ترکیب جالب و دقیقی بود از سه نمایشنامه‌ی هملت ، مکبث و اوتلو ؛ با محوریت مکبث.
خلاقیت در روایت داستان رو بسیار پسندیدم؛ اگرچه میزان طنز دیالوگ ها می‌تونست کمتر باشه تا نمایش سنگین تر بشه .
سالن گرم بود ؛ خیلی زیاد . برای کسانی که به بوی عرق حساسن اصلا جای مناسبی نبود .
خسته نباشید میگم به تمامی عوامل اجرا ؛ مخصوصا دو بازیگر نمایش که تو اون گرما ، خیلی حرفه ای بدون حتی یک تپق عروسک گردانی کردن و دیالوگ گفتن.
و آرزوی سلامتی دارم برای دوستی از پشت صحنه که گفتید در بیمارستان هستن .

بسیار جالب بود .
اما به عنوان نقد میگم که ابهام در روایت داستان ، کم نبود.
من تقدم و تأخر اتفاقات داستان رو در نهایت به وضوح متوجه نشدم؛ و پازلی که از ماجرا در ذهنم ساختم نهایتاً با تکه های درست تکمیل نشد .
بازی ها ، همه فوق العاده بود؛ موسیقی همچنین.
در آخر خسته نباشید میگم به تمامی عوامل نمایش . علی رغم مبهم بودن بعضی تکه ها، از اجرا لذت بردم و به اهل فرهنگ هم توصیه ش میکنم .

من دو بار به تماشای این نمایش نشستم ؛ هر دو بار هم لذت بردم اما چند نکته ای که دو بارش به ذهنم اومد رو عارض میشم . اول اینکه اولین باری که خواستم نمایش رو ببینم ، با نیم ساعت تأخیر شروع شد و در انتها جوری به اتمام رسید که به نظرم اومد ممکنه یه سری بخش ها اجرا نشده باشه ؛ به همین دلیل بار دوم همین چهارشنبه اومدم ، باز هم با نیم ساعت تأخیر شروع شد:))))) نمی‌دونم شب های دیگه هم همینجوری بوده یا پا قدم من بود 😅
نکته ی دوم ، تپق های خانم صباغ بود که تو هر دو اجرا دیده شد . البته نسبت به اولین بار که دیدم خیلی کمتر بود بار اول یه چیزایی رو کلا اشتباه گفتن که داستان و مبهم و اشتباه کرد. نکته ی سوم ، زود و ناگهانی تموم شدن داستان بود ؛ که خب نمی‌دونم چون با تأخیر شروع شد ، همچین شد یا در کل همین بود . این نظر رو خودم بار اول که اومدم داشتم و بار دوم که با افراد جدیدی اومدم که قبلاً نمایش رو ندیده بودن هم دقیقاً همین دیدگاه رو داشتن.
در کل ، خیلی خوشحال کنندست که هنوز افرادی هستند در هنر که دغدغه شون حفظ اصالت موسیقی و ادبیات و.. است و بسیار لذت بخش بود استفاده از سازهایی که این روزها کمتر دیده و شنیده میشن (مثل قانون) . آهنگسازی اشعار مولوی و حافظ و بهمنی و ترکیب شعر خیام و باباطاهر هم ستودنی بود .
خسته نباشین ؛)