#فرشته_تاریخ
یک تئاترِ تئاتری! نمایشی که در اون قصه دو فیلسوف و نظریه پرداز و بزرگ تئاتر روایت میشه : #والتر_بنیامین و #برتولت_برشت . که شخصیت ... دیدن ادامه ›› اصلی والتر بنیامینه و ما شاهد داستان ساعات پایانی زندگی او هستیم در این میان سفرهای زیادی با او در زمان و خاطراتش میکنیم اما مدام میفهمیم که اکنون در چه زمان و مکانی هستیم.
فرشته‌ی تاریخ به نویسندگی و کارگردانی #محمد_رضایی_راد یک تئاتر اپیک درمورد تئوریسین تئاتر اپیکه.
ارجاعات زیادی توی متن هست که اگر مطالعاتی در مورد فلسفه و تئاتر و همینطور تئاتر اپیک و تحولی که برشت در این هنر بوجود آورد داشته باشیم از تماشاش لذت خواهیم برد و دچار سردرگمی و نفهمیدن ارتباط اسامی و داستانها نمیشیم . اگر هم اطلاعاتی نداشته باشیم میتونه مارو ترغیب کنه به جستجو و خواندن در این زمینه ها.
طراحی صحنه‌ی بسیار هوشمندانه و عملکردی که پاسخگوی کامل نیازهای این نمایش بود قابل تقدیره. (#شایلان_عشایری)
استفاده از شعر و داستانگویی ‌های شخصیت‌ها، فاصله گذاری‌های درست که به ما یادآوری میکرد درحال تماشای تئاتریم و بهتره بیش از حد غرق ترحم و همذات پنداری نشیم، وجود گروه همسرایان به سبک اپیک ، ژشت‌های تکرار شونده و لو دادن پایان داستان در اوایل نمایش همه و همه ویژگی‌های درست یک تئاتر اپیک هستن که توی فرشته‌ی تاریخ شاهدش هستیم.
بازی‌های درخشان #میلاد_رحیمی و #میلاد_شجره بی‌نقص و ماندگار در تاریخ تئاتر ایران هستن و #رضا_بهبودی هم همیشه اعتبار یک نمایش به حساب میان.
زمان طولانی نمایش تنها مساله‌ایه که ممکنه مخاطب عام(که احتمالا فقط بخاطر اسم #باران_کوثری به تماشای این نمایش میرن) رو خسته کنه و در انتها میزان رضایتش به قدری که باید نباشه .

#بانوی_اوازخوان
جنگ تلخ و دردناکه. هرجایی از دنیا که اتفاق بیفته خیلی چیزا رو از هم میپاشه... به تعداد آدمایی که تو تمام جنگای تاریخ یجوری ضربه ... دیدن ادامه ›› خوردن یا کشته شدن داستان برای گفتن هست...این نمایش (نمایشنامه #آتش_سوزی_ها نوشته‌ی وجدی معوض ) هم یکی از این قصه‌ها رو روایت میکنه . روایت تلخ و جذاب ...
#علیرضا_کوشک_جلالی یه تئاتر با کلی ایده‌های جذاب اجرایی روی صحنه برده که سلایق مختلف و جذب میکنه.
موسیقی فعال و تاثیرگذاره و یه اجرای رپ عافلگیرکننده و درست داره که من خیلی دوسش داشتم
طراحی صحنه ساده و جالبه که بخاطر کوچیک بودن سن، صحنه کاملی ساخته میشه که با نحوه اجرا همخوانی داره.
بازی‌های بی نقص بازیگرا #سیما_تیرانداز ، #فرناز_رهنما #محمد_صدیقی_مهر و #سام_کبودوند و شیوه‌ی روایت این نمایش (که به تئاتر برشتی شباهت داره) رضایت مخاطب و جلب میکنه و پیشنهاد میکنم این نمایش رو از دست ندین .

#مرد_بالشی
اول از همه بگم که #مارتین_مک_دونا هم جزو کارگردانای مورد علاقمه هم نمایشنامه نویسای مورد علاقه‌م .
مرد بالشی مثل تمام کارای مک ... دیدن ادامه ›› دونا طنز سیاهه. تمام کارهاش همین تمو دارن ولی این یکی خیلی تاریکه و قطعا یکی از بهترین کاراشه. انقدر داستان خشنه که در عین واقعی بنظر رسیدنش هیچجوری باورش نمیکنیم و برای همین تحمل پذیر میشه! خود موقعیتی که داستان داره توش روایت میشه ( بازجویی از کاتوریان که اینجا علی سرابی نقشش رو بازی میکنه متهم به قتل توسط دو پلیس که هرکدوم یجوری دیوانه‌ن:) به اسم توپولسکی با بازی نویدمحمدزاده و اریل که بهرام افشاری نقشش و ایفا می‌کنه) به قدر کافی اذیت کننده و وحشتناک هست ولی مک دونا ترجیح میده با داستانهای کوتاه دهشتناک #کاتوریان ما رو ضربه فنی کنه و اون لحظه‌ای که به اندازه کافی منقبض شدیم و تو چاه تاریکی فرو رفتیم با خنده‌ای که با دیالوگاش رو لبمون میشونه نجاتمون میده و پرتمون میکنه بیرون اما فقط برای چند دقیقه!
طراحی صحنه #سهیل_دانش_اشراقی هوشمندانه‌س البته با این توضیح که دلیل تفاوتش با متن اوریجینال رو متوجه نمیشم که ما اصلا اتاق بازجویی نمیبینیم در واقع اما نهایتا کار رو متفاوت از اجرای قبلی (محمد یعقوبی) کرده که خب شخصا ترجیح میدادم به متن وفادار بمونه .
#نوید_محمدزاده با نقشی متفاوت و بشدت بی نظیر دوباره به روزای درخشانش تو تئاتر برگشته که حالا تو کارنامه تئاترش در اجراهای مرد بالشی هم نقش #اریل رو داره و هم #توپولسکی . انصافا توپولسکی دوست داشتنی و درستی ساخته.
#بهرام_افشاری هم به جا عصبی و در عین حال طنازه
#علی_سرابی که توی اجرای قبلی نقش مایکل رو درخشان ایفا کرده بود اینبار در نقش کاتوریان تنها شخصیت به ظاهر عاقل داستانو داره که من بازیش در نقش مایکل رو بیشتر دوست داشتم.
#حمیدرضا_آذرنگ اما شاید ریسک کرده متفاوت ترین کاراکتر کارنامه سالهای اخیرش رو به عهده گرفته که کما فی السابق بی ‌نقص و درست کارش و انجام میده .
نهایتا اجرای نسبتا خوبی از یکی از شاهکارای مک دونا روی صحنه‌س که مشخصا بیشتر بدنبال درآمد و فروش بیشتر بوده اما نمیخوام بگم اجرای بد و بی سر و شکلیه.
پ‌ن: کاش مسئولین #پردیس_تئاتر_شهرزاد این عادت پر کردن تماشاچی تا منفجر شدن سالن رو ترک کنن اگه حادثه‌ای پیش بیاد همه با هم اون تو می‌میریم.
https://instagram.com/theatretaster?igshid=s09rynuqtntp

همونقدر که توی کتاب، تمام لحظات رو با #راسکلنیکف تجربه میکنیم، اضطرابش رو لمس میکنیم و قدم به قدم باهاش جلو میریم تا سرنوشتش رو بفهمیم، تو نمایش هم #بابک_حمیدیان بزرگ و بی رقیب تمام صحنه‌ی عظیم تالار وحدت رو تسخیر می‌کنه.
تبدیل داستان جنایت و مکافات به تئاتر شاید کار سخت و ریسک بزرگی بوده، اما همونطور که دکور سه طبقه نمایش به ما نشون میده، ما با تئاتر شخصیت محوری طرفیم که لایه لایه به اعماق وجود راسکلنیکف و ریشه‌های باورهاش نفوذ میکنه و رنج درونیش رو برما عیان می‌کنه. در تمام طول تئاتر "رنج" حضور پررنگی در زندگی تمام کاراکترها داره.
علاوه بر طراحی صحنه‌ی هوشمندانه، موسیقی هم لحظات پرتنش نمایش رو با شدت هرچه تمامتر بر وجود مخاطب می‌کوبه و درست کار می‌کنه.
شاید اوایل نمایش کمی کند پیش میره اما نهایتا یک تئاتر دیدنی اجرا میشه که تماشاش تجربه‌ی بیاد موندنی‌ای خواهد شد‌.
برگ برنده این نمایش بابک حمیدیانه. تمام تئاتر رو در دست گرفته و کنترل بی‌نظیری که روی بدنش داره رو با تک‌تک سلولامون حس میکنیم (چون من بارها و بارها از وحشت افتادنش از پله‌های گرد دو طرف سن که پیاپی ازشون بالا و پایین میره چشمامو بستم اما این بازیگر قَدَرتر از اونه که حتی لحظه‌ای بلغزه.
و البته #بهناز_جعفری ، #پیام_دهکردی و #مهدی_سلطانی هم درخشانن روی صحنه و تمام بازیگران (#پانته_ا_بهرام #طناز_طباطبایی #مینا_ساداتی #آتیلا_پسیانی ... دیدن ادامه ›› #اصغر_پیران) در ایفای نقششون بی‌نقص عمل کردن.
#جنایات_و_مکافات شاید (بنظر من) شاهکارترین تئاتری نباشه که از رضاثروتی دیدم اما ترکیب ثروتی-حمیدیان انقدر فوق‌العاده‌ بوده و هست که برای تماشای نتیجه‌ی این همکاری شک نکنم.
https://www.instagram.com/theatretaster

یک اجرای متفاوت و سخت و تاثیرگذار. یه ایده‌ی جذاب داستان و پرداخت بی‌نقص. بازی خارق‌العاده از امیرجدیدی که درخشان بود و بشدت نقش رو درک کرده و در قالب کیسان فرو رفته و البته تمام گروه بازیگرا عالی بودن... خیلی دور از واقعیت نیس اگه بگم یجورایی منو یاد وضعیت ایران انداخت...
ترجیح میدم هیچی رو لو ندم چون خود گروه هم حتی عکس‌های اجرا رو منتشر نمیکنن.
بشدت پیشنهاد می‌شود.
https://www.instagram.com/theatretaster

پیچیدگی این نمایش از کارای قبلی که از امیررضا کوهستانی دیدم بیشتر بود. ولی خیلی دوسش داشتم. بعد مدت‌ها تئاتر دیدم و تئاتر خوبی هم دیدم.
سالگشتگی، سرگشتگی ما بود بین واقعیت و خیال. بین دنیای ذهنی و دنیای واقعی ؛ و مرز نامرئیشون که کم کم از بین میره. سالگشتگی خود تئاتره ! جاییکه وقتی پرده رو میبرن کنار و مارو با دنیای نمایش مواجه میکنن دیگه نمیخوایم باور کنیم که این واقعیت نیست و توش غرق می‌شیم. سالگشتگی خیال ما رو بین عالم مُثُل و سایه‌های غار افلاطون مدام میگردونه طوریکه دیگه نمیدونیم داریم حقیقت و میبینیم یا سایه رو. اما تمام چیزی که تو هر دنیایی مشترکه عشقه. عشقی که نمی‌میره. یادت نمیره. خلاص نمیشی ازش. حاضر نیست حتی برگرده تو چشمات نگاه کنه (شاید بخاطر اینکه اگه نگات کنه نمیتونه برت گردونه تو دنیای خودش) اما میدونی عشقه.
. اوایلش نمیفهمیم چرا دکور و میزانسن این شکلیه اما وقتی وارد بازی میشیم می‌بینیم بهترین حالت ممکن برای اجرای سالگشتگی همین بوده و کوهستانی واقعا بی‌نقصه توی تئاتر. فیلمهایی که نشون داده میشن از نمایش رقص روی لیوانها یجور عجیبی ساختگی بنظر میان! همونجوری که مد نظر کارگردانه درحالیکه گویا ساختگی نیستن و واقعا فیلم تئاترن! و بازی بینظیر حسن معجونی خاطره شیرینی شد برای پایان سال و اسفندم.

چند شب پیش "موفق شدم" این تئاتر رو ببینم. واقعا تماشای کار دکتر رفیعی خودش یه موفقیته . به راحتی بدونِ اینکه حتی بدونی چه کسی این نمایش رو ساخته، میشد فهمید یه کارگردان ماهر و متخصص پشت این کاره. همه چیز باهم هماهنگی کامل داشت و در مجموع با یک "اثر هنری" روبرو بودیم. متن خانه‌ی برناردا آلبا(نوشته فدریکو گارسیا لورکا) خود به خود جذابیت بی حد و حصری داره، مخصوصا برای ما ایرانیا و خصوصا دخترای ایران؛ خفقان حاکم بر خونه و دیوارهایی که به تک‌تک سلولای پنج دختر برناردا (پس از مرگ پدرشون و برقراری دیکتاتوری مادر خشکه مذهبی و کوته‌فکرشون) فشار میارن، برای ما آشناست. طراحی صحنه و لباس بسیار در راستای متن و اتفاقات اونه ، چهار رنگ غالب لباسا (مشکی،خاکستری،سفید و قرمز) کاملا بعنوان نشان و نماد بخوبی عمل میکنن و پیام متن و کارگردانو به ما می‌رسونن: سوگواری و بی‌روحی‌ و تاریکی ذهن (مشکی) و شور زندگی و عشق و سرکشی (قرمز) در تمام طول نمایش باهم در جنگن. وجود پنج پنجره در انتهای سن که گاهی بازن و بیشتر اوقات بسته و قفل هستن بنظرم نمادی از کورسوی امیدیه که ته قلب دخترها برای نجات از اون شرایط باقی مونده. موسیقی هم بسیار در خدمت نمایش بود و تم مذهبی در اغلب لحظات داشت که اون ته‌نشینی سنتای غلط مذهبی توی ذهن برناردا رو بهمون القا می‌کرد...و این کارگردانی بی نقص علی رفیعی بزرگ منو سر ذوق آورد و بهم نشون داد که هنوزم تئاترای هنرمندانه‌ای تو این کشور تولید و اجرا میشن. بازی‌های فووووق‌العاده‌ای از #رویا_تیموریان و #سارا_رسولزاده و مخصوصا #مریم_سعادت دیدیم و البته تمام بازیگرا بی‌نقص بودن بدون اغراق.
****حتما پیشنهاد می‌شود****
و یه جمله‌ش که توی ذهنم مونده:" عشق سراغ کسی می‌آد که کمتر چشم به راهشه."

این فیلم انقدر فوق‌العاده‌ست که من تو فرصت ۱۱ روزه‌ی جشنواره دو بار دیدمش... تنها فیلم دفاع مقدسی که واقعا مخاطبو با تمام وجود میبره وسط جنگ و تک تک لحظات حس میکنی تو هم توی میدون جنگی و با هر خمپاره و شلیک تمام بدنت منقبض میشه از ترس اینکه نکنه یکی از شخصیتای فیلمو که همشون دوست داشتنی ترینن از دست داده "باشیم". ما واقعا همراه میشیم با این مردهای واقعی! همه چیز فیلم درست و حساب شده‌س چون بهرام توکلی اصلا بلد نیست فیلمی کمتر از عالی بسازه .دیدن این فیلم توی سینما واقعا تجربه‌ی بینظیریه . جدا از کلیشه های "فیلم دفاع مقدس بسه" و "جنگ خیلی وقته تموم شده" این فیلمو ببینین. واقعا شاهکاره. واقعا متفاوته. از موسیقی و تصویربرداری و کارگردانی تا بازی بی نقص تک تک بازیگرا بخصوص امیرجدیدی و جواد عزتی. برای هممون تو این روزای سخت لازمه این فیلمو ببینیم تا بدونیم چه ها گذشت به جوونای اون دوره تا ما الان اینجا باشیم.