازی کنن که نقششون باورپذیر نباشه. برام جمله ضد و نقیضی بود تا دوشنبه این هفته که این اجرارو دیدم.
ژانر وحشت رو در تئاتر خیلی دوست دارم ،
و میدونم چقدر سخته که بخواین مفهوم اجتماعی یا انسانی رو در این سبک جا بدین.
داستان شروع خوبی داشت و به بهترین شکل ممکن تمام شد.
نقش ها به بازیگران مینشستن و تیم طراحی با موفقیت تونستن بر احساسات و عواطف مخاطب تاثیر بگذارند.
برای من ترسناک ترین جای نمایش اونجایی بود که شیشه پنجره شکست و جالب اینکه من از صحبت های بعد از اجرای کَست متوجه شدم که شکسته شدن شیشه اتفاقی بود :)
به امید موفقیت های پی در پی و تشکر از مجموعه لبخند و آقای محمدزاده که باعث اجرای مجدد این نمایش شدن ❤️
ممنونم ازتون.
ممنونم که با هنرمندی شکوهمندتون ساعتی من رو از مکان و زمانی که درونش زندگی میکنم دور میکنید.
شما جزو معدود دلایلی هستید که باعث میشید از زندگی در این مرز و بوم خوشحال باشم و افتخار کنم به مشترک بودن در فرهنگ و دیدگاه با شما.
سربلند باشید و سعادتمند ❤️
اجرا قبلی رو ندیدم ولی اجراهای گروه موسیقی کار رو دیدم. نقطه ضعفشون روابط عمومی بدِ سجاد داغستانی هست ، اما در کل حال خوب کن هستن .
ی خواننده درجه یک ، مشتی ، درخشان ، هنرمند و دوست داشتنی بنامِ ، ونداد خائفی ، دارن ک ارزش هزینه کردن برای شنیدن صداش رو هزاران هزار بار داره
این برنامه تجربه همزمان کنسرت و نمایش و تعامل با تماشاچی هست که احتمالا مشابهش رو تجربه نکردید تا امروز، تمام تلاشمون هم این هست که تجربه تکرارنشدنی براتون بسازیم
درود
تشکر و خداقوت فراوان به تمامی عوامل
نمایش بسیار جذاب و چالش برانگیز
قطعا لازمه بیشتر از یکبار تماشا کرد نمایش رو
بازیها عالی بود
متن بسیار بسیار قوی...
به امید موفقیتهای روز افزون برای یکایک عزیزان🙏👌🦋
دیروز دوباره به یاد این نمایش افتادم،
چقدر جذاب بود برام ، با هزار سختی روز های آخر اجرا یک صندلی خالی پیدا کردم و به تماشای این اثر زیبا نشستم.
یکی از لذت بخش ترین ها بود ، پیش همه دوستام از داستان روان ، پرفورمنس آقای پسیانی و جذابیت بیش از حد بازی آقای سیاحی و خانم پسیانی تعریف کردم ، از همه پیچ و خم های داستانی براشون تعریف کردم و بهشون قول دادم اگه این اجرا به نمایش مجدد برسه حتما براشون بلیت میخرم.
امیدوارم که در آینده این نمایش حتی اگر ممکن بود به مدت محدود اجرا شود.
واقعیتش از حد انتطاراتم فرا تر بود.
داستان ساده و قابل حدسی داشت ، اما این سادگی به هیچ وجه از ارزش کار کم نکرد و اتفاقا بنظرم برای عموم جامعه ، نمایش قابل هضمی بود.
ابتدای نمایش بسیار کند پیش رفت ، متن هایی گفته میشد خاطرات گونه و بدون هیچ ارتباطی با داستان اصلی اما ملموس و به مراتب شنیده شده از زندگی اطرافیانمون.
با احترام برای تیم موسیقی ، بنظرم فضا سازی با بیت باکس و همچنین موزیک هیپ هاپی که دو بار در اجرا پخش شد (با اینکه من بشدت به جامعه هیپ هاپ علاقمندم) کاملا اضافی ، ضعیف و رو مخ بود.
بعنوان یک اثر هنری خیر ، اما به عنوان یک نمایش عوام پسند و با کیفیت این اجرارو دوست داشتم و برام تجربه جالبی بود.