مدت ها بود که دلم می خواست برای بک تو بلک بنویسم و این حس رو تا ابد اینجا موندگار کنم اما حقیقتاً بعد از هر بار دیدنش ، ترجیح می دادم با خودم و حسی که بعد از بک تو بلک درون قلبم موندگار می شه خلوت کنم .
بارها گفتم و باز هم می گم که من به بک تو بلک ، به چشم یک تراپی نگاه می کنم . به چشم جلسات مشاوره . هربار که از سالن یک شهرزاد میام بیرون دوباره میام توی تیوال و باز هم بلیتش رو می خرم . چرا که روحم به دیدن بک تو بلک اعتیاد پیدا کرده و در راستای آرامش ، به دیدنش پناه می برم .
کاری ندارم اگر هر انتقادی به این اجرا شده ، چه عادلانه و چه ناعادلانه .
تک تک لحظه های این اجرا رو می شه با پوست و گوشت لمس کرد. میشه با چشمای اشکی خندید .
بک تو بلک تورو با خود خود واقعیت مواجه می کنه . همون خودی که هممون مدت هاست در انفرادی وجودموم حبسش کردیم . همون خود درونمون که درست مثل علی تنهاست..
توی ده دقیقه ی انفرادی پایان نمایش ( که نمی دونم چطور بعضیا دلشون میاد توی اون ده دقیقه کله شونو بکنن توی گوشیشون ! ) ، تو به قعر وجود خودت میرسی . به همون خودِ واقعیت .
اولین باری که توی اسفند ١٤٠٠ این اجرارو قرار بود ببینم ، فکر نمی کردم که یک فرد با دو تا صدا و یک چهارپایه ، بتونن
... دیدن ادامه ››
٧٠-٨٠ دقیقه منو با خودشون همراه کنن اما جوری من رو جزئی از خودشون کردن که حالا بلیت اجرا برای بار ششم توی دستمه .
علی خودِ ماییم . همه ی ما ، که توی زندان درون خودمون حبس شدیم و برای بقا می جنگیم و دل بستیم به ساده ترین کارها که احساس زنده بودن کنیم ، مثل علی که روزی هزاربار نوشته های روی خمیر دندونو می خونه ..
هربار که می رم اجرارو می بینم ، توی اون ده دقیقه روحم به زنده ترین و خالص ترین حالت ممکنش می رسه . هر بار گریه امونم رو می بره اما ارزش حس و حال بعد از اجرا رو داره . از در سالن که میام بیرون احساس سبکی مفرطی دارم . احساس آزادی ، اما موقت:))
اگه امکانش برام فراهم میبود شاید هرشب به تماشای این اجرا مینشستم . با تک تک دیالوگ های این نمایش می شه زندگی کرد که البته این توانایی سجاد افشاریان رو در نویسندگی میرسونه . دیالوگ ها گویی تمام حرف هایین که همه ی ما در طول زندگیمون میخواستیم بزنیم اما نمیدونستیم چطور کلمات رو کنار هم بچینیم تا حق مطلب ادا بشه .
از زمان شرقی غمگین دنبال کننده ی پر و پا قرص سجاد افشاریانم و شاهد پیشرفتی که توی بک تو بلک به شدت هویداست و نشون دهنده ی میزان شایستگی و توانایی سجاد افشاریانه .
و در نهایت شش ماه و چه بسا بیشتر ، هر شب زندگی کردن روی اون صحنه ، تک و تنها ، کار ساده ای نیست و گمان نمیکنم که هرکسی از پسش بربیاد .
احسنت و خسته نباشید می گم به تمامی عوامل این اجرا و بک تو بلک رو به شدت توصیه میکنم به هرکسی که هنوز این اجرا رو ندیده / روح هممون به دیدن بک تو بلک نیاز داره .
🤟