شاید انتظار من خیلی بالا بود از این کار
چون نام آقای داغستانی در میانه ی کار بود!
.
.
.

متن به نوعی بازتکرار نمایش "پس از برخورد ... دیدن ادامه ›› جسم سخت به سر" بود!
شوریدگی هایی که پس از یک فاجعه اتفاق می افتد!
اما با کارگردانی جا نیوفتاده و بازی هایی به غایت ناپخته همراه شد!
بازی ها جدا از نقش آفرینی ضعیف و تصنعی بازی پیشگانشان !
با تپق های مکرر و گم کردن جای جای متن همراه بود!
در میان این حجم حجیم بازی های ناپخته! بازی نقش حمید به شدت ابتدایی و تصنعی و خالی از انتقال حس نسبت به سایر بازیگران نمایش ارائه شد!
گریم به طرز زمختی تو ذق میزد! گریم نقش حمید! به شدت اغراق آمیز و باور ناپذیر بود!
و باز هم متن!! که محتوی عاشقانه ی ناشیانه ای بود که پرداخت بد به آن داستان را تا سرحد کلیشه پایین برد!
عبارت تو چشمات چراغ زرد و چراغ قرمز راهنمایی رو میدیم! ( اشاره به صحنه ای که ماشین پشت چراغ قرمز بود و دختر و پسر محو همدیگه بودند و زمان و مکان رو گم کرده بودند!) ادم رو یاد متن کتابهای بیست سال پیش مؤدب پور می انداخت!
تاریخ مصرف گذشته و کلیشه ای ..
امان از تکرار و باز تکرار بعضی از مونولوگ ها!!!!در جایی که تنها یک بار گفتنش کفایت میکرد! این بازتکرارها محتوی مد نظر نویسنده را از اعتبار می انداخت و و به عینه تماشاچی را دلزده میکرد!
تنها نقش آفرینی آقای فرزام قابل قبول بود که اونهم حس کردم وام دار سبک و سیاق نقش جناب "هادی احمدی "در پس از برخورد جسم سخت به سر" بود!
به امید اجراهای بهتر از جناب روشنی

عشق ثگی کاری به نویسندگی و کارگردانی امید غفاری روایت زوجی به نام های سِنو و زولان است که رابطه ای عاشقانه با هم دارند!
یکی از دوستان سنو ... دیدن ادامه ›› (بازیگر نقش زن) به سفر میرود و گربه اش را به سِنو میدهد که نگه دارد!
سنو به گربه وابسته میشود و این مسئله حسادت زولان را بر می انگیزد و زولان برای اینکه شر گربه را کم کند سگی را به خانه می آورد و در همان حین مخفیانه گربه را میکشد و برای اینکه سنو شک نکند اتهام را متوجهه سگ میکند!
سنو باور میکند و کشته شدن گربه را توسط سگ میپذیرد و با خود میگوید این غریزه ی سگ است که با گربه دشمنی دارد و چون این حس غریزی ست سگ را مقصر نمی انگارد و با سگ هم رابطه ی احساسی برقرار میکند برای سگ نام لیام ( نام دوست پسر قبلی اش) را انتخاب میکند به او وابسته میشود و باز هم حسادتهای زولان...
.
.
.
.
.
ایده ی نمایش بسیار عالی بود!!
ایده ی مطرح شده در نمایش را شاید هر کدام از ما به عینه تجربه کرده و از جان لمسش کرده باشیم!
اینکه که چطور یک انسان همه ی آن چیزی را که برایش در زندگی ارزشمند بوده را به یکباره از دست میدهد و برای حفظ آن به آب و آتش میزند که نگهش دارد!
حتی به قیمت اینکه از ماهیت واقعی خود خارج شود و به علل العوامل موجود تن دهد !فرو بریزد !و ماهیت خود را کنار بگذارد و به مفهومی تنزل یافته تر از آنچه هست تغییر شکل یابد !صحنه ای که زولان برای اینکه سنو دوستش داشته باشد و ترکش نکند تبدیل به سگ میشود..
تنها و تنها برای اینکه از دست ندهد آنچه را که از جان دوست میدارد!بسیار قابل تأمل بود!
.
.
.

اینکه انسانِ بلند پرواز عصر حاضر ،پپوسته از آنچه که دارد ناخشنود است و به مدینه ی فاضله ای جدا از آنچه دارد می اندیشد! به سمت آن مدینه ی فاضله ی مفروض اش می شتابد
و برای خود بتی میسازد و
همه چیزش را، دار و ندارش را در این راه میدهد و به یکباره میفهمد آن همه ایثار و از جان گذشتگی که از خود نشان داده همه خرج باطل بوده و مدینه ی فاضله ای که تصور میکرده سرابی بیش نبوده و او همه چیزش را اکنون باخته است!
در حالی که راه به گذشته خود و آنچه داشته ندارد و آنچه در گذشته داشته است را نیز از دست داده است...( اپیزودی که سِنو همه چیزش را رها میکندو با سگ فرار میکند ولی اندک زمانی بعد سگ به او خیانت میکند و رهایش میکند و این درحالی ست که زولان را هم دیگر از دست داده است....
.
.
.

محتوی از این دست تأثیر گذار شاید جایش میان اینهمه نمایش های رنگ به رنگ در تماشاخانه های این شهر کمیاب و و حتی نادر باشد!
حیف که ائیده ی منحصر به فرد نمایش فدای بازی های ناپخته و شتابزده ی بازیگرانش شد!
هرچند که تنها دو روز از اجرای این نمایش میگذرد و ناهماهنگی و بازهای نسبتا ضعیف در اجراهای اولیه معمولا در بعضی از کارها قابل پیش بینی ست که امیدوارم در ادامه ی کار این نقصان برطرف شود!
به واقع بازیگر نقش سنو و زولان در انتقال حس ناتوان و نا کارآمد بودند و تپق ها و میمیک ثابت صورت و حرکات بدن بازیگران حکایت از این داشت که بازی پیشه های این کار در حد و اندازه ی مورد نیاز برای اجرای این نمایش نبودند!
بازیگر نقش گربه و گریم آن به شدت توی ذوق میزد! مخصوصا نوع آرایش چهره که هیچ ربطی به صورت یک گربه نداشت و به شدت اغراق آمیز بود!

تنها میتونم بگم بازیگر نقش سگ که در طول نمایش" لیام "نام گرفت بسیار عالی از پس ایفای نقش خود بر آمد!
طراحی حرکات و نوع ایجاد صدا
ی سگ در نقش لیام عالی و باورپذیر بود و به تنهایی توانست گوشه ای از ضعف بازی سایر بازیگرانش را جبران کند!
باز هم میگم چه حیف! که نقایصی این چنینی کار را از درخشش باز داشته است!
بازی ها و طراحی صحنه و گریم اگرچه حداقل ها را برآورده میکرد ولی برازنده ی محتوی نبود!
اشکالی که در طراحی دکور مشهود بود این بود که برای مخاطبانی که گوشه ی سالن نشسته بودند فضای پشت اتاق سنو و زولان کاملا قابل دید بود
جایی که بازیگران به پشت آن میرفتند و لباس عوض میکردند کاملا پیدا بود و از نظر بنده نقطه ی ضعف طراحی صحنه به حساب می آمد!
نمایش از منظر محتوی و ائیده ی نویسنده،یکی از تأثیرگذارترین اجراهای امسال بود برای من !
قطعا با تمام کاستی های موجود ارزش دیدن را دارد و تا ساعتها ذهنتان را درگیر میکند
به دیدار آن حتما بروید!

تبریک و خسته نباشید میگم به آقای غفاری عزیز
منتظر کارهای بعدی از ایشون هستم

متن قوی و در عین حال سیال و دلنشین اقای تاراج
اصطلاحات به کار برده شده ادم رو میبرد به ادبیات حاکم بر تهران قدیم!
بسیار لذت بردم!
بازی ها ساده، روان و بسیار باور پذیر بود
آدم فکر میکرد روی صحنه بازیگر نمیبینه! بخشی از زندگی یک خانواده در جنوب شهر رو با تمام جزئیات ، زوایا و ملزوماتش نظاره گره!
شاید تو انتخاب یکی دو نفش باید دقت بیشتری میشد که کار تبدیل یه کار بی نقص میشد!
طراحی صحنه و لباس بی نظیر بود!
تبریک میگم به این همه نکته سنجی و ریز بینی!
حیف که صندلی های این نمایش خالی بود!
دوستان برید بیینید ... دیدن ادامه ››
حمایت کنید از یه کار عالی بی ادعا که با همچین هزینه ی اندکی برای تماشاچی روی صحنه رفته!
تبریک و خسته نباشید میگم به دست اندرکاران اجرایی
مشتاقانه در انتظار کارهای بعدی شما هستم

.
یاداشتی بر نمایش خدایگان به کارگردانی دکتر رحمت امینی با اقتباس از متن خدایگان وودی آلن
.
. "خدایگان"گروتسک *بدیع و نوآورانه ی دکتر رحمت امینی ،خلاقیت در هم آمیخته با معنای واقعی طنز است عمیقأ!
طنزی که ریشه در نداستن دارد و ندانستن هایی که گاهی بنیان و ماهیت فلسفه را به سادگی زیر سئوال می برد و مخاطب میخکوب روایت ساده و در عین حال پیجیده ی داستان قرار میگردد!
تاتری خوش ساخت ، که با خوش فکری تمام و در عین بی تکلفی !از کوچکترین بخش بندی های نمایش ارائه ای دلچسب و مقبولی به مخاطب می خوراند!
بازی ها بسیار روان و در عین سادگی استادانه ... دیدن ادامه ›› و باورپذیرند!
طراحی لباس هم در عین اینکه مورد نقد زیادی قرار گرفته به نظر من بسیار با کار هماهنگ و خلاقانه و در ذهن مخاطب نمره ی قبولی را تیک زده است!
طنزی که کل داستان را به پیش می برد که امضای وودی آلن را به حق یدک میکشد ! نکته محور و سنجیده طراحی شده و
مضمون طنز غالب در نمایش
طنزی بدیع به دور از ابتذال و شوخی های جنسیتیِ کلیشه محور و شوخی های دم دستی نمایش های این روزهاست که مخاطب دیگر منزجر از این نوع تکرارها ست حقیقتأ!
پس هر نکته ای که مخاطب را میخنداند مطلبی نهفته است که تا ساعتها و حتی تا فردای دیدن نمایش ذهن مخاطب را درگیر میکند!
"حالی که الان دارم رو گفتم"
و کارگردانی تمام عیار و سبک خاص و نوع نگاه منحصر به فرد "دکتر رحمت امینی "نقطه ی درخشان نمایش است که کاری را بر پرده ی تاتر مولوی ارائه داد که در اذهان تماشاچیان تا مدید زمانی به عنوان اثری موفق نامبرده خواهد شد!
تنها شاید موسیقی نمایش میبایست بازنگری شود! اونهم شاید!
.
.
.

خستگی ما که به در آمد !بس که ر’ه این تماشاخانه های شهر را در پیش گرفتیم بهر امید :) به دیدن تیاتری موفق که هر بار امیدمان ناامید گشت و نا کیفور از آنچه دیدیم ، آزرده و غم زده ره منزل و کاشانه خود گرفتیم و برگشتیم !
دست مریزاد!
ایها الناس بدانید تا چهارم آبان فرصت دارید!
شاید تمدید نشه...
ببنید و پیشاپیش لذتش گوارای وجودتان

اپیزود داستان زنی که بچه رو به بیمارستان میرسونه از هم گسیخته و متلاشی به نظر میومد!
زنی که اماج متلک پرانی مردان در خیابان میشود و در نهایت بچه ای را که تصادف کرده به بیمارستان میرساند! ارتباطی بین این دو مرضوع نبود!
بازی ها روان و باورپذیر بود خصوصا بازی خود جناب اسماعیلی
قسمت پایانی نمایش کلیشه ای بود و یکی از نقاط ضعف نمایش محصوب میشد
نورپردازی به واقع بد بود
اما در خیلی از قسمتهای نمایش انسان تصویر خودش رو در جامعه ی امروز میدید! تصویر رفتن ها و نرسیدن های هر روزه ی ما...
خسته نباشید میگم به این گروه جوان و پر نشاط به خاطر اینکه تمام خود را به صحنه بردند و با کاستی هایی هر چند ! کار عموما مقبول نظر بینده شان قرار گرفت
خسته نباشید

دیالوگهای بدرالملوک و شخصیت دوچرخه ساز رو خیلی پسندیدم
دیالوگ و مونولوگ های فخیم و کشدار با نثر وزین قاچاری و بازی عالی بازی پیشه های این دو نفش! بسیار بنده رو جذب و با خود همراه کرد!
اما به همین اندازه که این دو شخصیت ابروی نمایش رو خریدند!
بازی سروان خادمی و مردِ ارزیاب خیلی ضعیف بود و نقطه ضعف بزرگ نمایش بعد از طولانی بودن نمایش و ریتم کند در بعضی از اپیزودها مثل اپیزودی که برادر افرا نامه مینوشت! به حساب میاد
نمایش میتونست خیلی کوتاه تر باشه!
مجموعا کار قابل قبولی بود در این کارزار نمایشهای سطحی و بی محتوی ارزش دیدن رو واقعا داشت!خسته نباشید میگم به عوامل اجرا به امید موفقیت روز افزون برای این گروه

واقعا عالی بود
دست مریزاد
نمایشی که کمتر دیده شد و حیف و حیف و چه حیف
کاش میشد تمدید شه به واقع!
دیالوگهای فخیم و کش دار
بازی های روان و صادقانه
و اجرای بی بدیل از یک نمایش تمام عیار از ترکیب نمایش رو حوضی در ترکیب با المانهای تعزیه خوانی کار قابل قبولی را به دید تماشاگر گذاشت!
واقعا ممنونم، لذت بردم
کاش سوگل و رابطه ی پنهانیش بیشتر بهش پرداخته می شد وکاش انسجام گسیختگی که در دو جا در نمایش دیده شد اصلاح میشد ... دیدن ادامه ›› که بی شک کار را به یک اثر ماندگار و موفق در ذهن بدل میکرد
هرچند که از ارزشهای این کارگردان جوان و خوش فکر چیزی کم نمیکنه
ممنون ممنون و ممنون و خسته نباشید
منتظر کارهای بعدی شما هستیم شیما جان اسدی