یادداشتی برای نمایش "ریچارد سوم"
یک اسب در ازای پادشاهی ام ...
درود بر تیوالی های عزیز
امشب به تماشای "ریچارد سوم" در شب اول اجرا نشستم. برای من تماشای تئاتر در کنار خواهر عزیزم باعث می شود هر نمایش در شروع 3-0 جلو باشد. با وجود اینکه معمولاً در اجرای اول ناهماهنگی هایی وجود دارد، اما امشب خوشبختانه چنین موردی دیده نشد. با خواندن خلاصه نمایش، گویی کل نمایش را تماشا کرده اید؛ البته جزئیاتی نیز وجود دارد که در حین اجرا با آن مواجه می شوید و شیوه روایت داستان که شاید سلیقه برخی نباشد، در نوع خود جالب است. هر چند طراحی صحنه می توانست خیلی دقیق تر و باورپذیرتر باشد اما بازی های قابل قبول در کنار نورپردازی مناسب از دیگر ویژگی های نمایش است. ظاهراً امشب یکی از تماشاگران بدون اجازه در حال فیلم گرفتن از نمایش بود که بازیگر اصلی حین اجرا به نحوی به ایشان تذکر داد که همگان فکر کردند قسمتی از بازی و متن است و وقتی پس از اتمام نمایش از ایشان خواستند فیلم را پاک کند، بیشتر از تذکر آقایِ بازیگر لذت بردم؛ البته همچنان مطمئن نیستم که این اتفاق جزو نمایش بوده یا خیر. همچنین برخی موقعیت ها می توانست بهتر ادا شود که احتمالاً در شب های آتی و با جا افتادن نمایش، این صحنه ها نیز بهبود خواهند یافت. در نهایت برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.

یادداشتی برای نمایش "سوم ماه می"
لعنت بر قدرت، لعنت بر جنگ ...
درود بر تیوالی های عزیز
امشب به تماشای "سوم ماه می" نشستم و از دیدن یکی از بهترین آثار چند وقت اخیر حظ وافر بردم. متنِ عالی یعنی همین؛ اینکه از ثانیه ثانیه آن لذت ببریم، با آن بخندیم، بغض کنیم، مشتاقانه منتظر ادامه آن باشیم، از خلاقیت های آن لذت ببریم و از همه مهمتر، با آن ارتباط برقرار کنیم. چنین متنی آنقدر گیرا است که نیاز به رمزگشایی ندارد و پشت توانایی بازیگران نیز پنهان نمی شود ! خط داستان و شخصیت پردازی کاراکترها به خوبی کار شده بود و کارگردانی نیز مناسب بود. بازی ها همگی عالی، هماهنگ و دلچسب بود و از تماشای تک تک شما بازیگران عزیز لذت بردم. شاید وقتی تمامی گروه تا این اندازه درخشان روی صحنه ایفای نقش می کنند، نام بردن از یک نفر صحیح نباشد اما به شخصه دلم برای تماشای امیر نوروزیِ نازنین روی صحنه تئاتر تنگ شده بود. طراحی صحنه و لباس نیز مناسب اجرا بود و با حال و هوای نمایش همخوانی داشت. تنها دو نکته که از نظر من می توانست در بهتر شدن این نمایش مفید باشد، یکی استفاده بهتر از موسیقی بود و دیگری تلاقی صحبت های دو خانواده در ابتدای نمایش بود و مانع از این می شد که تمام جملات واضح دریافت شوند. در نهایت امیدوارم هر شب سولد اوت شوید و صندلی خالی در سالن نداشته باشید.
برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.

یادداشتی برای نمایش "موتورخونه"
درود بر تیوالی های عزیز
یکشنبه به تماشای "موتورخونه" نشستم. متأسفانه نمایش با 25 دقیقه تأخیر شروع شد. ایده نمایش خوب بود ولی متن که با چاشنی طنز همراه است، می توانست پرداخت بهتری داشته باشد و منسجم تر باشد. طراحی صحنه کاملاً مناسب نمایش و طراحی لباس و نور نیز قابل قبول است. تلاش بازیگران برای ارائه بهترین نسخه خود یکی دیگر از نکات موتورخونه است و اکثر بازیگران خوب و قابل قبول ظاهر شدند. متن مونولوگ انتهایی که به رورانس ختم شد نیز غافلگیر کننده و جذاب بود.
برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.

یادداشتی برای نمایش "سفید"
درود بر تیوالی های عزیز
دیشب به تماشای "سفید" نشستم. هر چقدر به مبحث خانواده و چالش های آن پرداخته شود باز هم کم است. هر خانواده درون خود رازهایی دارد که نه تنها علاقه ای به بازگو کردن آن ندارد، بلکه حتی برخی از اعضای خانواده نیز از این رازها بی خبر هستند. سفید، این شانس را به ما داد تا رازهای یک خانواده را ببینیم؛ با آن همراه شویم، غصه بخوریم، اشک بریزیم، بخندیم و به چالش هایی که تا کنون در خانواده خود تجربه کرده ایم، فکر کنیم؛ پس "سفید" می تواند نمایانگر هر خانواده باشد. شخصیت پردازی ها عالی صورت گرفته و جزئیات شخصیت پردازی حتی در پوشش کاراکترها نمایان بود. متن نمایش شما را درگیر می کند؛ گاه از طنز نمایش و بیان و جملات صادق برقعی عزیز می خندید و گاه خنده های شیرین بازیگران نیز لبخند را به لبانتان می آورد تا در کنار تلخی های متن که بسیار دغدغه مند است، لذت بیشتری از این نمایش ببرید. چقدر تمامی بازی ها باورپذیر و درخشان بود؛ چقدر شما همگی قند و نازنین هستید. کارگردانیِ درست در کنار توجه به جزئیات از سایر نکات برجسته این کار است. همچنین طراحی صحنه و انتخاب موسیقی نیز مناسب بود.
در انتها فقط به این اشاره کنم یکی از بهترین تئاترهایی که امسال تماشا کردم، بدون شک "فرآیند" بود و چقدر خوشحالم در یکی دیگر از بهترین تئاترهای امسال یعنی "سفید"، دو بازیگر نمایش فرآیند حضور داشتند. برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.

یادداشتی برای نمایش "شاه مردنی هیچ کجا"
درود بر تیوالی های عزیز
امشب به تماشای "شاه مردنی هیچ کجا" نشستم. شاهد یک اجرای تمیز و فکر شده بودم که از تمام لحظات آن لذت بردم. اول از همه از طراحی صحنه باید گفت، هر چند پیش تر آقا فرزادِ نازنین کامل تر و گویاتر اشاره کردند اما ایده ی کیسه های خون، استفاده از یوغ، لامپ ها، سوراخ زیر تخت و ... در گیرا شدن این اثر مفید بوده است. موسیقی و نور نیز بسیار در خدمت اجرا و مناسب بود. متن نیز جذابیت های خود را دارد و در کنار شنیدن صدای خنده تماشاگران، شما را به فکر فرو می برد. چقدر محیط اطراف و مسائل روزمره می تواند زندگی ما را تحت الشعاع قرار دهد ؟ چقدر توان داریم در برابر ناملایمات و رفتار اطرافیان مقاومت کنیم و تسلیم نشویم ؟ کاش می شد در این روزگار سخت، همیشه بهترین نسخه ی خودمان باشیم.
نقطه عطف نمایش بازی بازیگران است. بهنام شرفی عزیز مثل همیشه درخشان ظاهر شد و چقدر همگی عالی بودید. اصلاً حس نمی شد بازیگران در حال ایفای نقش هستند و انگار در حال زندگی کردنِ خود بودند. از کارگردان برای این چنین بازی گرفتن از بازیگران و از هنرمندانِ این نمایش برای چنین بازی های مسلط و درخشانی کمال تشکر را دارم. سپاس از اینکه برای وقت و شعور مخاطب ارزش قائل هستید و حتی برای رورانس ایده داشتید و در رورانس هم ما را سر ذوق آوردید.
برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.

یادداشتی برای نمایش "آلنده نازنین"
درود بر تیوالی های عزیز
دیشب به تماشای "آلنده نازنین" نشستم. بر خلاف همیشه قصد دارم ابتدا از بازیگران شروع کنم؛ آقای گرجی عزیز شما چطور انقدر درخشان هستید؟ دست هایی که در ابتدای نمایش برای شما زده شد، گوارای وجودتان ! بازی خانم صمدی به ویژه در صحنه آخر بی نقص و چقدر انتخاب ایشان برای این نقش درست بود. سایر بازیگران نیز به خوبی به ایفای نقش پرداختند و رد پای آقای برهمنیِ درجه یک در ثانیه ثانیه اجرا مشهود بود.
متن جناب گلچین عارفی سرشار از ایهام، نماد و استعاره های سیاسی است و اگر بدون هیچ پیش زمینه ای وارد سالن شوید، شاید فقط 50% از آنچه در صحنه خلق شده را برداشت کنید؛ لذا در کنار عوامل اجرا باید از اعضای حرفه ای تیوال نیز تشکر کرد که با متون و توضیحات خود به درک بیشتر اجرا کمک شایانی کردند.
به شخصه اصلاً متوجه گذر زمان نشدم و انگار از صحنه اول که کارگردان در حال صحبت با تهیه کننده بود تا لحظه رفتن نابازیگر در انتها، همه چیز در کسری از ثانیه اتفاق افتاد. چقدر هم صحنه آخر نمایش مسحور کننده و ناب بود. توضیحات تکمیلی پیش تر توسط سایر کاربران محترم نوشته شده؛ فقط امیدوارم به قانون های درستی که برای زندگی شخصی یا کاری خود تعیین می کنیم، پایبند باشیم. برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.

یادداشتی برای نمایش "شکوفه های گیلاس"
هنرِ بودن در اکنون
درود بر تیوالی های عزیز
دیشب به تماشای "شکوفه های گیلاس" نشستم. چندی پیش و به واسطه ی بازی Ghost of Tsushima که البته فیلم آن هم منتشر شده با هایکو و حال و هوای روزهای دور ژاپن آشنا شده بودم. شاید دغدغه اصلی این تئاتر، هنرِ بودن در اکنون باشد؛ هنری که اکثراً با آن بیگانه هستیم. یا در گذشته غرق شده ایم یا در اضطراب آینده روزگار می گذرانیم و اکنونِ خود را با دستان خود نابود می کنیم. همه به خوبی می دانیم که باید در حال زندگی کرد اما چند درصد از ما به این اصل، پایبند هستیم؟
هر دو بازیگر این نمایش بسیار هماهنگ و درخشان بودند و استفاده از حروف بر عکس برای شخصیتِ سایه جالب بود. اگر درست متوجه شده باشم، در این نمایش هم به مانند سایر آثار آقای مساوات 4 دقیقه و 33 ثانیه سکوت رعایت شد اما بدون شک این میزان وقفه در شکوفه های گیلاس خیلی خیلی لذت بخش تر از همین میزان وقفه در نمایش بیگانه در خانه بود. قطعاً دو بار تماشای این نمایش حس خیلی بهتری نسبت به یک بار دیدن آن منتقل می کند اما خوشحالم این تجربه دلنشین را آن هم در روزهایی که به این تلنگر نیاز داشتم، از دست ندادم.
جملات ماندگار این اثر و سایر گفتنی ها را پیش تر اعضای محترم تیوال با قلم شیواتر و با نکات حرفه ای تر بیان کرده اند؛ فقط کاش بیشتر به سکوت و اکنونِ خود توجه کنیم. برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.

این دو موسیقی زیبا و دلنشین که در نمایش پخش شد، پیشکش به افرادی که "آخرین عاشق" را تماشا کردند. حال خوبی که در لینک های ارسالی هست، باعث شد این حس ناب را با شما عزیران به اشتراک بگذارم. تماشای "آخرین عاشق" را از دست ندهید.

https://m.youtube.com/watch?v=Nr2fv3udUrI

“Bang bang (My Baby Shot Me Down)”
I was five and he was six
We rode on horses ... دیدن ادامه ›› made of sticks
He wore black and I wore white
He would always win the fight

Seasons came and changed the time
When I grew up, I called him mine
He would always laugh and say
"Remember when we used to play?"

Now he's gone, I don't know why
And 'til this day, sometimes I cry
He didn't even say goodbye
He didn't take the time to lie

Bang bang, he shot me down
Bang bang, I hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, my baby shot me down


https://m.youtube.com/watch?v=fcHV1zTxToU

“Oh CAROL”
Darling I love you
Though you treat me cruel
You hurt me
And you make me cry
But if you leave me
I will surely die

یادداشتی برای نمایش "آخرین عاشق"
چه کسی واقعاً نجیب است ؟
درود بر تیوالی های عزیز
امشب به تماشای "آخرین عاشق" نشستم. موضوع نمایش در عین سادگی، جذاب بود و تا کنون ندیده بودم این گونه به چنین موقعیتی نگاه و پرداخته شود. در اجرا شاهد سه اپیزود هستیم؛ با وجود اینکه اپیزود آخر نقطه عطف کار است اما به هر سه اپیزود، قوی و کامل پرداخته شده بود و تغییر رفتار آقای کَشمن از اپیزود اول تا اپیزود سوم سیر نمایش را به خوبی بازگو می کرد. متن جنبه طنز دارد و در کنار تأمل، لحظات لذت بخشی را برای شما رقم می زند. حتی شوخی ها هم مثل متن در عین سادگی، شیرین بود؛ مثلاً شوخی هایی که با آب یا شربت چهار تخم 52% شد !
شاید بشود گفت طراحی لباس با وجود خوب بودن، خیلی با متن همخوانی نداشت؛ از لباس های زمستانی خانم اِلین در اپیزود اول تا دمای 50 درجه و عرق کردن از شدت گرمای خانمِ بوبی در اپیزود دوم چنین برداشت می شد (شاید هم اپیزودها در فصول مختلف روایت شده و این تغییر لباس منطقی باشد). بازی ها قابل قبول و باورپذیر بود و هر 4 بازیگر به بهترین شکل ایفای نقش کردند و انتخاب موسیقی نیز به فضای کار کمک کرده بود. در کنار مسائل ذکر شده باید به کارگردانیِ درست نیز اشاره کرد. در کل، سوژه ای انتخاب شده که این روزها به صُور و شکل های مختلف شاهد آن هستیم و پرداختن به آن به جا بود.
خنده، خنده می آورد؛ تماشاگران ... دیدن ادامه ›› عزیز واقعاً چقدر زیبا می خندید و چقدر با خنده زیباتر هستید♥️
با توجه به روند افزایشی مبتلایان در کشور و آغاز موج هفتم کرونا، لطفاً همه عزیزان داخل سالن ماسک بزنند؛ ماسک چیزی از زیبایی های شما کم نمی کند.
برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.

یادداشتی برای نمایش "روی موج یکشنبه ‌ها"
یک تترالوگ یا چهار مونولوگ به هم مرتبط !
درود بر تیوالی های عزیز
دیشب به تماشای "روی موج یکشنبه ‌ها" نشستم. روی موج یکشنبه ها 4 مونولوگ (تترالوگ!) است که هر یک از کاراکترها برشی از زندگی خود را روایت می کنند و این داستانک ها در خط داستان اشتراکاتی با هم دارند. دغدغه اصلی نمایش، حول زنان است اما متن بر مردان نیز متمرکز است؛ مردانی که خانم ها را نمی فهمند، مردانی که نگاهشان به خانم ها به مثابه ابزار است و بسیاری مردان دیگر. بازی ها روان و مسلط بود و حس اجرا به خوبی به مخاطب منتقل می شد. طراحی صحنه، لباس و موسیقی نیز مناسب و راضی کننده بود. امیدوارم همیشه دغدغه مند بمانید و باز هم تئاتر خوب بسازید.
چقدر توزیع ماسک در ابتدای نمایش (بدون اجبار که کاش حال که وارد موج هفتم کرونا شده ایم، اجبار شود) به افرادی که ماسک نداشتند، خوب بود. با توجه به روند افزایشی مبتلایان به کرونا در کشور، لطفاً همه عزیزان داخل سالن ماسک بزنند؛ ماسک چیزی از زیبایی های شما کم نمی کند.
برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.