تلویزیون رو روشن می‌کنیم ،
رنج دیگری رو می‌بینیم ،
میگیم این درد من نیست ،
شام حاضر میشه ، تلویزیون خاموش میشه ، شام و میخوریم و می‌خوابیم ....

اینا از این میترسن که فراموش بشن....

نمایش ، تلنگری عمیق بود برام؛ خسته نباشید!