اینکه من و شما و همراهانتون چیزی از نمایش نفهمیدیم، قطعا تقصیر من و شما و بقیه است.. تقصیر ماست که نگاه اگزیستانسیالیستی نداریم.. با نیچه و کامو نرفتیم کافی‌شاپ اسپرسو دبل بخوریم.. تقصیر ماست که کاتارسیس خون ‌امون به حد کافی بالا نیست و دچار کانفیگوراتیو مزمن نشدیم . با ارسطو و بقراط و صغری نرفتیم اندرزگو دور دور کنیم، آقا یکم هرمنوتیک باشید، بخدا زشته، تا کی اینگونه تهی از اگزیستانسیالیسم تا کی فقط نگاه ورتیکال؟ یکم هوریزنتال باشید آقا...

جسارت منو ببخشید.. صرفا جهت مزاح بود😉😉

والا من جدیدا خیلی دارم از ظرف دوستان و آشنایان میتلاشیده میشم برای ورود به دنیای اگزیزتانسیال ولی انگار موفق نبودم :)))

ممنون که با توجه به شرایط محیطی که یادآوری کردید نمایش مارو برای تماشا انتخاب کردید . سپاس فراوان

با نظر شما در مورد سالن هم کاملا موافقم .

مسعود عزیز از اینکه به دیدن رویای شنیدنی ما اومدین ممنونیم 🙏🏻 والا که نظر ما هم همینه. یک هومن کیایی درخشان داریم هم در بازیگری هم در شخصیت و منش و انسانیت 😉
ممنونیم از این کامنت بانمک و خوبتون ❤️

ممنون از حضور دوباره ی شما همراه و تماشاگر عزیز و وفادار ... خداراشکر و ارادت ... امیدواریم بازهم بتوانیم وظیفه ی خود را به خوبی برای شما عزیزان که همواره وام دار لطف شماییم، انجام دهیم. تئاتر برای ما در عین هنری که بسیار به آن عشق می ورزیم، یک وظیفه ی اجتماعی ست ...

دوست عزیز تا یکساعت دیگه هاید میشه پستتون، توی ۷۲ ساعت گذشته انواع و اقسام پستها و کامنتهای من هاید شده.

🙏🌹

درود آقای سعادتی راد عزیز . بهتر از من می دونید که بسیاری از اهالی تئاتر هم متاثر از شرایط و رخدادهای سال گذشته، چقدر مصمم به ارائه اثری با حال و هوای مرتبط بودند. تلاش هایی شده چه در اجراهای رسمی و در سالنها و چه اجراهای غیررسمی و خصوصی. بنابراین پاسخم، بله است، برخی اجراها این دغدغه را داشتند و با محتوا و فرم های مختلف، خواستند این سعی را نشان دهند. اما اینکه چقدر موفق بودند و یا چقدر خودشان و اثرشان را در این اکنونیت و وضعیت سیاسی اجتماعی پیداکرده و یا شناخته اند، بحث دیگری ست.
سنتز علیرضا اخوان از آخرین اجراهایی‌ست که این دغدغه را بخوبی نشان می دهد. اما همانطور که ما در زیست شخصی خودمان هنوز به ثبات و وضعیتی روشن نرسیده ایم، انتظار نمایشی کامل و بی نقص هم شاید نیاز به صبوری بیشتر دارد.