بگذار عظمت در نگاه تو باشد نه در آن چیزی که به آن می نگری!


از: آندره ژید

آغوشت را پناهم ساز !

پناهگاهم !

اینک که باز می‌آیی

با دستانی گشوده بیا،

مرا در برت گیر ،

می‌خواهم دمی بیاسایم ،

دمی از دلواپسی بگذرم ،

کمی نوازش

نگاه

بوسه

سکوت

می‌خواهم دمی بیاسایم.


پ.ن : منتظرت هستم ، بیا و با بوسه‌ای دلم را شاد کن!

از: خود

دلم گرفته است

دلم عجیب گرفته است

از این تنهایی

از این یار

از تو

دلم از خودم گرفته است!

ذهنم دیگر یاریم نمی‌کند ،

فکرم دیگر رهگشایی نمی‌کند ،

تنم خسته است و ملول .

حکمت خداست ... دیدن ادامه ›› شاید که اینگونه‌ام امروز ،

اما هرچه می‌جویم در رحمتش را نمی‌یابم افسوس

نمی‌دانم به کدام سو بازش می‌کند

نمی‌بینم از چه سو نورش را بر من می‌تابد،

تو !

تو می دانی؟

تو که مرا نمی‌بینی، نمی‌خواهی ؟!!

دلم سرد است،

دلم زیر لگدهای غمی سنگین

دلم تنگ است

دلم تنگ نگاهی صادق و شفاف است

دلم تنگ مردانگی است نه مردی!!

دلم تنگ است.



از: خود

اگر می‌خواهی نگه‌ام داری دوست من؛
از دستم می‌دهی.

اگر می‌خواهی همراهی‌ام کُنی دوست من
تا انسان آزادی باشم؛
میان ما همبستگی‌یی از آن‌گونه می‌روید
که زندگی ما هر دو تن را
غرقه در شکوفه می‌کُند.

از: مارگوت بیکل

تمام حجت من به عاشق بودن

کلام تو بود و عهد تو !

وقتی عهد بشکستی و کلام چرخاندی

دیگر حتی سوسوی ستاره‌ای به راهم نمانده بود!

از: خود

تهی‌ام امروز

خالی

رویای بربادرفته‌ای هستم که دیگر حتی هیچ هم نیست

دیگر حتی همین نفس را هم که به کندی می‌آید و به تندی می‌رود

نمی‌خواهم

با مهربانی و شاید کمی دلخوری می‌گویی ... دیدن ادامه ›› " ناشکری؟!! "

اما نمی‌دانی که گاهی،

آنگاه که تمام قد ، قد می‌کشی و می‌ایستی

آرزوی همیشگیت را فریاد می‌زنی

و از پس ِ آن

می‌لرزی با تند بادی از سنگریزه‌ها

و باز می‌ایستی

می‌ایستی

دستت را سپر صورتت می‌کنی و جلو می‌روی

سنگریزه‌ها
سنگ،

سنگها آوار شده
لهت می‌کنند

دیگر حتی نیست توان ِ پس زدن گرد و غبار

نیست توان

دیگر حتی تلألؤ نور ازلی هم شاید دل‌شادت نکند

دست یاری دهنده‌ات
امروز آن سوی دیوار ، خود پناه گرفته

آن سوی پرچین نگاهش
تردید می‌بینی

تردیدی که نفست را دگرباره به شماره می‌اندازد

آن دم است که

دیگر حتی همین نفس را هم که به کندی می‌آید و به تندی می‌رود

نمی‌خواهی

نمی‌خواهم

نمی‌خواهم





از: خود

از دوردستها آمده‌ام

آنقدر دور که آدمهای اینجا برایم غریبه‌اند!

دلتنگ بودم که برگشتم

دلتنگ روزهای شیطنت‌بار دیروزم

خنده‌ها

گریه‌ها

قهرها و آشتی‌ها

اما اینجا،

امروز دیگر حوصله سلام گفتنی هم نمانده است!

از: خود

همیشه فکر می کردم

باران که می بارد ،

میشوید و میبرد

تا انعکاس خورشید برق تازه ای در نگاه هر غریبه ای بسازد

اما امروز تازه دریافتم که هر برق نگاهی

شاید همیشه از چشمه زلالی جاری نباشد

شاید از سحری باشد که تو را بخواند

به کجا ؟!

نمی دانم!

درنگی شاید

تا ببینی پسِ آن برقی که سوی چشمانت را می دزدد!!

از: خود

تلاش دیروزم یافتن دلت بود،

امروز سرمست همراهیت،

فردا آیا نگران خواهم بود

و

افسوس امروز یار اوقات دلتنگی روزهای پس از آنم؟


بگذار امروزم را زندگی کنم

ببینمت

بشنومت

بنوشمت!


همین لحظه را می‌خواهم ،

فردا به اندازه فردایم نگران خواهم شد!



از: خود

جایی گم شده‌ام

جایی که دیگر به گمانم کسی هم از آنجا عبور نخواهد کرد

پیدایم کنید آشنایان روزهای سبزم،

خزانم امروز ؟

یا نکند در قماری مرا باخته‌اید که اینگونه رهایم می‌کنید،

بی نان و آب

و

توشه راهی ؟!!

این منم ،‌ من!

رهایم کرده‌اید و ... دیدن ادامه ›› می‌روید؟!

باشد!

مرا باران خدا دوباره سبز خواهد کرد

دوباره جوانه خواهم زد

دوباره قد خواهم کشید

و آن روز که خنکای سایه‌سارم مأوای امن جوانه‌های دیگر شد

شما را نخواهم شناخت افسوس!!



از: خود

ری‌را،

هوای حوصله ابری است،

چشمی از عشق ببخشایم تا رود آفتاب بشوید دلتنگی مرا!

از: سید علی صالحی

برایت رویاهایی آرزو میکنم تمام نشدنی
و آرزوهایی پرشور
که از میانشان چندتایی برآورده شود.
برایت آرزو میکنم که دوست داشته باشی
آنچه را که باید دوست بداری
...و فراموش کنی
آنچه را که باید فراموش کنی.
برایت شوق آرزو میکنم، آرامش آرزو میکنم.
برایت آرزو میکنم که با آواز پرندگان بیدار شوی
و با خنده ی کودکان.
برایت آرزو میکنم دوام بیاوری
در رکود، بی تفاوتی و ناپاکی روزگار.
بخصوص برایت آرزو میکنم که خودت باشی.


از: ...

دو میمون روی شاخه درختی نشسته بودند و به غروب خورشید نگاه میکردند.
یکی از دیگری پرسید: چرا هنگام غروب رنگ آسمان تغییر میکند؟
میمون دوم گفت: اگر بخواهیم همه چیز را توضیح بدهیم، مجالی برای زندگی نمی ماند. گاهی اوقات باید بدون توضیح از واقعیتی که در اطرافت میبینی، لذت ببری.
میمون اول با ناراحتی گفت: تو فقط به دنبال لذت زندگی هستی و هیچ وقت نمی خواهی واقعیتها را با منطق بیان کنی.
در همین حال هزار پایی از کنار آنها میگذشت.
میمون دوم با دیدن هزار پا از او پرسید: هزار پا، تو چگونه این همه پا را با هماهنگی حرکت میدهی؟
هزارپا جواب داد: تا به امروز راجع به این موضوع فکر نکرده ام.
میمون دوم گفت: خوب فکر کن چون این میمون راجع به همه چیز توضیح منطقی میخواهد.
هزار پا نگاهی به پاهایش کرد و خواست توضیحی بدهد:
خوب اول ... دیدن ادامه ›› این پا را حرکت میدهم، نه، نه. شاید اول این یکی را. باید اول بدنم را بچرخانم، ...
هزار پا مدتی سعی کرد تا توضیح مناسبی برای حرکت دادن پاهایش بیان کند.
ولی هرچه بیشتر سعی میکرد، ناموفقتر بود. پس با ناامیدی سعی کرد به راه خودش ادامه دهد، ولی متوجه شد که نمیتواند.
با ناراحتی گفت: ببین چه بلایی به سرم آوردید. آنقدر سعی کردم چگونگی حرکتم را توضیح دهم که راه رفتن یادم رفت.
میمون دوم به اولی گفت: میبینی! وقتی سعی میکنی همه چیز را توضیح دهی اینطور میشود.
پس دوباره به غروب آفتاب خیره شد تا از آن لذت ببرد.




از: از : پائولو کوئیلو