در کل نمایش جالبی بود به نظرم ارزش یه بار دیدن رو داره...
با اینکه مشخص بود نقش اول نمایش داره کارو می‌چرخونه و تلاش می‌کنه هیجان لازم رو در نمایش ایجاد کنه ولی اجرای بقیه بازیگرا هم قابل قبول بود، البته گاهی ریتم نمایش کند می‌شد که اصلا مشخص نبود چرا، همین طور دکور نمایش خیلی چنگی به دل نمیزد انگار عجله‌ای خواستن یه چیزی بسازن و ارزش کار نمایشو کمی پایین اورده بود، و البته اگر تعداد بازیگرا کمی بیشتر بود جذابیت نمایش بیشتر می‌شد مجموعه به اون بزرگی اصولا کارمندای بیشتری هم لازم داره...

در ضمن این شعارای بی‌مورد رو هم از این نمایشا جمع کنن خیلی خوب میشه، برگشتن یا برنگشتن ربطی به اصالت نداره، به شرایطی اجتماعی و اقتصادی ربط داره :)

بازیگرها همگی بسیار نازنین و دوست داشتنی بودن، مطمئنا در نمایش‌های بعدی اجراهای بسیار بهتری ازشون خواهیم دید...

اولش بی مزه شروع شد وسطاش بامزه شد آخرشم بی ربط تموم شد
در کل جالب نبود ولی ارزش یه بار دیدنو داشت :)

کار بسیار ضعیفی بود، اجراها در حد تمرین آموزشگاهی بود، نه دکوری داشت و نه طراحی لباسی، دو تا ملافه رو دوخته بودند بهم و صحنه رو از پشت صحنه جدا کرده بودند، صندلی‌های تنگ و پلاستیکی، و صحنه‌ای که هیچ شباهتی به صحنه تئاتر نداشت، صرفا تلف کردن وقت و هزینه بود و بس...

اجرای فوق‌العاده‌ای بود، با اینکه نمایش نسبتا طولانی بود ولی دلم نمی‌خواست تموم بشه، برخی از صحنه‌هاش بسیار تامل‌برانگیز بود، در حین اجرا من دقت کردم همه تماشاگرا ساکت و آروم با دقت تمام نگاهشون به نمایش بود، بسیار لذت بردم...

موضوع نمایش کاملا مذهبی بود ولی کیفیت نمایش خوب بود کلی برای دکور و لباس هزینه کرده بودند، بیشتر تماشاگرها هم آدمای مذهبی بودن...

بازیگرا اجرای متوسط داشتن ولی قابل قبول بود، اگر تعویض لباس هم در هر صحنه انجام میشد صحنه اجرا از حالت یکنواختی در میومد، چیزی که بیشتر به چشم میومد این بود که بازیگرا خیلی باهم راحت نبودن در حالی که داستان نمایش صمیمیت عاطفی بیشتری رو می طلبید و همینطور اون قسمت میز ناهارخوری کمی اگر جلوتر بود و فضای بهتری رو بهش اختصاص میدادن صحنه مطلوبتر میشد، و یک نکته آخر اینکه بازیگرا بهتره به جای بازی اغراق امیز، روی تن صداشون بیشتر کار کنند گاهی صدای بلند و رسا و گاهی صدای احساسی می تونه تکمیل کننده نمایش باشه...

اصلا خوب نبود، یک نمایش معمولی با اجراهای معمولی، و همینطور با شعارهای بی مورد و بدگویی از فرانسه، آدم احساس میکرد یه نمایش بی محتوا داره میبینه که هدفش تزریق ناامیدی و بدبینی به ذهن تماشاگر... حالا اینکه پرفروش شده شاید به علت تبلیغاته یا شایدم به خاطر اسم نمایش یا اینکه مثلا آقای عطاران به دیدن این نمایش رفته مردم فکر میکنن یه نمایش خاصیه. جالب اینجاست که دکور خاصی هم نداشت که حتی متناسب با نمایش باشه، صرفا تلف کردن وقت بود و بس...

طنز تلخی بود بسیار متاثر شدم
اجرای خانم عبدالرزاقی خیلی خوب بود واقعا بازیگر حرفه‌ای هستن ایشون، آقای ژوله هم که در دل همه ما جا دارن، همه چی پرفکت و عالی بود

بیشتر نمایشنامه خوانی بود یعنی از روی کاغذ نمایش رو می خوندن، البته خود کارگردانش هم آخر سر توضیح دادن که این یک رادیو تئاتر هست، نه دکور داشت و نه طراحی لباس خاصی، میشه گفت یک نمایش سمعی بود تا یک نمایش بصری، ولی در نوع خودش جالب بود، مخصوصا که صدای بازیگرها به درستی متناسب با نقششون بود و تا اونجایی که من متوجه شدم تمرکز اصلی بر روی صدای اجرای نمایش بود تا خود اجرای فیزیکی نمایش ...