به دلیل حجم زیاد نظرات منفی با انتظار بسیار پایین و‌ فقط به دلیل علاقه به متن رمان و بازیگرانی که بازیشون رو دوست داشتم از قبل و البته به یاد دوران اوج آقای دشت آرای با کارهایی مثل باغبان مرگ، سگ سکوت و تن تن و راز قصر مونداس که به شخصه برای من اجراهایی به یاد موندنی بودن تصمیم گرفتم یک فرصت به این اجرا بدم اما فوق العاده لذت بردم. نمی دونم اینکه با انتظار پایین به تماشای کار نشستم تاثیر گذار بود یا نه اما خوشبختانه ناراضی از سالن بیرون نیومدم. اجرا از لحاظ فنی هیچ مشکلی نداشت (عدم سینک بودن، نور، موسیقی و صدا) که البته من این رو پوینت مثبتی تلقی نمی کنم و به نظرم دیگه در شب یکی مونده به آخر لازمه ی کاره و عدم وجودش جای بحث داره! با اینکه سانس دوم بودیم هیچ خستگی ای در بازیگران احساس نکردم و تپقی هم نشنیدم. من برخلاف اکثریت نورپردازی و طراحی صحنه رو دوست داشتم و اگر دقت می کردید این یک اقتباس از رمان بود که در زمان حال اتفاق می افتاد و به نظر من احتیاجی به دکور کلاسیک نداشت. صدا و بازی بی نظیر خسرو پسیانی که یکی از دلایل اصلی من برای انتخاب این نمایش بود شبم رو ساخت و با احترام به دیگر افراد گروه به نظر من بهترین بازیگر روی صحنه بودند. هنگام رورانس که روی صحنه اومدند هنوز رد اشک هاشون رو می شد از صحنه ی آخری که در نمایش حضور داشتند و مال نمی دونم شاید حدود یک ربع قبل بود دید و این اگر غرقه در نقش شدن نیست پس چیه؟
خسته نباشید می گم به گروه اجرایی و اجراهایی درخشان تر رو براشون آرزومندم.
پی نوشت ۱: اکیپ محترمی که در وسط ردیف چهار سانس دوم پنجشنبه، ۲۹ شهریور نشسته بودید، اگر اینجا رو خوندید بدونید؛ قهقهه های بی دلیل شما در دراماتیک ترین و غیر خنده آور ترین لحظات نمایش ما و قطعا گروه اجرایی رو دیوونه کرد. به شما دوستان گرامی نمایش های طنز رو پیشنهاد می کنم! قطعا لذت بیشتری خواهید برد.
پی نوشت ۲: آقا یا خانم محترمی که وسط نمایش خوراکی باز کردی، یه خنده ی تلخ من از گریه غم انگیز تر است از طرف من تقدیم به شما!
پی نوشت ۳: گوشی محترمی که هنگام مونولوگ پایانی زنگ خوردی؛ مگه نمی دونی خودت باید خود به خود خاموش شی و دست بی صاحاب صاحب محترم رو خسته نکنی؟ تکرار نشه لطفا!

ساده و حال خوب کن! تمام مدت اجرا لبخند از روی لبم نمی رفت و حتی یکی دوجا ازم خنده هم گرفت که برای منی که کلا زیاد نه هنگام تماشای فیلم نه تئاتر نمی خندم عجیب بود. از نوع خوبش! طراحی صحنه در عین مینیمال بودن فوق العاده بود و امان از نورپردازی!! مسحورم کرد و وای که چه قاب هایی پدید نیاورد. برای اولین بار دلم می خواست عکاس تئاتر باشم و به عکاسی از این اجرا بنشینم. بازی ها هم بسیار عالی و اندازه بود. فقط به نظرم جا داشت متن عمق بیشتری داشته باشه ولی همین که حال خوب رو به من تزریق کرد هم برای من کافیه. نمایشیه که به نظرم واقعا حقشه بیشتر از این دیده بشه!

این نمایش جزو خواسته های من بود ولی هیچ اعلان و یا حتی پیامکی ( با وجود داشتن تیوال پلاس ) قبل از باز شدن بلیت فروشی برای من نیومد. اینجا هم چیزی اعلام نشده از طرف گروه اجرایی! آیا این روند درسته واقعا‌؟؟؟

من این اجرا رو از جهت اینکه بار اولی که تماشا کردم بسیار دوست داشتم، امشب برای بار دوم تماشا کردم و خب متاسفانه اگر اجرای امشب رو دفعه ی اولم بود که می دیدم هرگز به تماشای دوباره اش نمی شستم. تغییر توی اکت ها و متن مشهود بود ولی نه در جهت مثبت یا حداقل نه در سلیقه ی من و به زمان نمایش هم اضافه شده بود در صورتی که من امیدوار بودم گروه محترم اجرایی با توجه به اکثریت نظرات از زمان نمایش کاسته بوده باشند. کاش به خودم اجازه می دادم خاطره ی این نمایش رو با اجرای اولی که دیدم به ذهن بسپارم. به هر حال باز هم خسته نباشید می گم به گروه محترم اجرایی مخصوصا گروه بازیگران که خستگی درونشون مشهود بود اما با این حال تمام خود را به عرصه گذاشتند.

بی شک اگر روزی تصمیم به زندگی خارج از مرز های این وطن تب دار بگیرم، تئاتر از اولین و والاترین هنرهاییست که دوری اش مرا مریض احوال و بغض آلود خواهد کرد و زنده شدن خاطره ی دیدن آثار با کیفیتی چون «ورق الخیال» نیز قطعا اشکی را بر گوشه ی چشمانم و آهی را بر گوشه ی لبانم به جای خواهد گذاشت…
اسماعیل گرجی را از «سیزیف» شناختم و به قدرت بازیگریش پی بردم، در «آلنده ی نازنین» و «رئالیسم مصنوعی» که در فاصله ی زمانی کوتاهی نسبت به هم دیگر اجرا رفتند و من اجراهای پایانی اولی و اجراهای آغازین دومی را دیده بودم بهم میزان توانایی هایش در اجرای نقش های متفاوت حتی در فاصله ی زمانی کوتاه و شاید تمرین فشرده ثابت شد و در «دوباره بازی» توانست مرا با کارکترش بسیار همراه و احساس همزاد پنداری را در من زنده کند. همچنین میزان حساسیتش روی استفاده از تلفن همراه حین اجرا نیز بهم ثابت شد که برایم خوش آیند بود.
در ورق الخیال فهمیدم صدای زیبایی نیز دارد که تا به حال دور از نگاه ها نگرش داشته بود. در هر اجرا توانایی جدیدی از خودش رو می کند که جای خوشحالی دارد. :)
من کارگردانی و میزانسن ها را دوست داشتم و امیدوارم جناب گرجی در امر کارگردانی نیز استوار و ثابت قدم و با همین کیفیت باقی بمانند.
اولین و تنها اجرایی که پیش از این از عبدالحمید گودرزی دیده بودم نمایش «آوینیون» بود که در اون نمایش ایشون برای من جزو معدود نقاط مثبت اجرا بودند و برای همین اسم ایشون رو که در ترکیب بازیگران شنیدم بیش از پیش مشتاق دیدن کار شدم و بعد از اجرا می تونم بگم عبدالحمید گودرزی برای من تبدیل به ... دیدن ادامه ›› بازیگری شد که قطعا آثارش رو به صورت جدی دنبال خواهم کرد.
ایمان صیاد برهانی در همه ی نمایش هایش از یک کیفیت استانداردی بهره مند است و این نمایش نیز از این مسئله مستثنا نمی باشد. بازی روان، جذاب، طنز به موقع، درام به موقع، تغییر صدای به موقع، همه چیز در سر جای خود.
و اما علی محمودی… من متاسفانه قبل از اجرا هیچ شناختی نسبت به ایشون نداشتم اما به نظرم واقعا بازی درخور و شایسته ای ارائه کردند و همراه دیگر ستارگان نمایش درخشیدند. انرژی ای که داشتند صرف می کردند کاملا به چشم میومد و مشهود بود و من به شخصه بازی ایشون رو بسیار پسندیدم.
و جناب عارفی که ترجیح می دم به جای صحبت راجع به بازی کوتاه ایشون به متن پر محتواشون بپردازم. ایشون مشخصه ذهن بسیار خلاق، مطالعات بالا و شناخت از مخاطبشون دارند که خیلی نکته ی مثبتیه. به نظرم گاهی به دلیل مطالعات بالاشون و سطح سوادشون متناشون خود بسنده نیست مثل «سیزیف» اما این راجع به این کار صدق نمی کنه و مخاطب نیازی به پیش زمینه ای برای دیدن کار نداره. هر چند اگر کمی مطالعه راجع به تاریخ صفویه داشته باشید شاید بهتر اشارات کنایه آمیز کار رو درک کنید. کلا متن های جناب عارفی جوری هستند که شما با کمی تیز بینی می تونید نکات بسیار بیشتری از لایه های درونی متنشون کشف کنید.
نکات فنی و طراحی: بروشور رو بسیار دوست داشتم و طراحی جالبی داشت. طراحی موسیقی و صدا بسیار خوب بود. طراحی نور می تونست کمی بهتر باشه شاید. طراحی صحنه؛ مینیمال و کارا. و در مورد صندلی؛ اگر دوست دارید چهره ی بازیگران رو بهتر ببینید ردیف های جلو بهتره ولی اگر دیده شدن بهتر حرکات براتون مهم تر هست ردیف های بالاتر گزینه ی مناسب تری هستند و تسلط بهتری به صحنه دارند. در هر دو مورد باکس وسط رو اولویت قرار بدید ولی در کل همه جای سالن دید خوبی داره.
کلام پایانی در مورد صحنه ی پایانی ( شاید کمی اسپویل ):
خٌن ها باید ریخته شود از دامان های زنان و آااااای ها باید گفته شود از زبان آنانی که تا به امروز زبانشان اخته گردیده بود بلکه فکری شود به حال این علی الدوامی روزگاران سیاهمان…

به نظرم توی یک چنین اثر آوانگاردی فاصله ی بین شاهکار شدن و تبدیل شدن به یک اجرای ضعیف به یک بند مو وصله. آنتیگونه برای من نه شاهکار بود و نه ... دیدن ادامه ›› به واسطه ی بازی بسیار خوب گروه بازیگران، موسیقی و در شبی که من اجرا رو دیدم، صحنه ی پایانی و تماشاگری که به روی صحنه آمد، یک اثر ضعیف. یک اثر متوسط رو به پایین بود. چیزی که به اجرا ضربه می زد متن ضعیف بود. اگر بازیگری به اجرایی نرسه اجرا به روی صحنه نمی ره و کنسل می شه! کسی از گروه پشت صحنه نمیاد جاش بازی کنه و کسی از قبل متن اون قسمت رو داخل ai یا همون هوش مصنوعی وارد نکرده که بیاد روی صحنه و با ربات پلی کنه! جدای از اشکالات کلی متن ایرادات جزئی مانند ایراد ذکر شده نیز به متن وارد است. در نهایت خسته نباشید می گم به گروه اجرایی و آرزوی اجراهای درخشان تری رو دارم.

متاسفانه با توقع اجرایی درخشان به تماشای این اثر نشستم اما اجرا برام متوسط رو به پایین بود. نکات پیشنهادی و نکات دریافتی که به ذهنم اومد رو اینجا ... دیدن ادامه ›› برای علاقه مندان می نویسم.
از بین بازی ها، بازی عبدالحمید گودرزی و سعید عساکره رو بیشتر پسندیدم.
استفاده از ویدیو پروژکتور ایده ی خوبی بود که به نظر جا نیفتاده بود توی کار.
استفاده از اسامی واقعی گروه بازیگران ایده ی خوبی بود.
طراحی صحنه و لباس رو دوست نداشتم. درسته که فضای اجرا داشت یک پلاتو ی تمرین رو نشون می داد اما آیا در پلاتوی تمرین نزدیک به اجرای نهایی و فیلم برداری از هیچ وسایل صحنه ای استفاده نمی شه؟ اعضای گروه طی چند شبانه روز متوالی تمرین کردن لباساشون رو عوض نمی کنن؟
طنز اجرا برای شخص من بیش از حد بود.
و سه تا نکته ای برام بیشترین درجه ی اهمیت رو حین تماشا داشتن:
۱- صحنه ی پایانی اجرای مراسم زار بیش از اندازه طول کشید برای من مخاطب و تا یه جایی من رو به خوبی با خودش همراه کرد ولی از یه جایی به بعد کاملا حس کردم حرکات تکراری شده و فقط جهت پر کردن وقته.
۲- به نظرم بهتر بود پایان اجرا در نقطه ی اوجش یعنی دقیقا پایان مراسم زار صورت بگیره…
۳- هنگام اجرای مراسم زار پایانی که قرار بود تحول آقای جوشقانی رو مشاهده کنیم من تفاوتی تو نحوه ی ارائه ی ایشون در حرکات مشاهده نکردم‌ و به نظرم می تونست خیلی بهتر جا افتادن نقش و تحولات نشون داده بشه.
در کل خسته نباشید می گم خدمت گروه اجرایی.

اجرا در مجموع برای من متوسط رو به پایین بود. بیشترین مشکل رو با متن کار داشتم و اصلا باهاش ارتباط برقرار نکردم متاسفانه اما نمی شه از بازی های درخشان چشم پوشی کرد. صحنه و موسیقی و بقیه ی ماجرا همه برام در سطح متوسط بود. جنس طنز کار رو هم دوست نداشتم.