به عنوان یک مخاطب غیرحرفهای، فکر میکنم:
- داستان اندکی برای وضعیت امروزین جامعه اندکی کهنه بود. اگر هم قصد (بر فرض) قصد بر انتقال پیامی باشد، راههای بسیار بهتر (و جدیدتری) وجود دارد که ما را از پناه بردن به یک فرم کهنه نجات میدهد؛ فرمی که بسیاری از مخاطبان جوانتر ارتباط خاصی با آن برقرار نمیکنند.
- از میان بازیها، البته بازی خانم کابلی و آقای نصیریان خوب بود. تأکید میکنم خوب بود. به نظرم باید سربسته بگویم که همه ما، بخصوص اساتید، باید همواره به خودمان یادآوری بکنیم که شهرت فقط کار آدم را دشوارتر میکند، نه راحتتر! آقای نصیریان در چند مورد تپق زدند. فکر میکنم بازی خانم کابلی از همه بهتر بود، اما هرچه فکر میکنم میبینم که اگر فحشها را از بازی ایشان کنار بگذاریم، چیزی از بازی ایشان نیز باقی نمیماند.
- با توجه به نکته قبل، بهتر بود در تبلیغ/معرفی کار، حتماً به محدودیت سنی تماشاگر اشاره میکردند. در شب اجرایی که من حضور داشتم، چند دختر و پسر حضور داشتند که سنشان بیشتر از 12 یا 13 سال نبود!
- یکی از علل انتخاب این نمایش، بازی آقای کاویانی بود؛ اما در عمل دیدم که نقشی که نه نقشی که به ایشان داده شده بود، در خور بود؛ و نه بازی ایشان!
- بازی آقای زندگانی هم اصلاً خوب نبود و بیشتر ادا و اطوار و داد و بیداد بود. البته در این خصوص متوجه هستم که نقش ایشان اقتضاء خودش را داشت؛
... دیدن ادامه ››
اما در هر حال بر این نظرم هستم که اغراق در بعضی جاها، کاملاً بیجا بود و به کل فضا آسیب میزد.
* برای خودم: یادم باشد از این به بعد، برای انتخاب نمایش، بر اساس اسامی بازیگران تصمیم نگیرم! (چه راه دیگری میماند؟!)