با زنگ سوم تلفن از جا پریدم ، گویی پیش از این سومین زنگ در این دنیا نبوده ام ، بلند شدم ، یکهو ، سرم گیج رفت ، فکر کنم کم خونی دارم یا شاید کم بود ویتامین ، از آ بگیر تا آن آخری که نمیدانم کدام است ، دستم را میگیرم کنار صندلی ، چشمهایم سیاهی میرود ، زنگ چهارم هم به صدا در آمد ، فاصله ام با گوشی زیاد نیست اما نمیدانم جرا به سان ابتدا تا انتهای ولیعصر میگذرد برایم ، همانقدر کند و آرام ، میرسم ، به نفس آفتاده ام ، چقدر گذشته از آن روزها که من منتظر تماسی بوده ام ، گوشی را که بر میدارم صدای باد میدهد ، باد و ترافیک ، گفتم الو ، جوابی نیامد ، قلبم میزند ، چند بار زنگ زدم به کسی که حرف نزدم؟ چند بار رفتم به آدرسی که کسی منتظرم نبوده است؟ نمیدانم صدایم را شنیده است یا نه ، باز میگویم ، الو ، صدای باد شدید تر شده و صدای نفس ، به یاد نفس هایش میافتم ، همان که هیچوقت صدایم نکرد ، از میان باد نجوای ضعیفی گویا می آید ، امروز چندم است؟ به دنبال مناسبت میگردم در ذهنم ، امروز چندم است؟ حتی تولد خودم هم یادم رفته

هر چه هست همان هاست که میدانم ، میدانم که نباید بدانم اما فقط همان ها را میدانم ، ساعت چند است؟

همه جا تاریک شده ، کی شب شد؟ ، اصلا کی روز میشود؟ چند وقت است در دنیا نبوده ام؟ صدای نجوا بلندتر شده ، چیزی گفت؟ گفت انگار ، من گوشهایم نمیشنود ... دیدن ادامه ›› یعنی نمیخواهد بشنود ، اسمم را گفت انگار ، سلام میکنم ، باکی؟ من؟ شاید اشتباه است و تنها یک تشابه اسمی است ، کسی شبیه او نبود اما ، هیچوقت نشنیدم جز همان یکبار ، صدا کردنش راحت بود ، میشد گفت هی تو ، یا گفت ببین ، او بر میگشت ، اما من همیشه اسمش را صدا میکردم ، او برمیگشت ، در جوابم هیچوقت نگفت جانم ، هیچوقت نگفت عزیزم ، فقط نگاهم میکرد ، شاید برای همین دوستش میداشتم ، همین که خودش بود ، صدای پشت خط خیلی بلند است ، صدای فریاد میآید انگار ، چرا پس من نمیشنوم؟ صدا برایم مفهوم نیست ، گوشی را میگذارم ، شاید خودش بود ، صدایش را یادم رفته ، اگر زنگ بزند و صدایم کند میشناسم؟ چه میگویم؟ جانم؟

منتظرم ، سالهاست که این خط زنگ میخورد و من منتظرم ، اینجا در این اتاق تاریکی که هیچکس جز من اجازه ندارد بیاید ، دست میکشم به صورتم ، خودم را فراموش کرده ام ، صدایم چگونه بود؟ مادر؟ امروز چند ساله میشوم؟ نکند اینها همه بازیست؟ نکند من نقش اولی تیاتری هستم که تماشا چی نداشته؟ مادر؟ امروز چندم است؟ مادر کجایی؟ چند سال است صدایت نکرده ام؟ تلفن زنگ میخورد ، با صدای سومین زنگ از جا میپرم ، گویی در هپروتی بوده ام ، بلند میشوم ، یکهو.....

عجیب نیست؟
خودمان هم فراموش کردیم
خط خطی های ما هنوز روی دیوار است
پشت خروار ها خاک

چقدر غر زدیم
چقدر زخم زدیم به هم
دلتنگم
همین.

برای محمد ها ، شبنم ، زهرا ، احسان، سپیده ، فایقه ، مریم و خیلی های دیگر که آنها هم فراموش کرده اند

و برای الف تنها.

تو بودی آن روز
که رنگ نگاهت را گلوله ای
که از هر کجا آمد
ربود

تو بودی
و اکنون این خاک سرد
چشمانت را آرام آرام میبلعد

نمیدانم کجا
اما
ندایی درونم هست
که روزی
زمین
با چشمانت
به دنبال تمامی گلوله زن ها
خواهد رفت.


سکوتتتتتتتتتتتتت


از: الف.عین

میبینم که میروی
سوار بر قایقی از آرزوهایم

انگار میکنم که نبوده ای

نبوده این آرزوها
و سفرهای خیالم
رنگ محال میگیرند

دریای ذهنم پر میشود از حباب
و لاشه ی قایق هایی که فرو میروند.



از: الف.عین

سلام دوباره
اگر ممکنه این یکی عکسم رو هم ببینید.
مرسی

http://aks.akkasee.com/photos/211312/



از: الف.عین

دوستان عزیز هم دیواری
خوشحال میشم عکسم رو ببینید و نظرتون رو بگید.

http://aks.akkasee.com/photos/211086

ممنونم پیشاپیش.



از: الف.عین

کاش میشد برگردم به اون لحظه ها
کاش می....ش....د
ک...ا....ش......

د لعنتی انقدر زد نزن رو دیوار
اینجا چند نفر دارن با هم دعوا میکنن
مثل که حالیت نیستا
برو همونجا که تو این چند ماهه بودی
نمیبینی مگه ما اینهمه زجمت کشیدیم واسه این دیوار
آدمهای جدید اومدن
ما تورو نمیخوایم
تورو فراموش ... دیدن ادامه ›› کردیم
مثل همه اونهایی که رفتن
ما دیوارو اینجوری میخوایم
شبیه 1 کوچه با دو تا مدرسه
یکی پسرونه
یکی دخترونه
که گاهی اینا زود تطییل میشن میرن جلو مدرسه اونا واسه تیکه انداختن
گاهی هم اینا واسه اونا





از: ووووووووووووووووووووووووو

دست میکشم به صورت صاف و سفیدت
چشمات بسته اند و لب هات دیگه تکون نمیخورن
صدای آروم و آرامش بخشت دیگه نمیاد

دست میکشم روس دستهات و برای اولین بار حس میکنم
که دستهای تو دیگه کوچیک تر از اونی شده که بخواد دستهای منو بگیره و با تمئنینه
از عرض خیابونی رد کنه
که بعدش من میپلکم بین بچه ها و دستهای تو رو فراموش میکنم

نگاهت میکنم
اشک کوچیکه برای تو
اشک نمیتونه دردم رو تفسیر کنه

پس گریه ... دیدن ادامه ›› نمیکنم
و دستت رو میگیرم اینبار و من ردت میکنم از آخرین ترافیک تهران
و فکر میکنم چه حیف
که تو دیگه نمیتونی اینجا باشی و به روی کسایی که میپیچن جلوت لبخند بزنی

شهر
خاکستری تر از همیشه است
و وقتی اولین ریز خاک های سرد رو میریزن روی تنت
من ترس برم میداره و میدوم سمتت و دستت رو میگیرم

مادر
من میترسم
من میترسم
من
می
تر
سم.


پی نوشت

برای خاله مهناز
و علی ادیب

هم بازی و هم مدرسه ای کودکی هام.







از: الف.عین

حرف ها یم
همه یک معنی دارند

بستگی دارد به گوش های تو

گاهی
آدمیزاد
با دلش هم
می شنود.



از: الف.عین

هوا که سرد میشه
زمستون که میاد
دلم یاد قدیماش می افته
یاد خیره شدن از پشت شیشه یه آسمون قرمزی که شاید با خودش برف آورده باشه
یا اگه خوش شانس تر بودم
نگاه کردن به برف های سرد و سبک و سرگردونی که نمیدونستن کجا بشینن تا بیشتر دووم بیارن
هوا که سرد میشه
زمستون که میاد
بیشتر از قبل ییاد خودم میوفتم
بیشتر از نگاه های گاه و بی گاه به آینه.


پی نوشت:

دیروز تر ها
برف هم
رنگ دیگری داشت.

الف.عین

از: خود

اکنون اما
روزگار سیا هی است

.
.
.


خوب که چی؟

بابا ، چرا نمیفهمی
همین 100 تا لایک میگیره.




از: الف.عین

بعد از سکوتمون بود ، 1 هو تند تند شروع کردی
با صدای لرزون
و اشک هات

من با بهت و سکوت نگاهت میکردم

گفتی میری
گفتم هرجا بری میام
راحتت نمیذارم

رفتی
و حالا ما دونفر اینجاییم
با یک طبقه اختلاف
تو روی زمین
من این پایین.

پی نوشت:

می ... دیدن ادامه ›› خواستم 1 شعر بنویسم که تهش با اسم نمایش از این سالها... تموم بشه

این بود


پس از سکوت بود انگار
لرزش ناگهانی صدای تو
و اشک هایی که حرف ها زدند با من

و تو گفتی و تو گفتی و تو دیگر هیچوقت نحندیدی
نه برای من
و نه برای کبوتران صبح گاهی پشت پنجره


اکنون اما
برای ما
من مانده ام
و این سنگ

میدانی
از این سال ها
هزار خنده طلب داریم
هزاررررررر روز خوش.

اما ننوشتمش!!!!!


الف.عین


از: خود