شب های شعر طهران در اولین ایستگاه به هر چیزی شبیه بود الا شب شعر، ازدحام ، عدم پیش بینی های اولیه و ابتدایی ، بی نظمی ، بی نظمی و بی نظمی
درجایی که آرامش محیطی پیرو حفظ شأن هنر شعر و ادبیات و همچنین مخاطبش باید حرف اول رو بزنه متأسفانه بیشتر به بازارچه ی شاعرانه مانند بود