یک کار زنانه ی بی نظیر که حال و هوای گیر افتادن در غربت را به خوبی نشان می دهد. بازی روان الهه پورجمشید در نقش ماشا به دل می نشیند و می درخشد، همچنان که پرستو کرمی در نقش الگا درخودماندگی را به خوبی انعکاس می دهد.

فقط چهار اجرای دیگر باقی مانده...
پنجشنبه دوم شهریور
جمعه سوم شهریور
یکشنبه پنجم شهریور
و دوشنبه ششم شهریور ماهِ ۱۳۹۶
سالن سایه مجموعه تئاتر شهر _ ساعت ۱۸:۴۵

یادداشت شهرام کرمی درباره یک کارگردان و اثرش: «ناتمام» پر از لحظات خوب است
شهرام کرمی پس از دیدن نمایش «ناتمام» در یادداشتی این نمایش را پر از لحظات خوب خواند که از ذات کهبد تاراج در کار جاری شده است.

در متن یادداشت شهرام کرمی درباره «ناتمام» و کارگردان آن آمده است:
کهبد تاراج را نمیدانم چند سال است که میشناسم. اما حس میکنم از سالهایی که خودم را شناخته ام از سال های دور این دوست هنرمند را میشناسم. در جایی مطلبی از او خواندم از رضا رضامندی نازنین که بعد از آن من احساس تعلق کردم به کهبد تاراج. من با رضامندی زیاد ارتباط نداشتم ولی بین ما دوستی زیادی بود. مهر او و مراقبت از سعدی افشار و چند نمایشی که از او دیدم و چشمان مهربان و گشادش کافی بود تا از ته دل دوستدارش باشم. لازم نیست برای دوستی همیشه با یک نفر باشی گاهی میشود از دور و یا حتی سال به سال به یک خصلت او فکر کنی و از دوستی لذت ببری. رضا مندی همین بود و کهبد تاراج هم یادآور مهر آن عزیز سفر رفته...
اما فرصت شد و نمایش ناتمام او را دیدم پر از لحظات خوب که از ذات خود کارگردان در کار جاری شده، بازی ها و فضاسازی و حس کار عالی است اما دلم خواست نمایشنامه ای از خودش را میدیدم. کهبد نویسنده با اصالت خوبی است که ایرانی مینویسد کارهایش را دوست دارم حتی اگر متن خودش نباشد برای او بهترین را آرزو دارم.
تاریخ انتشار در سایت ایران تئاتر: جمعه ۲۷ مرداد ماه ۱۳۹۶

این "ناتمام" تمامی ندارد.
برای متنی که حرف را صاف و پوستکَنده می زند باید بی ریا نوشت...
پشت کنکور بودم و دغدغه دانشجو شدن تئاتر در من هوس نبود. با رضا تهرانی رفیق دوره متوسطه به تئاتر شهر رفتیم و صدایی از پشت گیشه چوبی تئاتر شهر گفت فقط بلیط "ناتمام" چندتایی باقی مانده. پله ها را بالا رفتیم، پشت سالن شماره ۲ ایستادیم تا اجرای نمایش "گوش کن" تمام شد و کمی بعد "ناتمام" را ورود دادند...
فائقه، بیتا و نازنین کاری کردند که بیشتر از یک دهه، یعنی سیزده سالِ تمام من هنوز هم با آنها هستم.
ساده، صمیمی، تاثیرگذار و موجز بود متن محمد چرمشیر؛ و اجرای آناهیتا اقبال نژاد ضمیمه من شد تا همین سالها.
حالا "ناتمام" را اجرا می کنیم در همان تئاتر شهر، در سالن سایه...
در سالنی که با "قهوه تلخ" شبنم طلوعی نمایش نسل جوان آن زمان، آوار شد روی سرم.
یاد باد...
این تلفیق خاطره و دغدغه بودن در سالن شماره ۲ و سالن سایه یعنی...
"قهوه تلخ ناتمام"

کهبد تاراج

نگاه کن... همین جا... قهوه تلخ، روزهای زرد، آواز قو آنتوان چخوف...
نگاه کن همین جا... درباره زنی که دیگر نیست، حرف می زنیم. بگو...
هیس... اسمش را نیاور. بگذار فائقه خودش بگوید. بیتا حرف بزند. و نازنین بغلش کند. بگذار آن ها بگویند. آن ها بهتر می گویند.
من هر روز از راه دور زمزمه هایی می شنوم، حرف های چند زن درباره یک...
ناتمام/تئاتر شهر/سالن سایه/۱۸:۴۵