من این کار رو دومین شب اجرا دیدم و متاسفانه خیلی از سطح انتظارم پایین‌تر بود. با توجه به اینکه لانچر۵ رو قبلا دیده بودم و خیلی خیلی ازش لذت برده‌بودم ... دیدن ادامه ›› این کار واقعا اعصابم رو خورد کرد.
گره‌داستان توی همون ۶-۷ دقیقه‌ی اول برای من باز شده‌بود ولی باید نیم ساعت ( از یک کار یک ساعته ) صبر می‌کردم و داد و هوا بیجا و یه جنگ زرگری رو بین اعضای خانواده می‌دیدم که ببینم چیزی که همون اول متوجه شدم درست بوده. توی همون چند دقیقه‌ی اول من کارهای مک‌دونا به ذهنم اومد . که خب اصلا چرا باید خشونت رو بخوایم نشون بدیم، وقتی امکان و توانایی نشون دادن خشونت رو نداریم؟‌که مجبور بشیم هی داد و هوار کنیم؟‌من با سردرد اومدم بیرون .
بازی‌ها متوسط بود، بازی کاراکتر لیلا ، بسیار ضعیف و تصنعی بود .
طراحی صحنه ؟ خیلی بد ... درهم و شلوغ و شلخته ... بدون هیچ ایده‌ای ...

این اجرا رو دیشب دیدم و به نظرم کار بسیار ضعیفی بود.
متن و کارگردانی :‌
نه متن درست و منسجمی داشت، نه ایده‌ی جدیدی از جنگ . ببه نظرم خیلی واضح و روشنه که نویسنده(ها) هیچ تصوری از جنگ و تبعاتش و حال و هوای اون روزها نداشتند . که خب در مورد تحربه نداشتن نمی‌شه بهشون خرده گرفت ، اما می شه از نویسنده انتظار داشت در مورد چیزی که تحربه‌اش رو نداره. ننویسه . یا قبلش به اندازه‌ی کافی تحقیق بکنه و کارای انجام شده رو بخونه و ببینه و بعد بنویسه. که ابه موضوعی مثل جنگ و اثراش روی آدمایی که درگیرش بودند ، اینقدر سطحی نگاه نکنه.
ایده‌ی اجرایی هم که توی همون چند ثانیه‌ی اول ، آقای کوهستانی رو به یاد آدم میاره و اشکال اینجاست که وقتی اقای کوهستانی دارن با اون قدرت و جذابیت ، با همین تلفیق سینما و تیاتر . کارگردانی می‌کنن. چرا کپی دست‌چندم اون ایده باید جالب باشه؟ اگر هم کسی می‌خواد اون روش کارگردانی رو ادامه بده. باید چیزی بهش اضافه کنه ، نه اینکه تقلیلش بده به یگ پرده‌ی اضافه اون وسط و روبروی دوربین نشستن و حرف زدن و همزمان روی پرده پخش شدن. ... دیدن ادامه ››
بازی‌ها :‌
بازی‌ها و بیان به نظر من خیلی بد بود. بازی یلدا خیلی تصنعی بود و آدم رو خسته می‌کرد. و مونا. دختری که جنوب زندگی می‌کرده و حالا اومده تهران. هیچ اثری از زادگاهش در گویش و ادبیات و بیانش نبود .
در کل به نظر من کار بسیار ضعیفی بود .و برام جالبه خوندن کامنت‌های دوستانی که لذت برده‌اند یا تعریف کرده‌اند .

کاریه که ارزش دیدن داره. امیدوارم توی دو شب آینده که تمدید شده اجرا. فرصت کنین و برین ببینین.
و اما
از خوبی هاش بگم ، متن خوب با فراز و فرود ... دیدن ادامه ›› به‌جا و به موقع ،
ایده‌ی کارگردانی خیلی جذاب ،
بازی‌های ‌اقایون عالی و خوب ،
طراحی صحنه‌ی جالب و در راستای متن.

از نقاط ضعفش بگم :
در مورد متن :
قابل پیش‌بینی بودن اتفاقا از شروع نمایش به این دلیل که نقظه‌ی شروع و پایان ( برگشت به شروع ) خوبی انتخاب نشده‌بود. با تقریب خوبی آدم می‌تونست حدس بزنه اون شروع چه اتفاقایی رو در پی داره.

در مورد کاراکترها :
به نظر من کاراکتر آنا کلا اضافی بود. هیچ کنشی نداشت. اگه از متن و اجرا کلا برش داریم هیچ اتفاقی نمیفته. لازم نیست کاراکتری به اسم انا رو روی صحنه ببینیم. کافی بود توی حرفای مارگاریت و فئودور و مایکی ازش بشنویم . به تبع اون پدر آنا هم زیادی بود. چون تکرار این واقعیت بود که جنگ اصولا خانواده‌ها رو مختل می‌کنه. که خب توی زندگی مارگاریت و مایکلفسکی داریم می‌بینیمش و لازم نیست دوباره جای دیگه ببینیم.
کاراکتر مارگاریت ، وسط زمین و آسمون مونده. نه اونقدر کم‌رنگ بود مثل آنا که بشه حزفش کرد . نه اونقدر پررنگه که بشه گفت شخصیتی ساخته شده.

در مورد بازی ها : بازی انا خیلی بی‌روح و بی‌حس بود. بازی مارگارت هم به نظرم ، به خاطر معلق‌بودن اصل شخصیت، نچسب بود . انگار که به زور چسبونده‌‌شده باشه به متن.. فئودور هم به نظر میاد تازه‌کار باشه و کمی تصنعی بود بعضی‌جاها که توی ذوق می‌زد.

فقط می‌تونم بگم بسیار بسیار بسیار صعیف .

کامنت‌های دوستان رو اینجا خوندم و خیلی تعجب می‌کنم. من این کار رو دیشب دیدم. به نظر من این کار ، کار متوسط رو به پایینی بود . اونهمه بازی با نور و داستان‌پردازی توی فیلمی که توی پرده داره مطرح می‌شه - که بلافاصله صحنه‌پردازی و دکور کارهای آقای کوهستانی رو به ذهن ادم میاره که البته اون و کاربردش در پیشبرد اجرا کجا و این کجا - به جای اینکه فضای ذهنی و دنیای یک فرد آتیستیک رو برای ما بسازه، بیشتر فضایی به شدت ازارنده می‌سازه که چیزی به داستان اضافه نمی‌کنه.
به نظر من خیلی خوبه که برای ساختن کارهای این چنینی که اختلالی ذهنی یا روانی یا شخصیتی ستون نمایش و اجرا هست، قبل از شروع تمرین و ایده‌پردازی برای کارگردانی ، کارهای اجرا شده‌ی قبل رو ببینیم. توی یوتیوب، لااقل دو تا اجرا در لندن از این کار رو من دیدم که البته دکورش خیلی شباهت با طرح روی بروشور کار داره که خود این هم موضوع مهمیه،.
توی رمان و نمایشنامه اتفاقات حول پیدا کردن قاتل توسط کریستوفر می‌گرده. برای همین دنیای کریستوفر، چگونه دیدنش و چگونه انالیز کردن و نتیجه‌گیری کردنش فضای یک ادمی که با اتیسم درگیره رو برای ما به زیبایی تصویر می‌کنه. اینجا اما معلوم نیست که بالاخره کریستین مهمه، چرا مادرش گذاشته رفته مهمه ، اینکه پدر چرا سگ رو کشته مهمه یا چی ؟ ... متن خیلی تکه‌پاره و بدون تمرکزه. این البتنه از قدرت بدنی بازیگران و بیان قوی و با اعتماد به نفس کریستین چیزی کم نمی‌کنه. بازیگرها همه خیلی خیلی زحمت کشیده‌ بودند و در نقشی که در اومده بود خیلی هم خوب بودند. حرف من اساسا اینه که متن ضعیف اول از همه ، و بعد کارگردانی بدون خلاقیت ، با بهترین بازیگرها هم که باشه، نتیجه اجرای ضعیف و حوصله‌سر‌بری خواهد ... دیدن ادامه ›› بود .
کاش به جای اینهمه تعریف و تمجید به نظر من بی اساس ، نقاط ضعف و نقاط قوت رو به جزییات اینجا بنویسیم که کمکی باشه برای عوامل برای اجراها و پروژه‌های بعدیشون.
در کل اینکه سراغ همچین متنی رفتین که جمعیتی در ایران درگیرش هستن و متاسفانه از امکانات کمی برخوردارن ، قابل تقدیره . با این کار ،هر چقدر کوچیک ، سهمی برای روشن‌کردن ذهن آدمای دیگه در مورد این اختلال دارین که بسیار ارزشمنده.

اولین کاری بود که از آقای صادقی می‌دیدم و فکر می‌کنم آخرین کار باشه. از دید من، دو نقطه‌ی قوت داشت این کار :‌
اول متن منسجم و روانکاوی‌شده‌ی ... دیدن ادامه ›› کار بود که البته چون از واقعیت نامه‌های کافکا به پدرش نشات گرفته غیر از این هم نباید می‌بود. هرچند که پایان‌بندی به نظرم خیلی ضعیف بود. توی تابوت خوابیدن و بوسیدن دو طرف دسته‌ی گل و ... به نظر من سنخیتی با شروع و میانه‌ی کار نداشت.
نکته‌ی دوم، بازی فوق‌العاده آقای نوروزی بود که فکر می‌کنم به تنهایی بار اجرای نمایش رو به دوش کشیدن. چون متاسفانه خانومها نه بیان قوی‌ای داشتن ( داد زدن زیاد ، صدای جیغ و تیز که ازاردهنده بود برای فضای کوچیکی که برای اجرا در نظر گرفته بودن ) و نه کفه‌ی وزن نقششون در اجرا اونقدری سنگین بود که توجه آدم رو جلب کنه .
نکات منفی کار از نظر من ، نورپردازی بود و مهمتر از اون تکنیک اجرا و ضربه‌زدن‌های مداوم با پا روی تخته‌چوب های روی زمین و با دستها روی تابوت که بعد از چند دقیقه واقعا ازاردهنده و گوشخراش بود. من شخصا اگر جایی نشسته بودم که مزاحم اجرا نمی‌شدم حتما از سالن بیرون می‌رفتم. چون اون حجم صدا برای اون فضای کوچیک واقعا زیادی زیاد بود.