در اجرای دیشب، بجای خانم فرزانه سهیلی، خانم خالقی بازی کردند. دلیلش رو نمی دونم ولی بنظرم باید در برگه نمایش این نکته اصلاح بشه

دوستان برای امشب یک بلیط (رایگان) وسط ردیف دوم موجود هست. لطفا اگر امکان استفاده داشتید اینجا بنویسید

به لحاظ فرم و حرکات، اجرایی کاملا تمرین شده و خوش فرم هست.
ولی متن یه مقدار شعاری و گل درشته
بعضی بازی ها و بیان دیالوگ ها هم اگزجره ست. شنیدن صدای جیغ و فریاد در تاتر اتفاق عجیبی نیست و حتی نکته مثبتی هست.
ولی بنظر میاد بستر مناسب برای این فرم بازی کردن ایجاد نشده.
در مجموع راضی بودم از اجرا ولی یه مقدار به سلیقه بستگی داره و احتمال داره بعضی تماشاگران با این نمایش ارتباط برقرار نکنند

دوستان برای امشب یک بلیط بصورت هدیه موجود هست.
لطفا همینجا بنویسید که کد رو خدمتتون ارسال کنم

یک مساله ای در کنسرتها اتفاق می افته که فکر کردم خوبه اینجا در موردش گفتگو کنیم.
در اغلب کنسرتها، موقعیتی برای تکنوازی بعضی از نوازندگان فراهم میشه. دقیقا در اوج تکنوازی، تعدادی از تماشاگران از روی لطف و هیجان شروع به تشویق نوازنده می کنند!
هم تمرکز اون بنده خدا از بین میره و هم مانع شنیدن بهترین قسمت اجرای اون فرد می شوند.
دیشب که در اجرای تنبورنوازان، سرپرست گروه به ناچار از مخاطبان خواهش کردند که وسط تکنوازی تشویق نکنند.
در اجرای امشب همایون شجریان صحبتی نکرد ولی بهرحال این تشویق های بی موقع خیلی آدم رو یاد دوستی خاله خرسه میندازه!
نمی دونم چه راهکاری میشه برای این موضوع پیدا کرد؟ اینکه فقط همراهی نکنیم کافیه؟
امکان تذکر که نیست قطعا!
ولی میشه که با اطرافیان مون در این مورد صحبت کنیم.
لطفا اگر کسی راهکار مناسبی به ذهنش میرسه مطرح کنه

بسیار به نسل جوان عکاسان تاتر امیدوار شدم. واقعا مایه خوشحالی هست که خیلی از عکاسان جوان، حرفه ای رفتار می کنند.
در اجرای امشب خانم پرتو جغتایی (عکاس گروه) بدون مزاحمت و در کمال سکوت و آرامش عکاسی کردند. در سالن ازشون تشکر کردم و امیدوارم همه ی گروهها از عکاسانی چنین حرفه ای و کاربلد برای همکاری استفاده کنند.

یکی از هزاران قصه ی دردناک مردم شیلی بعد از آلنده و در زمان پینوشه:
پائولا؛ نام داستان غم‌انگیز موسیقی متن فیلم حکومت نظامی: “میکیس تئودوراکیس” آهنگساز برجسته‌ی یونانی که این قطعه را ساخته و نواخته میگوید: هفت ماه قبل از کودتای نظامی دیکتاتور معروفِ کشور شیلی ” اگوستو پینوشه”؛ با دختری به نام “پائولا ” آشنا شدم پائولا اصلا خوشگل نبود حتی سبزه بود و لهجه داشت، ولی هنگام حرف زدن تمام احساسات وعواطفش درحرکات وخطوط چهره اش جوری به نمایش درمی‌آمد که حتی اگر حرف هم نمی زد متوجه مقصود و منظورش میشدم مملو ازعواطف واحساسات انسانی بود که این آشنایی به عشقی عمیق وسوزان بین من و او انجامید. یک هفته قبل از کودتای ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳ می‌خواستم از پائولا تقاضای ازدواج کنم ولی هربار موضوعی پیش می‌آمد که این مسئله را به تعویق می‌انداخت؛ تا روز ۱۱سپتامبر که دفتر خاطراتِ این عشق برای همیشه بسته شد؛ زیرا پائولا به همراه ” ویکتور خارا ” و چندصد نفر دیگر از انقلابیون توسط مزدوران پینوشه دستگیر و به ورزشگاه سانتیاگو منتقل شده و همگی اعدام شدند. بعد ازمرگ پائولا احساس کردم که همه زندگی من مرده و به یغما رفته است باتلاش فراوان و به کمک افسری که برخی از آهنگ‌هایم را گوش میکرد جسد پائولا را درسردخانه یافتم. در خطوط چهره اش خداحافظی و نگرانی برای من موج میزد. جسد سردش را مدت‌ها در بغل گرفتم و بوسیدم تا سربازها به زور مرا ازپائولا جدا کردند و من زندگیم را درسردخانه سرد تنها گذاشتم. پیاده و باحال خراب به خانه رسیدم و درحالیکه ازخود بیخود بودم قطعه ای بیاد پائولا ساختم که این قطعه با شکوه بعدها موسیقی متن فیلم (حکومت نظامی) شد.
http://dl.musicgeek.ir/soundtrack/film/Mikis%20Theodorakis%20-%20Paola.11099%20-%20musicgeek.ir.mp3

واقعا نقطه قوت این کار، طراحی نور و صحنه ست. این نورپردازی به این سادگی از ذهن آدم پاک نمیشه!
ولی متاسفانه متن خیلی کلیشه ای و شعاری هست و ظرف دو سه دقیقا اول متوجه میشی که ماجرا چیه و هیچ انگیزه و اشتیاقی برای دنبال کردن کار برای مخاطب باقی نمی مونه!
این کلیشه ای بودن به کاراکترها هم سرایت کرده و باعث میشه که بازیگران علی رغم تلاش و صرف انرژی بسیار زیاد، یه جورایی سردرگم به نظر بیان!
پی نوشت: با توجه به اینکه به تماشاگران قسمت وسط ردیف اول آب پاشیده میشه، آقای مرادی لطف کردند و قبل از اجرا این نکته رو بهمون گوشزد کردند.
خیلی مساله خاصی نیست، ولی همین که قبلش اطلاع دادند، ارزشمند بود

بیشتر دوستان در مورد دود گفتند
چارسو هیچ تهویه ای نداره و اصلا صحیح نیست که بدون اطلاع، افراد در این شرایط قرار بگیرند
یا امکان تهویه هوا رو فراهم کنید
یا از مواد فاقد بو استفاده کنید
یا اطلاع بدین که افراد حساس، با تمهیدات لازم در سالن حضور داشته باشن
بهرحال بعد از دوران کرونا، به جمعیت افراد دارای مشکل تنفسی و ریوی خیلی افزوده شده

با یادآوری دهه شصت و جانهایی که از دست رفت و آوارهایی که سرمون خراب شد، بغض میکنیم
با یادآوری دهه هفتاد و امیدهایی که ناامید شد، بغض میکنیم
با یادآوری دهه هشتاد و تباه شدن چشم انداز آینده مون، بغض می کنیم
با یادآوری دهه نود و جانها و مال هایی که یکی یکی از زندگی ها حذف شد، بغض می کنیم
بعد در همه ی این سالها و روزها و لحظه ها، همچنان یاد دهه ی شصت و جانهایی که برای حفظ همین «زندگی های تباه شده»، از دست رفتند، همچنان بغض …

واقعا نمی خوام ملا لغتی باشم!
ولی دهه شست آخه؟؟!!
درسته اون دهه یه وقتایی شصت نبود و واقعا شست بود🤦🏻‍♀️
ولی اینجا که منظور ۶۰ ش هست قاعدتا

کنسرت رأس ساعت هفت شروع شد و تا ساعت هشت و نیم ادامه داشت.
ارائه کارت واکسن و استفاده از ماسک الزامی نبود و حتی پرسنل سالن هم ماسک نداشتند.
نظم و سکوت سالن در حین اجرا تا حدی راضی کننده بود، فقط تعدادی از دوستان خودشون رو موظف به ابراز احساسات با عربده در فاصله بین آوازها می دانستند!
دوستانی که در مورد حضور کودکان پرسیده بودند، من کودک حدود ۱۰ ساله هم در سالن دیدم.
در مورد شرایط ورود هم، ابتدا بلیط چک میشه، بعدش کیف و محتویاتش، بعدش بازرسی بدنی و در نهایت کیف رو از روی دستگاه رد می کنید! البته زیاد سختگیرانه نیست و سعی می کنند خیلی سریع افراد رو رد کنند.
یک پیشنهاد هم برای برگزارکنندگان و تیم اجرایی دارم. با توجه به اینکه قبل از کنسرت، سیل جمعیت به سمت بالکن می روند و بعد از اتمام برنامه هم مجددا همان سیل جمعیت به سمت پایین برمی گردند، بهتر هست که تمام پله برقی ها رو به همان سمت مورد نظر هدایت کنید که از شلوغی و تراکم کاسته بشه.
در مورد خود اجرا هم که نیازی به توضیح نیست. مطابق انتظار، عالی بود

👌👌👌👌👌👌👌👏👏👏👏👏👏👏

چه بازی های خوبی و البته چه صداهای خوبی
اجرای شریف و دغدغه مندی بود