"ساز خاموش"

بزن آن پرده، اگرچند تو را سیم
از این ساز گسسته
بزن این زخمه، اگرچند دراین کاسهٔ تنبور
نمانده‌ست صدایی
بزن این زخمه
بر آن سنگ
بر آن چوب
بر آن عشق
که شاید
بردم راه به جایی.

پرده دیگر مکن و زخمه به هنجار کهن زن
لانهٔ جغد نگر،
کاسهٔ ... دیدن ادامه ›› آن بربط سغدی
ز خموشی
نغمه سر کن که جهان
تشنهٔ آواز تو بینم
چشمم آن روز مبیناد
که خاموش
درین ساز تو بینم.

نغمهٔ توست، بزن
آنچه که ما زنده بدانیم
اگر این «پرده برافتد»
من و تو نیز نمانیم ـــ
اگرچند بمانیم و
بگوییم همانیم . . .

محمدرضا شفیعی کدکنی

"قهوه اصل با شیر و شکر"

* برای صحبت در مورد "آشغالهای دوست داشتنی" باید از فیلم قبلی آقای امیریوسفی (خواب تلخ) اسم برد ... دیدن ادامه ›› چرا که الان دیگه تکلیف مخاطب روشن میشه که این مدل از فیلمسازی از سر تفنن نبوده و یک انتخابه و اگر "خواب تلخ" در گروه هنر و تجربه اکران شد به خاطر ساختارش و این فیلم در گروه اصلی اکران میشه به خاطر کستینگ اش و حرفهای دیگری از این دست بی اهمیت میشه و فقط یک مطلب مهم میمونه و اون ایمان فیلمساز به حرفهاییه که قصد گفتنشون رو داره.
* در طول فیلم تلخی حرفها و نماها با طنازی لذت بخشی تعدیل میشه و این در حالیه که فیلم ساز آگاهانه ، از اگزجره ها و آیرونی هایی که قراره فضا رو تلطیف کنه ، با ریتمی تند عبور میکنه تا حرف اصلی تحت الشعاع قرار نگیره. ( صحنه مراجعه مامورین درب منزل خانم یزدانبخش در حالی که ایشون هنوز به دنیا نیومدن ، عاااالیه :)
* اکران "خواب تلخ" با 12 سال تاخیر ، "آشغالهای دوست داشتنی" با 6 سال تاخیر . دو نکته مثبت : یکی اینکه فیلمهای آقای امیر یوسفی مفهومی هستن و بیات نمیشن و دوم اینکه روند تاخیر ، کاهشی و امیدوار کننده س :))))
* آقای امیر یوسفی ، بساز ، زیااااد ، اونقدر زیاد که با هر چقدر تاخیر هرسال یه فیلم ببینیم از شما ، همین مدلی هم بساز ، چیزی که میسازین اونقدر لذت بخشه که میشه متر و معیارهای سینما رو نادیده گرفت.

یه فیلم چند پاره که آدم میمونه که بگه ضعیفه یا قوی
تکنیکالی، فیلم حرکتی رو به جلو برای آقای معادی ست اما از نظر فیلمنامه مایوس کننده ست.
صحنه های بدون دیالوگ و تنها قابهای خیلی خوب آقای کلاری همراه با موسیقی بسیار خوب ، از نقاط درخشان کار است.
فیلم پر است از المان های معنادار و زیبا ، معناهایی که شاید نویسنده الکن بوده از گفتن آنها در قالب متن.
لوکیشن مدرسه ، علیرغم اینکه حاوی بسیاری از المان های ذکر شده است ولی بطور کل زیادی ، لوس ، بی ربط و تا حدود زیادی نادرست است. نادرست از این جهت که فضای ترسیم شده در آن ، فضای سال 60 یا حد اکثر 61 است در حالی که اتفاقات در سال 67 در حال وقوع است. دوستانی که آن سالها را زیسته و تحصیل کرده اند بخوبی میدانند علیرغم اینکه همیشه بطور کلی از واژه دهه 60 استفاده میکنیم ولی بین سال 60 و 67 تفاوتها بسیار بوده است.
به جز بازی پسر بچه که در اکت چهره و فیزیک و صدا غافلگیر کننده است سایر بازی ها چیز خاصی نیستند . تا جایی که من مخاطب با اکت خانم حاتمی در صحنه انفجار به این نتیجه رسیدم که ظن آقای معادی کاملا درست ... دیدن ادامه ›› بوده است.
در تمام دقایق ، فیلم نتوانست مرا در آن سالها قرار دهد بلکه همواره این حس را به من داد که از سال 95 دارم به سال 67 نگاه میکنم .
فیلم در لحظات و المانها و دیالوگ هایی از ابتدا تا انتها اشاره به امید به آینده و نسل جدید داشت که از تک تک اونا لذت بردم و مدام مرا یاد جملات پایانی دامون در فیلم "جایی دیگر" آقای کرمپور انداخت که گشتم پیداش کردم.

"نسلی میاد
نسلی که گوشش از داستانای ما پره
اون میخواد حقیقت رو بدونه
مستند دقیق بی پرده پوشی
تا اون یه جای دیگه رو همینجا بسازه
ما مجبوریم که امیدوار باشیم
نسلی میاد که آرمانش رو عملی میکنه
من مطمئنم
یه روز میاد که همه این دیوارا میریزه و هیچ کس راهشو گم نمیکنه
اون روز چه روزیه
اون روز روزیه که هممون بفهمیم هیچ چیز ارزش گرفتن جون یه انسان رو نداره"

آقای علیمردانی فرض میکنم این فیلم رو ندیدم . هنوز به اندازه آثار قبلی عزیزی.
امیدوارم اگه کمدی هم میسازی کار خوب بسازی.

پ.ن. کارگردانهای ما کمدی ساختن بلد نیستن یا فک میکنن ارزش نداره برای کمدی خیلی مایه بذارن یا ..؟

فارغ از مقایسه فیلم با مارمولک.
آنقدر کف سینمای کمدی ایران نشست کرده که به نظر میاد این فیلم قابل دیدن و نقده.
موضوعات و اشارات و دیالوگ ها غالبا لوث هستند و حاوی حرف و کلامی خارج از بطن جامعه نیستند.
کاراکترهای فیلم و برخی نماد های دیگر در فیلم به دلیل داشتن ما به ازا و یادآوری آنها به طنازی فیلم می افزاید و از نکات مثبت فیلم است.
بازی آقای بهداد بهتر خود ایشان است . سایر بازیگران در حد خود و یا ضعیفتر.
برای آقای تبریزی این فیلم یک حرکت به عقب است و حقیقتا به کارگردانی به سختی میتوان نمره قبولی داد.
سکانس های شلوغ از همه نظر (کارگردانی، فیلمبرداری، طراحی صحنه ....) به شددددددت ضعیف.
موسیقی فیلم متناسب و از نکات مثبت فیلم است.