چی توی این اجرا خوبه؟ به هیچ وجه حتی برای یک دقیقه از اون اتاقی که نمایش داره توش اجرا میشه بیرون نمیاین و احتمالا تا آخر اجرا حواستون نیست که کجا هستین. چرا اینجوریه؟ چون به همه چیز تقریبا در حد حرفه ای و رضایت بخشی پرداخته شده، ریتم، دیالوگ، بازی ها و... کاظم سیاحی انقدر خوب بود که توی لیست فرضی من جابجا شد و حتی اومد جز بازیگرای صدر لیست. بازم ممنون از پویا سعیدی که در نهایت داره بهترین تجربه های تئاتریمو رقم میزنه

با اینکه سختگیرانه نظر میدم اما چون اجرای اول رو رفته بودم سعی کردم زیاد سخت نگیرم و مثل همیشه که حین تماشای کار در حد و اندازه دانش خودم نقد میکنم کارو، تصمیم گرفتم این بار این کارو نکنم و لذت ببرم فقط
کار رو دوس داشتم، انتقال حس به تماشاگر کار میکرد و تقریبا توی کل زمان اجرا تاثیر گرفتم از فضاسازی و بازیها
دو جای کار دل منو زد، یکی اونجا که نشستن و نقشه فراری دادن کاسپار رو میچینن و میگن کاسپار که خودش نمیدونه و میخوان برن بهش بگن، اصلا نفهمیدم اون دیالوگ واسه چی بود، انگار فقط یه بهونه واسه پاشدن و رفتن لی لی به سمت در بود، یکی هم اونجایی که ویلیام قهر میکنه و میگه من ادامه نمیدم، هر چند اون لحظه تپش قلب گرفتم چون دوس داشتم خودم برم رو صحنه ولی در کل نبودنش بهتر بود
بچه های با استعدادی تو این کار هستن، مطمئنا در آینده ازشون بیشتر خواهیم دید و شنید
دمتون گرم

خلاقانه، دوست داشتنی، تنها با کمی پایان بد که نه، فقط قصه تمام شد، زود تمام شد، مثل کامنت من.

بازیگرای این نمایش انرژی عجیبی داشتن و برای من غیرمنتظره بود وقتی که زحمت پشت این اجرا رو تصور میکردم، بسیار تاثیر گذار بودن بازیگرا و واقعا مشخص بود که زحمت کشیدن برای رسیدن به کاراکتر نقششون، میزانسن، موسیقی، نورپردازی و ... هم خوب بود و در کل کار به دل میشینه، ممنونم از محمد برهمنی، اسماعیل گرجی، مهدخت مولایی و بقیه تیم قوی سیزیف و گروه تئاتر بالون، لذت بردم