یادداشتی برای نمایش "رضا"
درود بر تیوالی های عزیز
دیشب به تماشای "رضا" نشستم. سِیر نمایش در یک مسافرخانه دنبال می شود و دارای چندین اپیزود کوتاه است که هر کدام موضوعی را دنبال می کند. نکته مهم در این داستانک ها شیوه روایت و جنس متن آن است؛ در عین حال که شما را به فکر فرو می برد و هر از گاه خنده می گیرد، دنبال این نیست به زور اشک تماشاگر را دربیاورد. حضور بازیگران در صحنه و تعویض پوشش در حین اجرا ایده ای جالب بود و باعث می شد مخاطب نسبت به موقعیت بعد ذهنیت پیدا کند. بازی ها بالاتر از خوب بود؛ هر کدام از بازیگران با توجه به اپیزودهای مختلف نقش های متفاوتی دارند و آن را به خوبی ادا کردند. با توجه به حال و هوای نمایش، طراحی صحنه نیز اندازه بود. امیدوارم در روزهای آتی استقبال درخوری از "رضا" شود و مخاطبان بیشتری تماشاگر این اثر باشند. قصد داشتم مفصل تر بنویسم؛ از زهرا آقاپورِ کد 13 تا زهرا آقاپورِ رضا بگویم، به تصویرسازی های نمایش اشاره کنم، از لذت تماشای تئاتر و گپ و گفت با آقا فرزادِ نازنین یاد کنم اما کجاست حال خوب برای نوشتن ؟ همین چند خط هم ادای دین بود به گروه رضا به جهت لحظات زیبایی که برایمان خلق کردند. برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.