گروه جوونی بودن و خودم به عنوان یک تئاتری می دونم اجرا بردن یه کار چه قدر گاهی می تونه به علت شرایط سخت و طاقت فرسا باشه که از این رو واقعا تلاششون رو تحسین می کنم و خدا قوت بهشون می گم.
موضوع نمایش از ابتدا کاملا قابل حدس بود و می شد که از همون ابتدا فهمید در پایان کار پای یک ترومای کودکی وسطه، هرچند خیلی خوشحالم که کار اینجوری تموم شد.
ریتم نمایش گاهی کند می شد و به نظرم بچه های فرم با تمرین بیشتر می تونستن به هماهنگی خیلی بیشتری برسن و بازی ها هم همینطور، یک وقتایی بازی ها واقعا اون حس درونی کاراکتر رو به مخاطب نمی رسوند.
در کل همیشه در ابتدا باگ هایی وجود داره و امیدوارم که توی کار های بعدیشون این نظرات رو لحاظ کنن و آینده ی درخشانی داشته باشن