صد و چهل روز پیش به واسطه تماشای این اجرای بی نظیر با تئاتر آشتی کردم و احساسی غریب و اعجاب آور در من بر انگیخته شد ، امشب با تماشای مجدد این اثر ، برگشتم به همان لحظه و برای دومین بار غرق شدم در این نمایش.

بعد از دفعه اولی که نمایش رو دیدم ، کتاب نازنین داستایفسکی را خواندم و کاملا متعجبم که تقرییا چیزی از کتاب کم نشده:)

نوع توجه آقای ابر در حین اجرا به مخاطبین ، تعامل بی وقفه و خاصشون و کنترلشون بر صحنه حیرت انگیزه و باز هم قدرت بازیگریشون رو بهم ثابت میکنه.

و خانم نقوی عزیز و دوست داشتنی که حضورشون زیباست و حتی تو جدی ترین نقشهاشون هم نمیشه عاشقشون نشد، افتخار دیدار مجددشون بر روی صحنه برایم موجب دلگرمی و خوشحالی بود.

با همه وجود لذت بردم. خسته نباشید ❤️