سلام دوستان

این نمایش هنوز شروع نشده چطور امتیاز گرفته؟ اونم امتیاز 4/2 !
اگر دوستهاشون امتیاز دادن واقعا وجهه این نمایش رو پیشاپیش خراب می‌کنن
و اگر هم دلیل دیگه ای داره که من ناآگاهم، ممنون میشم بگید :)

وقتی بلیت‌های یک نمایش فروخته نمیشه چه اصراریه که همچنان به این قیمت باشه؟
این میزان از نفروختن بلیت نمی‌تونه فقط به دلیل تحریم تئاترهای گرون توسط تماشاگرها باشه؛ همونطور که شما سالن‌دار محترم احتمالا بخاطر شرایط اقتصادی قیمت بلیتها رو بالا بردی ، تماشاگر هم تعداد نمایش‌هایی که میخواد ببینه رو کم میکنه. چون مجبور به اولویت‌بندی میشه، اولویت‌بندی بیشتر از قبل.

صبا نجاتی عزیز
امکانش هست اجرای ویژه با ساعت زودتری داشته باشید؟

امروز به لطف صبا صالحیان این کار رو دیدم، ممنونم صبا ^__^
بیشتر از ۱۵ دقیقه تاخیر در شروع اون هم برای نمایشی که نزدیک ۱ ماهه روی صحنه‌ست واقعا غیر قابل توجیهه، فکر می‌کنم بهتره از این به بعد به جای نوشتن ضمیمه توی بلیت‌ها که "حتما نیم ساعت زودتر تشریف بیارید" ، هر روز به گروه‌ها اعلام کنن که "حتما برای وقت مخاطب ارزش قائل باشید."
دغدغه‌ی نمایشنامه به نظر من هم جامع نبود و صرفا به انتقاد مهاجرت می‌پرداخت بدون ذره‌ای گفتن خوبی‌ها(البته به جز قسمت مصاحبه) ، به همین دلیل من اصلا پیشنهاد نمی‌کنم که اگر دوستی دارین که برای مدت کوتاهی اومده ایران این نمایش رو ببینه، من زیاد همدلی با مهاجرین ندیدم.
بازی‌ها به طور کل دلچسب و متعادل نبود، متاسفانه به نظر من هیچکدوم.. یه جاهایی خوب بود و یه جاهایی نه، و این رفت و برگشت خوب و بد هی تکرار میشد و برای من کمی آزاردهنده بود و نمی‌دونم الان باید بگم فلان بازیگر نقشش رو خوب اجرا کرد یا نه.
بازیگر نقش ترانه متعادل‌تر بازی می‌کرد ، منظورم از تعادل ، یکدستیه و این حس زیاد بهم دست نمی‌داد که اینجا خوب بازی کرد و اینجا نه.
بعد از ترانه، بازیگر نقش پرستو و بعد ایمان ... دیدن ادامه ›› خوب بودن.
راستش نمی‌تونم تشخیص بدم نقش سام رو دوست نداشتم یا بازیِ بازیگر نقش سام و یا جفتش.
با بازیِ بازیگر نقش پریماه که چقدر هم شبیه آدری هپبورن بود واقعا نمی‌تونستم ارتباط برقرار کنم، حتی تلاش هم کردم ولی نشد. به‌نظرم جای تمرین خیلی بیشتری داشت. به قول یکی از دوستان آرامش و صدا و ظاهرش به نقش خیلی می‌خورد اما از نظر من بازی تصنعی داشت.
کیوان ساکت‌اف ابتدای کار انگار هنوز موتورش روشن نشده‌بود و هر چی به آخر کار نزدیک می‌شدیم بازی بهتری ارائه می‌داد.
صحنه‌ی قرار پرستو و ایمان در کافه‌ شمرون به نظرم هر دو بازیگر عالی عمل کردند.
فرم کار خیلی برام جذاب بود، تعاملی بودن کار رو خیلی پسندیدم با اینکه یه جاهایی شاید با تماشاگر-بازیگرهای نابلد طرف بودیم و طبیعتا حوصله‌مون سر می‌رفت. اما دوست داشتم، به این دلیل که انگار می‌خواد افراد با جون و دلشون این موضوع رو لمس کنن که ممکنه برای هرکدوممون این شرایط رقم بخوره. به‌نظرم برای تماشاگر-بازیگرها و کلا همه‌ی تماشاگرها می‌تونه تجربه جذابتری باشه اگر تماشاگر-بازیگرها یکبار قبلا کار رو دیده باشن و با آمادگی بیشتری روی صحنه حاضر بشن.
اما خب به طور کلی روند داستان رو تغییر نمی‌دن و قرار نیست ما آنچنان بداهه‌ای از بازیگرها ببینیم چون در نهایت انگار تصمیم خودشون رو می‌گیرن.
امشب ۴ تماشاگر-بازیگر خوب داشتیم و قطعا من ۱ امتیاز از ۳ امتیاز کار رو بخاطر اونها دادم.
تماشاگر-بازیگر نقش پریا واقعا خوب بودی.
و بعد ۳ آقای آخری که یکیشون معلوم شد آقای پوریا صادقیه.
دیالوگ ماندگار این اثر هم برای من مربوط میشه به تماشاگر-بازیگری که به تماشاگر-بازیگر بغلیش با یه لحن باحالی گفت : تو وطن نمیفهمی چیه :))) شما خیلی خوب بودی.
در کل خوشحالم که این نمایش رو دیدم ولی از اون کارهایی نبود که دلم بخواد دوباره ببینم، اگر بخوام بعدها دوباره ببینم احتمالا فقط به دلیل تجربه‌ی تماشاگر-بازیگر شدنه.

کسی اطلاع داره بهترین دید برای کودکان در این سالن کجاست؟

در نمایشنامه‌ی "دویدن در میدان تاریک مین" نوشته‌ی مصطفی مستور ، شخصیتی هست دقیقا مقابل تفکرات شایگان لانچر۵ ، به اسم کوهی.
این نمایشنامه‌ی ... دیدن ادامه ›› خیلی کوتاه رو دوست دارم و به بهانه‌ی پیشنهاد خواندنش ، ترجیح دادم به جای گفتار‌های زیباش ، قسمتی از متن که این تقابل رو نشون میده بنویسم. امیدوارم نمایشنامه رو بخونید و دوست داشته باشید.

کوهی : توی اون پوشه‌ی لعنتی درباره‌ی تماس این شازده و طرف مقابل اشاره، اقراری، چیزی، هست؟
مخمل [پوشه را ورق می‌زند.] : البته، قربان. ایشون در سه نوبت مرتکب تماس شده.
کوهی : سه نوبت!؟
مخمل : بله، قربان. هر سه بار رو اقرار کرده.
کوهی : تماس، البته در چند سطح می‌تونه اتفاق بیفته. سطح اول و ساده‌ش نگاه کردنه. مثلا وقتی من به این میز نگاه می‌کنم [به میز اشاره می‌کند.] یا به این چراغ، [به چراغ اشاره می‌کند اما نگاه نمی‌کند.] من با این‌ها تماس برقرار کرده‌ام. مرحله‌ی بالاتر تماس، اتصال جسمانی است. وقتی من دست‌م رو روی میز می‌ذارم [کف دست‌اش را روی میز می‌گذارد.] یا لیوان رو برمی‌دارم، [لیوان را از روی میز برمی‌دارد.] من در تماس با میز و لیوان هستم. مراحل بالاتری هم هست که گمون نمی‌کنم در فهم گوساله‌هایی مثل شما بگنجه. اون نوع تماس، تماس روحانی است. اتصال دو روح یا دو هستی غیر جسمانی است با هم. [به مخمل نگاه می‌کند.] خوب، در این سه نوبت چه نوع تماسی اتفاق افتاده؟ منظورم اینه تماس در چه سطحی بوده؟
...
مخمل [برگ‌های توی پوشه را ورق می‌زند و روی صفحه‌ی خاصی مکث می‌کند.] : سوم و دوازده فوریه تماس از طریق نگاه، پنجم مارس تماس از طریق دست.
کوهی : دست!؟
...
مخمل : قربان، ایشون پنجم مارس و قبل از تماس، جمله‌ای رو هم خطاب به فرد مورد نظر اظهار داشته. میل دارید اون جمله رو هم بشنوید؟
کوهی : چی گفته؟
مخمل [از روی نوشته می‌خواند.] : من شما را به شکلی درک ناشدنی، به شکلی غیرقابل توضیح، آن چنان که حتی خودم از بزرگی آن در هراس افتاده‌ام، دوست می‌دارم.
کوهی [به میز نزدیک می‌شود و بالای سر یاقوت می‌ایستد.] : این مزخرفات رو تایید می‌کنی؟
...