متن خوب و نسبتا روان ترجمه شده بود و موضوع و محور داستان برای زندگی امروز ایرانی ها موضوعیت داشت. کارگردان و بازیگران مشخص بود تلاش مشترک خوبی داشتند برای خلاق کردن کار و درآوردن ارتباط متزلزل زن و شوهر، اما یک جاهایی ریتم کار خسته کننده میشد. فکر می کنم اگر تامل بیشتری درباره نورپردازی و طراحی صحنه می کردین، به خصوص با توجه به اینکه معماری صحنه و سالن ناظرزاده کلا فضا رو سردتر و بی روحتر از حد معمول می کنه، کارتون بهتر میشد. تمرین بیشتر روی بیان و قدرت کلام هم به جذابتر شدن بازیگری کمک میکنه چون دیالوگ گویی نقش کلیدی توی کارهای کم پرسوناژ داره.

اما در کل به نظر من متنهای پخته اجتماعی با رگه های طنزی مثل این کار به مراتب بهتر از انبوه کارهای طنز بی مایه با چاشنی موسیقی زنده هستن، که بیشتر سالنها رو اشغال کردن. حدلاقل ذهن من مخاطب رو برای چند ساعتی مشغول نگه داشت. ممنون