نمایش را چند روز پیش دیده بودم ... و در این چند روز ذهنم را درگیر کرده بود ...و این گواه این است که نمایش خوبی بود ...

اجزای صحنه مو به مو یادآور خاطرات آن سالها بود ... که برای چند دقیقه ی اول تمام نگاه ها را به سمت خود میخرید ... طراحی لباس هم عالی ...
بازی ها هم خوب بود و کم و کاستی نداشت ...
اما ... کاش کمی بیشتر به نمایشنامه دقت شده بود ... قبول دارم که سخت است که کاری با این حجم بازیگر و شخصیت بتواند همه را به خوبی معرفی کند ... اما کمی هم معرفی لازم است ... لازم است تا دلیل بعضی کارهای شخصیت ها را بدانیم ... انتظار میرود وقتی به دیدن یک نمایش به این خوبی نشسته ایم کمی قوی تر کار شود ...
ضعف هایی بوده که دوستان هم کم و بیش اشاره کردند ...
اما آنقدر نمایش حال و هوای خوبی داشت که میشد به راحتی ندید گرفت ... جال و هوایی که برای من که متولد هفتادم هم یادآور خاطرات دور بود ...

نمایش تمام شده ولی امیدوارم در کارهای بعدی شاهد شخصیت پردازی قوی تری باشیم ...

ممنون از حال خوبی که بهمان تزریق کردید ... و خسته نباشید ....

یک نمایش خوب ... رو به عالی ...

تقریبا اکتریت عادت کردیم از کاری با محتوای جنگ ، شعار زدگی و حرف های تکراری و صحنه های تکراری را ببینیم... اما کارهایی که این اواخر با موضوع جنگ اجرا شده نشان داده جنگ فقط اینها نیست ... و این نشان دادن ابعاد دیگر جنگ جای خوشحالی دارد ...

آدم هایی که جنگیده اند ...آدم هایی بودند مثل همه ... با دغدغه های عاشقانه ...

آخرین نامه هم به نظرم درباره ی خود جنگ نیست ... برای آدم های جنگ است ... و تقریبا خوب از پس نمایش ... دیدن ادامه ›› آن بر امده ...

ایده ی نمایش جالب بود ... طراحی صحنه جالب تر ...

بازی ها عالی بود ... نقطه ی قوت اصلی نمایش بود ...

طنز خوبی داشت اما شاید در بعضی قسمت ها کمی توقعمان بالاتر بود ... اما به هر حال این طنز به گونه ای نبود که مسیر نمایش را منحرف کند ...

نمایش خوبی بود در یک کلام !!

کاش زمان و مکان بهتری داشت ... رفتن آسونه، ولی برگشتن با خداست ... اون وقت شب تاکسی موجود نیست که ...

امشب نمایش را دیدم و اولین چیزی که بعد از نمایش به ذهنم رسید این بود که این نمایش برای ماندگار شدن نوشته نشده بود ...

نمایش معمولی ای بود ولی رو به خوب ...

نمایشنامه ای معمولی و سطحی بود که آنقدر کشش نداشت که مخاطب را به فکر وادار کند و مخاطب فقط به "تماشا" مینشیند ...
بازی ها خوب بود و به نظرم مهمترین نقطه ی قابل بحث و ارزشمند این نمایش بود که همین بازی خوب به تنهایی بار ضعف های نمایشنامه را به دوش میکشید ...

دکور و طراحی صحنه عالی بود ...

موسیقی خوب بود اما چندان کمکی به نمایش نمیکرد یا بهتر است بگویم چندان لزومی به وجودش نبود با وجود خوب ... دیدن ادامه ›› بودنش ... و فقط در لحظات پایانی با نمایش همراه میشود و به لزومش احساس میشود ...


بعضی نمایش ها فقط برای دیدن اند ... نه برای فکر کردن ساعت ها به آن ... نه برای اینکه بعد ها به آن رجوع کنی به عنوان یک نمایش ماندگار در ذهن ...

اما ارزش یکبار دیدن را داشت ... و میتوان از سخت گیری ها کم کرد و دوستش داشت ...!

نمایش "زن ها بوى سرب می دهند! " ...نمایشى عالى به معناى واقعى... نمایشى که هیچ کجایش نمی توانستى حس کنى این اولین نمایش کارگردانش است... نمایشى با بازى فوق العاده خانم مقصودى که به خوبى از پس اجراى کار بر آمدند... نمایشى که از دیدنش هرگز پشىمان نخواهید شد ...
نمایشی که اگر چه درباره ی جنگ است و انتظار تلخ بودنش را ( به خاطر ذات جنگ ) داریم اما هرگز این تلخی را مستقیم به خورد بیننده نمیدهد و سعی میکند با مرور خاطرات بیننده را با خود در تمام لحظات همراه کند ...

و همین در تعریف از این نمایش بس که بعد از دیدن، حس خوبی دست میدهد به بیننده ...

تماشایش را به همه توصیه میکنم ...