حس می کنم این نقد از زبون فراستی درونم باشه:) ولی واقعیت اینه که به نظرم این فیلم یه فیلم متوسط بود. شاید هم فرض رو بر این گذاشته بودن همه اطلاعات کاملی از شخصیت مولانا و شمس و اونچه بر آنها گذشته دارن که این چنین شخصیت پردازی ضعیف و سطحی بود. ضمن اینکه بعضاً فیلم از ریتم می افتاد و حوصله سربر می شد. بحث فنی مثل کارگردانی و فیلمبرداری و تدوین رو تخصصی ندارم، اما به عنوان یه مخاطب معمولی به نظرم بازیا هم متوسط و صرفاً شیوه روایت و فلش بکها جالب بود. در مجموع از چنین فیلم پر هزینه ای انتظار بیشتری از داشتم.

با توقع تماشای یه فیلم کمدی قوی به تماشای این فیلم رفتم، تا نیمه های فیلم هم این توقع تا حد زیادی براورده شده بود ولی با نزدیک شدن به پایان، فیلم هم ریتمش رو از دست داد و هم شوخیا سطحی بود. پایان فیلم هم بدترین خودنی فیلم بود! بازیا قوی، شخصیت پردازی و طنز متوسط. در کل هم فیلم متوسطی بود.

نمایش خوبی بود و از ایده جالبی برای نشون دادن احوال شخص مبتلا به شیزوفرنی استفاده شده بود. بازیا و موسیقی هم عالی.

با قدری تاخیر
به نظرم این نمایش بسیار اورریتد هست. ایده و بازی و شیوه روایت جالب بود. ولی از دید من ریتم بسیار کندی داشت و فضاهای تعلیقش که با خاموش شدن نور صحنه همراه بود بعضا بسیار حوصله سر بر بود.

شیوه روایت فیلم از یک ماجرای واقعی از فوتبال معاصر واقعا جذاب و خوش ریتم بود. شخصیت پردازی آقای دهداری به همراه بازی عالی جناب پورصمیمی کمک خیلی خوبی به جذابیت فیلم کرده بود. به ژانر ورزشی در سینمای ایران کمتر پرداخته شده و به نظرم ایده فیلمنامه و شیوه احساسی روایتش خوب بود.
به نظرم بهتر بود به اون چند سکانس جبهه پرداخته نمی شد. البته در کل فیلمیه که ارزش تماشا رو داره.

داستان جذاب، ریتم و شخصیت پردازی، بازیها و موسیقی عالی،
بازی جناب پورصمیمی و کرامتی هم واقعا دلنشین و پرانرژی بود.
خسته نباشید می گم به تیم اجرا

بازیها به ویژه بازی آقای جمشیدی عالی
شخصیت پردازی، ریتم، فیلنامه و تدوین همگی خوب
فیلم شامل یه داستان اصلی و چندین خرده داستان بود که من به شخصه ترجیح میدم فیلم یه داستان اصلی را دنبال کنه.
پایان بندی تا حدودی سریع و سرسری بود.

در کل فیلم تلخ و شجاعی بود که واقعیت های جامعه رو تا حدودی عریان نشونمون میداد. بر خلاف خیلی از فیلمهای اجتماعی تمرکز روی طبقه کم درآمد نبود.
در نهایت فیلمی بود که ارزش دیدن رو داشت ولی نمیشه گفت شاهکار یا فوق العاده.

علی رغم مطالعه نمایشنامه «ملاقات با بانوی سالخورده» و تماشای نمایش «ملاقات» آقای پیروزفر، تصور نمی کردم این فیلم بتونه تا این حد برام جذاب باشه. ایرانیزه شدن اثر واقعا قابل تامل بود. کارگردانی، شخصیت پردازی و بازی کاراکترها عالی بود. ریتم فیلم هم خوب بود و در هیچ نقطه از فیلم از جذابیت و کشش کار کم نمی شد.

این نمایش داستان جذابی داشت اما به شخصه نتونستم با شیوه روایتش همراهی کنم و در لحظاتی منتظر ریتم بهتری بودم.
اما نقطه قوت این نمایش بازی عااالی بازیگرانش به ویژه کاراکتر 007 و کارآگاه بود.
در پایان به گروه خسته نباشید میگم که در این روزگار که به خاطر کرونا سالنهای نمایش رونقی که باید و شاید را ندارند با قدرت و انگیزه کار رو روی صحنه بردند.

+ بازیا خوب
+ فضاسازی و شخصیت پردازی عالی
+ ریتم سریع و داستان جذاب
همین موارد بالا برای من کافیه که از فیلمی لذت ببرم. به نظرم اگه به فیلمای هیجانی و غافلگیرکننده علاقه دارین این فیلم شما رو راضی می کنه.