قطعا سلیقه در نظردهی موثر است اما باید گفت در کل کار بدی نبود گرچه کمی مایه های طنز زیاد شده بود و اصلا نیازی نبود،
شاید برای جذب مخاطب بیشتر انجام شده بود.
بنظر بهتر بود فقط کاراکتر اول اقای شعبانپور کمدی بود و باقی به صورت دارم باقی می موند که تضاد جالبی می شد. پرده یکی مانده به اخر این حالت رو داشت که به نظرم بیشتر تئاتر بود.
بازی ها خوب بود و دکور هم مناسب و زیاده روی نشده بود.
پشتوانه رمان کتابخانه نیمه شب به کار کمک زیادی کرده بود.

زحمت زیادی کشیده شده بود برای کار و خسته نباشید
به نظرم تعداد کاراکترها زیاد بود و شخصیت پردازی آن‌طور که باید شکل نگرفته بود.
حداقل انتظار داشتیم یک کاراکتر آقا و یک کاراکتر خانم که مورد نظر بخش ابتدایی و انتهایی کار بودند بهتر شخصیت پردازی بشوند...
یکم کار شلوغ شده بود

تاثیر کارگردانی بسیار قوی بود و موضوع اجتماعی خوب از آب درآمده بود.
اصلا دچار احساسات زدگی رایج در برخی کارهای جاری نشده بود و بازی ها هم اندازه بود.
خبری از اشکهای بیجا یا فریادهای بی دلیل نبود.
سپاس

پیشتر از نویسنده محترم نمایشنامه "محاکمه النا" را دیده بودم که این کار چند قدم جلوتر از کار قبلشون بود.
طراحی لباس و صحنه خوب بود، گرچه همیشه میشه بازی ها بهتر بشوند اما رضایت بخش بود.
نقطه اوج هم بسیار خوب شکل گرفته بود و واجد خصوصیات یک اثر هنری بود.
توجه به خرد و خردگرایی در جامعه و دور شدن از اغواگری گروههای اعتقادی که از خرد انسانی به دور هستند، نکته بسیار مهم و مسئله روز جامعه ما هست که در این کار هم خوب به نمایش درآمد.
با وجود اینکه به عنوان یک تماشاگر دائمی اما غیرحرفه ای تئاتر کمتر 5 ستاره به کاری میدهم ولی این کار 5 ستاره دارد.

خلایقت در عین سادگی در فرم این اجرا بسیار شایان توجه بود!
محتوا هم ارزشمند بود.
سپاس

درود و خسنه نباشید...
ایده کلی نمایش خوب بود و شخصیت ها هم تنوع داشتند
ولی ایده های اجتماعی خوبی که در شخصیت ها از وضعیت محدودیت های زنان، اختلاف طبقاتی، ترس های اجتماعی، بیکاری و جایگاه هنر در جامعه مطرح شدند، خوب باز نشدند و خیلی سطحی در بستر کمدی جلو رفتند.
شاید هم نویسنده محترم محدودیت های خارج از صحنه داشتن ولی باز میشد عمیق تر بازشون کرد.
دکور، نور و صدا در حد قابل قبول بود.
3.5 از 5

با این حال که از ایده کلی اجرا اطلاع داشتم ولی در اجرا خلاقیت های خوبی داشت.
اجرا از نیمه به بعد بهتر شد.
در کل کار خوبی بود.
بطور سلیقه ای میپسندم که پرفورمنس پایانی اجرا بطور معمول برگزار بشه.
میشه گفت 3.8 ستاره از 5 ستاره

هنر پیام آور با هنر سرگرم کننده متفاوت است.
این نمایشنامه پیام آور است و همیشه این نوع هنر مخاطب کمتر اما خاص خود را دارد پس براتون سوال نشود چرا سالن پر نیست اما برخی اجراها سالن را پر می کنند.
بازی ها یکدست بود با این حال که سه نسل مختلف روی صحنه بودند.
درود بر شما که در دام شیرین آثار نمایشی تبلیغاتی - تجاری نیفتادید!
4 ستاره تابنده از آن شما!

اجرای خوبی بود و با وجود محدودیت های نویسنده، پیام مهمی را به زبانی قابل فهم به تماشاچی ارایه می دهد.
حرف های به روز برای گفتن دارد با وجود اینکه ماجرایی ساده را روایت می کند.
چقدر عالی که آقای یحیوی سال ها است با برخی سازمان های بی هنر کار نمی کنند و بازیشون تاثیر گذار بود.

خلق فضا و مکانی که باید در اثر دیده بشود را بنده دریافت نکردم.
بازیگران جوان و نیازمند حمایت تماشاگران هستند.
مشکلاتی مثل تپق زدن در اجرا دیده نمی شد.
شاید کارگردان محترم میتوانستند فراز و فرود متن خودشان را به فرم بهتری به نمایش بگذارند.

محتوای اثر جاودانه و انسانی شکسپیر در فرمی کاملا متفاوت، سرزنده و پویا.
کار خیلی خوبی بود!
کاش بازیگر کوردلیا و ادگار دو شخص مختلف می بودند که این امر باعث افزایش اثر بازی کوردلیا می گردید.
خوشبختانه استعدادهای فراوانی داریم و کمبود بازیگر جوان و ارزنده وجود ندارد.
نقش کوردلیا در این نمایش نامه کوتاه است اما اثر آن در طول نمایشنامه جاری است. بازیگر این نقش از پس کار برآمدند.
بازی تمامی نقش آفرینان بویژه آقایان احمد ‌لشینی و مهرداد ضیایی ستودنی بود.

فرم نمایش چیز جدیدی نداشت و مجموعه ای از تک گویی ها و گاهی پرسش و پاسخ در بستری روایی بود.
اما بازی های خوب، کارگردانی و متن خوب کار را بسیار تاثیرگذار کرده بود.
ویژگی های خلق اثر را در این اجرا می توانید مشاهده کنید.
خیلی از کسانی که مهاجرت نکردن و نمی کنند برای دیدن همین اجراها است که ماندن را بر رفتن ترجیح داده اند.

سپاس از تمامی گروه... جناب ابراهیمی با کلامشون تمام موقعیت های حسی را برای تماشاگر ارایه کردند.
معمولا این سبک کارها تا حدی خسته کننده می شوند ولی این کار همه چیزش اندازه بود نه کوتاه بود نه بلند...
به دور از روش های غیرتمیز برای جلب مخاطب بود...