از آخرین باری که رفتم تئاتر بر می گرده به دو سال قبل اسفند 98 و بعد هیچ وقت نشد تا امشب و دیدن دوباره تئاتر بعد دو سال، برای من که قبلش همیشه و هر هفته به سالن تئاتر می رفتم، یک حس غریبی بود حسی شبیه بارون امشب و چقدر هم دلم تنگ شده بود واسه ی سالن نمایش و چقدر زیبا نمایش بلک تو بلک، شبیه تنهایی آدم ها و بازی بسیار زیبای آقای افشاریان .امیدورام دوباره و به زودی زود باز نمایش زیبا ببینم و حالم خوب بشه...

امشب و درآخرین شب اجرا نمایش آواز قو شاهد هنرنمایی استاد عزیز جناب سعید پور صمیمی و سر کار خانم‌‌ پریزاد سیف بودم و چه نمایش زیبایی در یک شب پاییزی؛
قصه عشق یک عشق چندین ، چند ساله ...عشق به بازیگری و اجرا (یا حتی عشق ما به دیدن یک‌ تئاتر خوب )که چقدر جناب
پور صمیمی زیبا نقش آفرینی کرده بودند.
در آخر قسمتی از نامه چارلی چاپلین به دخترش به ذهنم رسید:
جرالدین!
آری من چارلی هستم، من دلقک پیری بیش نیستم! امروز نوبت توست، من با شلوار گشاد پاره پاره رقصیدم و تو در جامه حریر شاهزادگان می رقصی!
هنر پیش از آنکه دو بال دور پرواز به انسان بدهد ، اغلب دو پای او را نیز
می شکند ، وقتی به آنجا رسیدی که یک لحظه خود را برتر از تماشاگران خویش بدانی ، همان لحظه صحنه نمایش را ترک کن.