این نمایش تقریبا کامل ترین حالت یه اجرای نمایشی داستان محور بود که من تابحال دیدم. (شاید من اجرای خوب خیلی ندیدم...!)
داستان سرایی مشخصه، همراه با فلش بک ها برای معرفی شخصیت و موقعیت سازی های گذشته و وضعیت حال. (گذشته شخصیت خانم افغان انگار نیاز به بازی بیشتر و دیالوگ کمتری داشت، شاید یک عنصر مثل سبد شخصیت قصاب می‌تونست کمک کنه.)
عوامل نور و موسیقی و سایر عوامل صحنه کاملا در اختیار اجرا و خلق صحنه های هنری طراحی شدند. (ورود و خروج به صحنه های جنگل جذاب بود واقعا.)
بازی ها تو کمترین حالت اغراق، روان و تاثیر گذارند.
دو شخصی که نور ها رو جابجا می‌کردند هم مسلط و همراه با بازیگران به خلق موقعیت ها کمک می‌کردند.
ریزه کاری هایی مثل ورود به تفکرات پراکنده شخصیت دیوانه و با کمک نور به تصویر کشیدنشون. یا لحظات غرق شدن و مرور خاطرات گذشته جلوی چشمان شخصیت خانم، نمایش رو از حالت خطی و سطحی جدا میکرد و عمق بیشتری به اجرا میداد.

عنصر آب کمتر بهش پرداخته شد در صورتی که بنظر می‌رسید پتانسیل بیشتری داره. جانمایی خیلی خوبی هم نداشت، زیادی به ردیف اول نزدیک بود و از ... دیدن ادامه ›› ردیف های بالاتر دید نداشت.
در پایان نمایش یه عامل غافلگیر کننده دیدیم که عالی بود. بنظرم میتونست یک یا دو عامل غافلگیر کننده دیگری، شاید با حرکت غیرمنتظره از بازیگران (مخصوصا زمانی که باهم در بدو داستان هستند) ببینیم تا یکنواختی روایتگری شخصیت ها رو بشکنه...

بهرحال ممنون و خسته نباشید که این روایت تلخ رو چنین زیبا به اجرا در آوردین، تو شبی که خیابون ها از همیشه عجیب تر و آدم هاش ناامیدکننده تر بنظر می‌رسیدند. کارگردان اثر حرف خوبی زد، این شرایط رو نه تنها از تماشاگران بخاطر این که اجرا با تاخیر همراه شد، بلکه از دنیا باید عذرخواهی کنیم.

موضوع بسیار خوبی بود و اجراهای بدنی بی نقصی بود و هماهنگی بالا.
موسیقی و نور، طراحی صحنه و لباس در عین سادگی، کارشون رو میکردن و حس فصا رو القا میکردن.
استفاده از عناصر نمایشی مثل میز شکنجه یا سطل ها به ظرافت داستان اضافه میکردن.
من با لحن بیان و ادبیات متن ارتباط برقرار نکردم و تکرارش باعث شد با سردرد سالن رو ترک کنم.

درهم می‌نویسم چیزهایی که دیدم رو و بعضی جاها مجبورم با نمایش «بانوی محبوب من» مقایسه ش کنم چون موزیکال دیگه ای ندیدم:

- تو این نمایش خواننده ها حرفه ای تر بودن ولی نه با اختلاف زیاد. تک خوانی های حامی از قسمت های موردعلاقه سالن و شوخی ها و خواندن بمرانی (حداقل برای من که از طرفدارهای سبک و لحن موسیقی ش هستم) گوش نواز بود.

- اینجا از دکور متحرک و نور بهتر استفاده شد. عمق زیاد صحنه از یه طرف پتانسیل اجرایی زیادی به نمایش میداد و از طرف دیگه بعضی اتفاقت اون پشت برای چشم تماشاگر زیادی دور بود. جابجایی بین صحنه ها جذاب میکرد خط داستانی رو از نظر من. سبک طراحی صحنه ها البته توی هر دو نمایش میتونن حرف بیشتری بزنن، یه مقدار جسارت میتونه چاشنی ش بشه و سراغ سبک های غیرمرسوم تری توی طراحی ... دیدن ادامه ›› و ساخت بره.

- طراحی لباس و حرکات رقص ولی اینجا ابتدایی تر بنظرم رسید. نه اینکه بد باشن ولی تو مقایسه ضعیف تر بنظر میان.

- بازی شخصیت های اصلی توی این نمایش از شخصیت های فرعی مقداری ضعیف تره.

- ساز ها رو هر موقع تو صحنه میدیدیم جذاب بودن، شاید اجرای کل موسیقی نمایش بصورت زنده (هرچند میدونم کار سختیه) راهکار خوبی بود.

- اتاق صدا علاقه ای به کم کردن حجم صدای موسیقی نداشت ظاهراً، بعضی مواقع ناواضح میشد صدای خواننده.

- خانمی برای همخوانی با صدای دیگر خواننده های خانم اضافه میشد که نقش هم داشت و یه جا اجرای با اسکیت (اگر اشتباه نکنم و خودشون بوده باشن). ایشون خیلی پرکار بود و عالی.

- یه بخش هایی از داستان حذف یا کمرنگ شده بود مثل کتاب های بل و ارتباطی که بعدا به کمک کتاب ها با دیو برقرار می‌کنه، اینا بنظرم ظریف کاری های داستان اصلی که ارزشمندترش میکنه. آخر داستان هم گنگ بنظر میرسید و اگر کسی داستان رو نمیدونه ممکنه نفهمه چی شد. (از محدودیت ها اطلاع دارم). ریتم اتفاقات توی چنددقیقه آخر نسبت به کل نمایش زیادی سریع میشه.

- وقت استراحت بین نمایش نمیدن (بخاطر حجم زیاد افراد توی سالن احتمالا)، پس ممکنه پشتتون درد بگیره.

- نمایش پنجشنبه با تاخیر زیادی بخاطر مشکل قطعی برق منطقه شروع شد. (اینو شمعدون گفت!) احتمالا واسه روزهای دیگه پیش نیاد ولی باید می‌گفتم 🤷

---

مسائلی مثل خسته کننده شدن داستان و با موبایل بازی کردن بعضی افراد توی این مدل نمایش های طولانی طبیعیه پیش میاد. از طرفی دیگه داستان دیو و دلبر، یه افسانه (Fairy Tale) به حساب میاد و اصولاً ارتباط برقرار کردن با این سبک داستان، فارغ از سن و سال، نیازمند علاقه به دنیای تخیل و فانتزی هست...
به همین دلیل و البته عامل مهم سلیقه، بعضی مسائل منفی نمایش براشون بیشتر نمایان میشه و بعضی نکات مثبت راضی شون میکنه.

انگار ساعت دو نیمه‌شب دارین تو قسمت اکسپلورر اینستاگرام میچرخین!
نمی‌دونین چی به چیه ولی داره سرگرم‌تون می‌کنه.

داستانی در کار نیست. اجراهای گروهی و رقص ها جذابن.

ساختار شکن