موضوع تازه ای نبود اما روایت و شیوه جدید و جذابی انتخاب شده بود.
واقعاً دیدنی بود.
مدتها بود تئاتری که لذتبخش باشد و حالم را خوب کند ندیده بودم.

فقط چون روایت تاریخی است ممکن است جایی از آن به تناسب زمان و مکان تغییر کرده باشد. برای مثال:

"امیرکبیر، در پی منع قمه‌زنی و اصلاح امور روضه‌خوانی برآمد. وی نسبت به علمای مذهبی با احترام خاصی برخورد می‌کرد، با این حال میرزا ابوالقاسم امام جمعه تهران، از جمله روحانیونی بود که به شدت به مخالفت با امیرکبیر برخاست و بسیاری از روحانیون دیگر نیز به همراهی با او برخاستند" نقل از /fa.wikipedia.org/

به هرحال کار قوی و بسیار دیدنی بود.

ابتدا و انتهای اثر در ذهن استاد چرمشیر روایت می شود و بخشی از اواسط آن مکتوب شده و در صحنه اجرا می شود.
بی اغراق اکثر نقشها با بازی هنرمندانه ای ایفاء شدند.
نبود نقش پیش خدمت پیر، می توانست کار را چابک تر و دلنشین تر کند.

اندر باب امکانات محل نمایش، سالن چهارسو، همین بس که محل نشستن ساید B، پلکانی است که تضمین می کند که تا خاتمه نمایش، حتماً کمردرد دردناکی باخود از سالن نمایش به یادگار بیرون خواهید برد.

با سپاس

ابتدا حوصله ات از فضای سرد و خاکستری زندان سر می رود،
اما درادامه با غلطت بالای متن ژان پل ساتر، نفست حبس می شود و زمان را فراموش می کنی.
مرز بین زندگی و ازجان گذشتگی ذهن را به شدت درگیر میکند.

یکتا ناصر آنچنان شما را محو بازی و گفتار قوی اش می کند که از پلک زدن خود شرمنده می شوید. مخصوصاً بعد از تجاوز بازجویان آشنای نمایش.

بقیه یازیگران عزیز بخصوص سینا رازانی هم در داشتن حس برتری شما نسبت به دیگرانی که این نمایش را ندیده اند، کمکتان می کنند.

رنگ باران همه چیز را معنوی می کند و لذت می آفریند حتی در سیاهچاله ها.

با سپاس فراوان

واو میخواست نمایشی متفاوت باشد و این تفاوت را ابراز نماید، اما نتوانست.
تئاتر ریشه داری نبود و برقراری ارتباط حسی با آن بسیار مشکل می نمود.
هرچند بازیها نسبتا خوب بودند و تینو صالحی مثل همیشه از همه بهتر.
چیدمان صندلی ها هم اصلن جالب نبود. برای مثال باکس آ پشت ستون واقع شده و هیچ دیدی به گوشه بالا سالن ندارد.

از جمله "در کشور خارجی، زبان را می توان ترجمه کرد اما احساس را نمی توان" لذت بردم.

تشکر ویژه را باید از گروه نوازندگان موسیقی متن نمایش نمود که کاری بی نقص و دلنشین ارائه نمودند.

بامید کارهای بهتر
6مرداد94

کاری خوب بود اما با کم و کاستی های اساسی به شرح ذیل؛

- کار کودک بود یا بزرگسال، معلوم نبود! (با توجه به بکاربردن تعابیر 18+ و ناسزاگویی و اصطلاحات ثقیل و وجود کاراکتر بدآموز عموی معتاد)
- نمایشنامه خوانی بود یا نمایش، معلوم نبود! (با توجه به خواندن نمایش از رو متن)
- کار ادبی بود یا مقاله خوانی آموزشی، معلوم نبود! (با توجه به فنداسیون داستان علیمردان خان که در نثر و نظم کلاسیک شناخته شده و گفتگوهایی با ادبیات امروزی که تلفیقی کاملا آماتوری و ناسازگار حاصل کرده بود.)

لازم است تشکر ویژه نمود از حضور و از بازی خانومهای گرامی و هنرمند مهشید حسینیان، سحرنعمتی، و درسا عبدالباقی بخاطر هنرنمایی و تسلطشان در نقشهای علیمردان خان،(ننه چغندر،زن همسایه،...)، و مادر علیمردان،
و همچنین از نوازندگان جوان و چیره دست موسیقی متن نمایش.

با آرزوی کارهای دلنشین تر
اجرای 5 مرداد 1394

نمایش بدیع اما کشداری بود.
گروه کر توانمند و محشری داشت.
فیگورها استثنایی بودند.
همراهی موسیقی و افکت های صوتی با جریان نمایش عالی بود.

اما به ذهنم رسید که برای دوختن یک لباس برازنده، لازم نیست تمام پارچه های یک بزّازی را خرید.

اجرای 8 تیر 94