متن خوب و نسبتا روان ترجمه شده بود و موضوع و محور داستان برای زندگی امروز ایرانی ها موضوعیت داشت. کارگردان و بازیگران مشخص بود تلاش مشترک خوبی داشتند برای خلاق کردن کار و درآوردن ارتباط متزلزل زن و شوهر، اما یک جاهایی ریتم کار خسته کننده میشد. فکر می کنم اگر تامل بیشتری درباره نورپردازی و طراحی صحنه می کردین، به خصوص با توجه به اینکه معماری صحنه و سالن ناظرزاده کلا فضا رو سردتر و بی روحتر از حد معمول می کنه، کارتون بهتر میشد. تمرین بیشتر روی بیان و قدرت کلام هم به جذابتر شدن بازیگری کمک میکنه چون دیالوگ گویی نقش کلیدی توی کارهای کم پرسوناژ داره.

اما در کل به نظر من متنهای پخته اجتماعی با رگه های طنزی مثل این کار به مراتب بهتر از انبوه کارهای طنز بی مایه با چاشنی موسیقی زنده هستن، که بیشتر سالنها رو اشغال کردن. حدلاقل ذهن من مخاطب رو برای چند ساعتی مشغول نگه داشت. ممنون

اجرای متفاوت، فکر شده و نوآورانه ای بود. صرف نظر از رویکرد متفاوتی که کارگردان به متن داشت که کاملا سلیقه ای هست، جسارتشون درخور توجه بود که نگران جریانهای غالب نمایش و فروش سالن نباشه و کار خودش رو بکنه. ممنون

این نمایش نگاه خلاقانه و متفاوتی به مفهوم «عروسک» داره، عروسک گردانیها بسیار حرفه ای و قوی هستن و کارگردانی هم مختصر و مفید در خدمت اثره و کش و تاب بی خودی هم توی کار دیده نمیشه. اما به نظر من مهمترین اشکال کار، متنش هست. ارتباط بین داستان زمان حال و پارودی استفاده شده (دو نمایش شکسپیر ) خوب درنیومده و متن نیاز به بازنویسی داره. درواقع به نظر من نقطه قوت نمایش بخش میانه و پایانش هست و نقطه ضعفش آغازش هست. ممنون از همه عوامل گروه و با آرزوی موفقیت های بیشتر در آینده.

انتظار من از کار خیلی بالاتر بود و چیزی که دیدم یک کار تجاری بود که مخاطب زیادی رو به کمک موسیقی زنده و شوخیهای جنسی و دو سه تا بازیگر بالاتر از سطح متوسط جذب کرده بود. دست کم کاش وسط این همه رقص و نوستالژیک گرایی در موسیقی که کل کار رو در اختیار داشت، کمی درباره این بیماری یا مسئله اجتماعی اطلاعات بی طرفانه تر و شرافت مندانه تری به مخاطب می دادن.